Tante Poldi en de Siciliaanse leeuwen

Ik las onlangs het eerste deel van de boeken over tante Poldi geschreven door Mario Giordano. Dit boek heb ik puur op basis van de cover uit de boekenkast in de Bibliotheek geplukt. De kleuren van de cover sprongen me tegemoet plus het 'Siciliaanse' in de titel. Hebben jullie dat ook, dat je oog valt op dat soort dingen als je er op vakantie bent geweest? Ik bezocht het eiland Sicilië een paar jaar geleden en die vakantie zorgde er dus voor dat ik een nieuwe detectiveserie ontdekte. Soms werkt het ook andersom. Zo hebben de detectives van Donna Leon er voor gezorgd dat ik een citytrip naar het prachtige Venetië maakte. 

Zoete zoete wraak BV

 

Alle gekheid op een stokje. Zo kun je de boeken van Jonas Jonasson wel omschrijven. Jonasson werd bekend met De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween en dit is zijn vijfde roman. Zoete zoete wraak BV brengt een bont gezelschap aan hoofdpersonen samen. Zo is er de doortrapte kunsthandelaar, zijn ex-vrouw, zijn doodverklaarde zoon en diens adoptief vader, een Masai-krijger. En tenslotte de eigenaar van Zoete zoete wraak BV, een bureau dat helpt bij het wraak nemen op jouw kwelgeest.  

La Ch'tite Famille

Oké, het einde van dat rare jaar 2020 komt in zicht. Het ziet er naar uit dat we de familiefeestdagen niet knusjes met elkaar mogen doorbrengen. Ook dat wordt dus een blokjesbezoek aan oma, kaasfondue met het gezin en het nationale aftelmoment online via teams. En dan maar hopen dat het volgend jaar langzaamaan weer een beetje leefbaar wordt, voor iedereen. Een goed moment dus om mijn blogjaar af te sluiten met een ontspannen, Franse, familie feelgood film.

Hoge Omens : de oprechte en secure voorspellingen van Agnes Nutter, een heks

Die lieve vriendinnendochter, die door al mijn boekenkadoos een lief leesbeest werd, gaf me voor m'n verjaardag niet alleen haar eigen mooiste jeugdboek. Ze gaf me er nog eentje, met de woorden: nou ja, en deze is gewoon leuke en grappig. Ik had die Good Omens al wel eens voorbij zien komen, maar tot nu toe had elke uitleg over het verhaal me meer doen fronzen dan nieuwsgierig gemaakt. Nu was ik dat wel!

Zeb.

Begin deze maand was het Kinderboekenweek. En zeg je Kinderboekenweek, dan zeg je Griffels & Penselen. Er zijn weer heel veel prachtige boeken en briljante auteurs en illustratoren van kinderboeken in het verdiende zonnetje gezet. Want hoe veel of weinig je ook leest, iedereen – echt iedereen – kan zich nog dat ene boek uit zijn jeugd herinneren dat hem echt geraakt heeft. Of zelfs veranderd, dat hoor je ook. En die boeken worden nog steeds geschreven. Misschien zelfs wel steeds meer en steeds beter.

Neem nou bijvoorbeeld Zeb.

De platenzaak - Rachel Joyce

We luisteren tegenwoordig steeds vaker naar muziek via apps zoals Spotify en Apple Music. We hebben geen tastbaar album meer in de hand, maar streamen al onze favoriete nummers vanaf smartphone naar bluetooth speaker.

Ik ben begin jaren '80 geboren en opgegroeid met de cd. Ik had eerst nog wel een pick-up om oude singeltjes van mijn broer af te spelen, maar voor mij was de cd dé muziekdrager van mijn jeugd. Nu luister ik via Spotify, want er komen voortdurend nieuwe technologieën op de markt en dan verander je mee. Maar Frank, de hoofdpersoon van De platenzaak van Rachel Joyce, wil niet veranderen.

New Year's Eve

Wat is er nu leuker dan op de laatste dag van het jaar bloggen over een film die helemaal gaat over de laatste dag van het jaar. Precies, niks! New Year's Eve is een Amerikaanse sterrencastfilm met inmiddels bijna dezelfde reputatie als Sissi, Annie en Dinner for One: hij wordt elk jaar tijdens de feestdagen wel ergens uitgezonden. En deze film kijk je natuurlijk juist op die laatste avond van het jaar! Een heerlijke feelgood, van de maker van Pretty Woman, met voor ieder familielid van elke generatie wel een favoriete acteur of actrice. Heel slim.

Neem een geit: Leven voor gevorderden – Claudia de Breij

Het boek Neem een geit van Claudia de Breij begint met de eerste levensles van wijlen René Gude, Denker des Vaderlands: Ga vooral te rade bij anderen.
“Maar ik zou mezelf wel iets toewensen. Namelijk dat ik efficiënter gebruik had kunnen maken van de ervaring van anderen in het uitvinden van mijn eigen, hoogstpersoonlijke weg door het leven. Ik heb te vaak gedacht dat ik het zelf moest uitzoeken. Voor een deel is dat ook de geest van de tijd: we hebben een individualistische sfeer opgetrokken waarin mensen het idee hebben dat ze het allemaal zelf moeten doen. Maar dat is natuurlijk onzin. Het is onzin want alles is al uitgezocht, door iedereen die dat ook weer hoogst individueel en strikt persoonlijk heeft gedaan".

De Hokjesman

"In alle landen waar ik kwam en onder alle volkeren die ik ontdekte, vond ik geen vreemdsoortiger slag mensen dan de Nederlanders. Niet één volk, maar een tombola van culturen, clubs en groepen. Met vreemde stammen en exotische gemeenschappen. Zoals de klassieke volkenkundigen voor mij zoek ik ze op, ontleed ze, meet ze en doorgrond ze. Ik ga op safari in eigen land, op zoek naar de rimboe in onszelf. Noem mij: de Hokjesman."

Opruimen, dat is de kunst

Sommige mensen vermaken zich het beste als het gezellig rommelig is. Anderen - ja, mensen zoals ik - gedijen beter als de boel een beetje is opgeruimd. En dan zijn er mensen - nou ja, in elk geval één - die orde tot kunst verheffen. Ursus Wehrli is een Zwitserse kunstenaar (en komiek!) met oog voor detail. Wat begon als een project om bestaande kunst 'op te ruimen', kreeg een vervolg in het sorteren van alledaagse situaties op kleur, vorm en grootte.

Tao van Poeh

Wie is er nu niet opgegroeid met de verhalen van Winnie de Poeh en zijn dierenvrienden. Heerlijk toch, als boekfiguren generatie op generatie meegaan. Ook al best wel oud, en hopelijk ook al best wel bekend, zijn de boeken waarin Beer Poeh als metafoor wordt gebruikt om iets anders - iets uit de grote mensen wereld - aan te leren. Zoals het Taoïsme.

In Tao van Poeh laat Benjamin Hoff zien dat Poeh eigenlijk een Taoïst pur sang is. Hij neemt je aan de hand door een paar gebeurtenissen uit de verhalen van Poeh en legt uit wat daar zo Taoïstisch aan is. En waarom juist Poeh 'zo'n soort van beer is', en niet Schrandere Konijn, Geleerde Uil, Paniekerige Knorretje of Beterweter Iejoor. Je leert over loslaten, zien wat er werkelijk is, niet te moeilijk doen en vooral over het Grote Niets.

Laten we eens stilstaan bij Leegte in het algemeen. Hoe komt het dat een landschap van een Taoïstische schilder voor de meest uiteenlopende mensen zoiets verfrissends heeft? Door de Leegte, de ruimte die niet is opgevuld. En waarom hebben pasgevallen sneeuw, zuivere lucht, helder water dat ook? En goede muziek? Zoals Claude Debussy het uitdrukte: "Muziek is de ruimte tussen de noten."
[...]
Leegte haalt de bezem door een geest vol troep en laadt de batterijen van de spirituele energie weer op. Toch zijn veel mensen bang voor Leegte, omdat het ze doet denken aan Eenzaamheid. Alles moet worden in- en opgevuld, lijkt het wel - agenda's, mooie plekjes, onbebouwde terreinen - maar als al die ruimte is opgevuld, begint de Eenzaamheid pas écht. Dan gaat er in een Groep gezeten worden, gaat er ingeschreven worden voor Cursussen en gaan er Gun-Jezelf-Een-Beetje-Luxe-spullen worden aangeschaft. Als de Eenzaamheid het huis binnensluipt, wordt de Televisie aangezet om te zorgen dat hij weggaat. Maar hij gaat niet. Dus doen sommigen van óns dat maar, en nadat we de leegte van de Grote Overladen Troep achter ons hebben gelaten, ontdekken we de volheid van het Niets.

En daarom hou ik van Poeh. En steeds meer van het Niets. Omdat er namelijk - ondanks de leegte - altijd wel wat te (glim)lachen valt.

Reserveer nu in onze catalogus.

Een (heel) kleine geschiedenis van bijna alles

Bill Bryson kennen we van z'n fantastische verhalen. Hij schrijft met vaart, met humor en heel toegankelijk. Het stoorde hem dan ook dat wetenschappelijke werken altijd zo ontoegankelijk geschreven zijn. Zo zei hij ooit over een boek: "het leek wel of de auteur de leuke dingen geheim wilde houden door het in een onbegrijpelijke onleesbare vorm te gieten". Als niet-wetenschapper vond hij het dus tijd worden voor een boek over wetenschap dat zelfs voor totale leken - zoals hijzelf - interessant was. En dat is hem gelukt!

Een kleine geschiedenis van bijna alles verhaalt inderdaad over 'bijna alles' waar de wetenschap zich mee bezig houdt. Zo passeren niet alleen de kwantumtheorie en de zwarte gaten de revue. Hij belicht echt de leukste dingen uit de geologie, scheikunde, paleontologie, astronomie en aanverwante wetenschap van de laatste vier eeuwen. Wat het ook bijzonder maakt is dat hij de personen die belangrijke ontdekkingen hebben gedaan in het zonnetje zet. Inclusief hun excentrieke eigenschappen en wat sappige anekdotes. Dat maakt het echt een typische Bryson, de humor is nooit ver weg.

Voor mij was er nog een ander aspect dat dit boek zo bijzonder maakt. In de wetenschap wordt je al snel geconfronteerd met van die onvoorstelbare cijfers. Iets is mega groot, of minuscuul klein, of mijlen ver weg, of oneindig lang geleden. Bryson weet al die onvoorstelbare cijfers in proportie terug te brengen tot iets dat je kunt bevatten. Gebruikmakend van dingen die je kent: luciferstokjes, zandkorrels, een piepersnijder of een theelepeltje. Dan snap je ineens hoe groot het toeval is dat we nog bestaan, bijvoorbeeld.

Ondanks de soms duizelingwekkende voorbeelden (en toekomstbeelden) is het toch een boek waar je heel blij en hoopvol van wordt. Want wat leven we toch op een bijzondere planeet.

Nog mooier is het dus dat Bryson ook een jeugdversie van dit boek heeft gemaakt: Een heel kleine geschiedenis van bijna alles. Een boek vol feiten die kinderen snappen, dat leest als een leesboek, maar dat zich evengoed als een encyclopedie laat behandelen.

Volgens mij mogen beide boeken in geen enkele boekenkast ontbreken!




Reserveer Een kleine geschiedenis... in onze catalogus.
Reserveer Een heel kleine geschiedenis... in onze catalogus.

I served the King of England

Ook zo zitten smullen van het Engelse sprookjeshuwelijk? Maar nu de blik weer op de naderende herdekingen van 4-5 mei? Dan heb ik een mooie filmtip voor je: I served the King of England. Niet omdat het een Engelse film is over het Engelse koningshuis, ook al doet de titel dat vermoeden, maar omdat het gewoon een mooie tragi-komische film is over het hebben, koesteren en (na)leven van een droom.

De jonge kelner Jan Díte is klein van gestalte maar heeft grote ambities: hij wil namelijk miljonair worden. Via charmante chantage - en een subtiele maar sublieme vorm van humor - klimt hij langzaam op in de maatschappelijke ladder. En vindt zelfs de liefde van z'n leven. Maar dan wordt de droom verstoord door de Tweede Wereldoorlog en moeten er keuzes gemaakt worden. Of worden die voor jou gemaakt. Toch verliest zowel de kelner als de film niet aan charme.

Een Tjechisch pareltje, dat mede door de onschuldig luchtige muziek en de snelle, kleine humor eenvoudig een plekje krijgt in je hart.




Reserveer in onze catalogus.

Woody Allen: 2x anders

Ik ben helemaal niet zo'n Woody Allen fan. Ik vond hem eigenlijk vooral fascinerend vanwege z'n consequente zwart-wit films. Maar om eerlijk te zijn begreep ik alle diepere lagen ook niet echt. De laatste jaren slaat hij echter een andere toon aan. Misschien omdat hij een nieuwe muze heeft gevonden in Scarlett Johansson en niet meer altijd zelf meespeelt. Kijk, dat levert dan gelijk een paar bijzondere films op. Ik noem er graag twee.


Vicky Cristina Barcelona
In alles een luchtige film: twee Amerikaanse vriendinnen brengen een zomer door in Barcelona, waar natuurlijk 'de man' en 'de liefde' voor de nodige perikelen zorgen. Als je niet verder kijkt dan dat, is het eigenlijk best een serieuze maar wel rare film. Die man is een recht-voor-z'n-raap macho, die meiden zijn wel erg dromerig en de ex brengt wel heel heet Spaans leven in de brouwerij. Maar als je weet dat Woody Allen hier achter zit, dan zie je ineens hoe de humor en de zelfspot er vanaf druipen. Er komt maar geen eind aan die zomer, altijd zon en wijn, overal schoonheid en het wereldje van de kunstenaars, dichters en filosofen wordt subtiel te grazen genomen. En dat allemaal rondom dat ene levensthema: de liefde. Het was even wennen, maar dan is het toch wel smullen geblazen met deze film. Oh ja, en dat muziekje, briljant.





Match Point
Van een hele andere orde is de wereld die Woody Allen hier weet te verbeelden. Niet de high society van Manhatten dit keer, maar de upper class van Londen. Een ex-prof tennisleraar weet zich via de dochter van de baas hoog op te werken in het bedrijfsleven. Het wordt allemaal een beetje ingewikkeld als hij moet kiezen tussen dat luxe maar voorspelbare leventje en de verleidelijke lusten van een Amerikaanse blonde. Humor en zelfspot heb ik er niet uitgehaald. Wel een briljant plot. En daarna de behoefte om alles nog een keer te zien, de dialogen nog beter te volgen en de 'overwegingen' aan het eind even stil te zetten. Ja, diepere lagen in overvloed, maar dit keer snap ik ze wel. Van mij mag Allen dit soort film blijven maken, en dan mét Scarlett Johanssen graag!


De trailer die mij naar het filmhuis lokte is subliem, maar helaas alleen in het Italiaans te vinden. Deze Engelstalige heeft een andere toon, maar laat wel meer van de film zien.




Reserveer Vicky Cristina Barcelona in de catalogus
Reserveer Match Point in de catalogus

Een fractie van het geheel - Steve Toltz

Zin in een lijvig boek om je eens lekker in te verliezen? Dan moet je beslist Een fractie van het geheel van Steve Toltz lezen!

Het is een verhaal over de verhouding tussen vader Martin en zoon Dean, dat door beiden wordt verteld. Vader Martin, een maniakale onaangepaste filosoof, vertelt Jasper zijn levensverhaal. De reden waarom vader Dean is wie hij is heeft te maken met de invloed van zijn broer Terry, een beruchte Australische topcrimineel.
Zoon Jasper tracht een eigen leven te leiden, maar hij komt maar niet los van zijn vader: ze blijven tot elkaar veroordeeld. Het lot voert vader en zoon van Parijs naar Sydney en van de Australische rimboe naar de Thaise jungle.
Twee boeiende levensverhalen in prachtige zinnen, rake observaties en in lekker pittig tempo geschreven. Een bijzonder origineel en humoristisch debuut van een heerlijk gekke auteur.

Reserveer nu in onze catalogus