Katrine is journaliste en woont in Londen. Als ze wordt ontslagen besluit ze, mede door de alarmerende berichten over haar moeder, een bezoek te brengen aan haar geboorteland Zweden. Daar treft ze haar demente moeder aan die niet meer voor zichzelf kan zorgen en die ze in een verpleeghuis laat opnemen. Bij het opruimen van haar moeders huis komt Katrine brieven tegen waarin een makelaar haar moeder een exorbitant aanbod doet voor een huis waarvan Katrine niet eens het bestaan wist. Voordat ze het huis verkoopt besluit ze er eerst zelf een kijkje te gaan nemen. En zo komt ze in het hoge noorden terecht waar de gemeenschap nog een grote sociale controle kent, maar waar geheimen ook zeer halsstarrig onder de (ijs)oppervlakte kunnen blijven. Katrine ontrafelt het verhaal van haar grootmoeder en overgrootmoeder. Daarvoor gaat ze zelfs naar Rusland en duikt ze in de archieven van de geheime politie uit de communistische tijd.
Voor de een wellicht verhaallijnen die de vaart uit het verhaal halen, voor mij juist van bijzondere toegevoegde waarde door de verschillende tijdsbeelden die bij elkaar komen.
Alles klopt aan dit boek: prachtig, stilistisch taalgebruik, krachtige, aansprekende hoofdpersonen met wie je je kunt identificeren en een tot de verbeelding sprekende geschiedenis waarvan de naweeën nog maar ternauwernood tot bedaren zijn gekomen.
Tove Alsterdal heeft met Het stille graf een geweldig boeiende thriller geschreven waarbij de opkomst van het communisme in de jaren dertig van de vorige eeuw en de verwoestende maatschappelijke gevolgen daarvan als een rode draad door het verhaal lopen.
Reserveer in onze catalogus
