Blake Mills - Heigh Ho

Traditiegetrouw gaan mijn eerste blogs in het nieuwe jaar over platen die net niet in mijn jaarlijstje terecht zijn gekomen. Het album 'Heigh Ho' van Blake Mills is zo'n plaat. Blake Mills geniet nog niet de bekendheid die hij verdient, maar mensen die zijn muziek gehoord hebben zijn vrijwel onverdeeld enthousiast.
Blake Mills is misschien wel één van de beste gitaristen van dit moment. Dus. Hij blinkt uit in originaliteit, met gevoel voor diverse stijlen en stromingen. En dat alles ook nog eens zonder de fout te maken om die virtuositeit uitbundig te etaleren. Geniet, maar speel met mate. Zoiets.

Bonnie Raitt - Slipstream

Een nieuw album van Bonnie Raitt! Het heeft even geduurd, maar inmiddels ligt 'Slipstream' in de winkels en in de bibliotheek. Het is een fijne popplaat geworden, zoals we dat wel gewend zijn van Bonnie Raitt. Maar waarom ben ik dan toch niet zo enthousiast? Eigenlijk is er weinig mis met de plaat: mooi opgenomen, een stuk of wat nummers met fantastische muziekanten, met gevoel geproduceerd... En toch, en toch... De recensies liegen er toch ook niet om:

"Na zeven jaren is er eindelijk weer een nieuw studioalbum van de zangeres die zowel in ruige blues als tedere ballads excelleert. Een goed getimede comeback, gezien de hernieuwde aandacht voor haar werk, denk aan Adele’s cover van "I Can’t Make You Love Me". Bonnie voldoet met deze plaat aan alle verwachtingen, het is weer zo’n uitgelezen mix van blues & ballads, waar de zangeres een patent op lijkt te hebben. De eerste single is meteen al iets bijzonders: een reggae-versie van Gerry Rafferty’s klassieker "Right Down The Line". Bonnie weet daar weer een compleet eigen nummer van te maken, wat haar trouwens ook prima lukt met de andere nummers, waarvan er ook enkele zijn geproduceerd door ster-producer Joe Henry. Daar zitten niet toevallig enkele van de mooiste nummers van dit album tussen, zoals twee covers van Dylans album "Time Out Of Mind". Maar het prijsnummer is een bloedmooie uitvoering van Joe Henry’s "God Only Knows", met slechts een sobere keyboardbegeleiding. Kippenvel." (Jos vd Berg, Platomania)

Over die reggae-versie heb ik het verder maar niet, dat is haar wel vergeven. En over het slide-werk niets dan lof. Maar voor mijn gevoel is het allemaal net iets te clean. Alles klopt. Alles is goed. En dat is nou net waar het een beetje aan mankeert. Ik mis een klein krakje, een rauw randje. Dát is het. Vandaar in de spotify-playlist dit laatste album én het eerste album van Bonnie Raitt. Vel uw oordeel. En ook dan geldt: alles is goed...


Reserveer in onze catalogus

Raimundo Amador

Vorige week was ik een paar dagen in Madrid. En waar veel mensen van zo'n toeristisch stedentripje thuiskomen met een leuke koelkastmagneet in de vorm van een waaier of stier, neem ik vaak muziek mee uit het land waar ik op bezoek ben.
Daarbij laat ik mij overigens niet leiden door enige kennis hoor; ik kijk vooral in de bakken met 'local music' en beoordeel het cd-hoesje in kwestie.

Dat je daardoor het risico loopt om de plank finaal mis te slaan, neem ik op de koop toe.
Zo kwam ik ooit eens terug uit Noorwegen met een cd die er op het oog interessant uitzag, maar de muziek die er op stond leek meer weg te hebben van een serieuze gooi naar de finale van het songfestival...
Maar dat terzijde.

In de bakken van de overigens bijzonder grote muziek-afdeling van het warenhuis El Corte Inglés stuitte ik op aanbiedingen in de categorie 'contemporary flamengo'. Dat maakt nieuwsgierig..

Raimundo Amador blijkt een gitarist te zijn die Flamengo combineert met rock en blues. Op een verzamelalbum zie ik ook de namen van BB King en Björk. Da's apart. Blind gekocht voor €6,-: dat bleek bij het beluisteren thuis echt geen geld voor deze 'Flamengo-Fusion'. Inderdaad een bonte afwisseling van authentieke flamengo, bluesrock, jazz en pop. Niet allemaal even mooi, maar dat mag de pret niet drukken.
En bovendien erg verrassend voor mijzelf: het nummer met Björk maakt indruk:



Dus nog even nagenieten thuis..
Meegenieten mag! Er is gelukkig ook een cd via de bibliotheek te leen.
Saludos...

Eck



Reserveer in onze catalogus

De Gitaarbijbel

Een collega kwam van de week even zijn hoofd om de hoek van de deuropening steken met de opmerking: "ik heb net iets leuks neergelegd, misschien ook wel wat voor jou". Ik kijken natuurlijk. En jawel!
Voor ale gitaar-adepten is er nu een prachtige 'Gitaarbijbel'... Een compleet pakket met een boek over de belangrijkste gitaarmerken en -modellen vanaf de jaren 50, een oefenboek voor als je wilt beginnen met het spelen op een elektrische gitaar, een cd met voorbeelden en meespeeloefeningen én een dvd met demonstraties, voorbeelden en veel info over technieken en apparatuur. Daar ben je dus wel even zoet mee! Er komen veel stijlen en muzieksoorten aan bod. Persoonlijk vind ik het helemaal geweldig dat zelfs 'americana' als een aparte stijl en sound wordt behandeld.
Ik speel al geruime tijd gitaar, maar kan geen noot lezen. Ben benieuwd of ik hierdoor ook op dat gebied eindelijk eens verder kom..

Ook erg leuk is dat je het oefenboek in de breedte op tafel kunt zetten (de omslag is een standaard); je moet je handen natuurlijk wel vrij hebben voor de snaren!
Nu nog wachten op zo'n zelfde uitgave voor akoestische gitaren...
De komende weken ben ik dus druk, da's duidelijk.

Reserveer in onze catalogus