Mijlpaaltje: bieblogpost nummer 1000 - een terugblikje

“Bloggen... je begint er op een bepaalde dag mee, en voor je het weet ben je alweer 5 jaar verder”. Mijn eerste zin van mijn blogpost over 5 jaar bloggen.  En nog een paar knipogen verder en zijn we weer bij een nieuw mijlpaaltje aangekomen, namelijk die van 1000 bieblogposts! En deze keer samen met een aantal nieuwe gastbloggers erbij.

De Passiedelers!

Tijdens ons jubileum vorig jaar deden we een oproep om mee te schrijven voor ons Bieblog. En dat is niet onopgemerkt gebleven! Binnenkort tref je hier de eerste bijdragen aan van enthousiaste bibliotheekbezoekers, lezers, kijkers en luisteraars... Daarmee beantwoordt ons blog nog meer aan de oorspronkelijke opzet: een podium voor het delen van passie!
Hieronder alvast een tipje van de sluier in de vorm van prikkelende citaten van de nieuwe bloggers..

Lisa Unger - Verdronken Hart

De hele maand juni is het de Maand van het Spannende Boek: dit jaar voor de 25e keer! Dat vieren we met een hele maand vlijmscherpe THRILLERBLOGS op ons Bieblog. Speciaal voor deze gelegenheid hebben we onze lezers gevraagd met ons mee te bloggen: hieronder één van de gastbijdragen!

De koningin van de psychologische thriller is terug en hoe!
Emily staat op het punt een beslissing te nemen die desastreuze gevolgen voor haar zal hebben. Ze heeft een baan zonder toekomstperspectieven, zit in een relatie met een man die niet goed voor haar is en voelt dat ze de controle over haar leven langzaam kwijtraakt.
Dan is er Kate, die met behulp van de nagelaten dagboeken van haar tante en haar grootmoeder een roman heeft geschreven over een waargebeurde, tragische liefdesgeschiedenis.
Kate en Emily kennen elkaar niet, maar zijn op weg naar dezelfde bestemming: het idyllische Heart Island, dat het eigendom is van de starre Birdie Burke, de moeder van Kate. Een verschrikkelijke misdaad drijft deze vrouwen tot elkaar op Heart Island, dat een grimmig geheim blijkt te herbergen
'Verdronken hart' is een intense, duistere pageturner over ontwrichte familiebanden, geesten uit het verleden en demonen uit het heden. De kracht van Lisa Unger schuilt in de emotionele lading van het verhaal en de dreiging, die op elke pagina verder wordt opgevoerd. Een ijzersterke psychologische thriller voor de liefhebbers van Camilla Läckberg, Sophie Hannah en Nicci French.

De auteur
Lisa Unger (1970) debuteerde met de thriller 'Mooie leugens', dat een grote bestseller werd. Ze schreef daarna nog de eveneens internationale bestsellers 'Halve waarheden', 'Black-out' en 'Voor jou wil ik sterven'.

Dit is mijn eerste boek van Lisa Unger dat ik gelezen heb en ik ben blij dat ik weer een (tenminste voor mij) nieuwe auteur aan mijn lijstje toe kan voegen. Lisa schrijft vlot en direct en vertelt net genoeg om je eigen fantasie te prikkelen zodat je heerlijk weg kunt dromen.
Kate droomt ook, maar niet van de komende vakantie die ze “verplicht” elk jaar op het eiland van haar ouders moet doorbrengen. Ze heeft afgelopen jaar 2 dingen gedaan die ze aan haar moeder wil vertellen. Ze weet alleen niet hoe ze moet beginnen…
Dan is er Emily, een studente en serveerster die het verkeerde vriendje heeft en de verkeerde beslissing neemt met desastreuze gevolgen.
En dan is er nog een dagboek dat heel veel antwoorden voor je heeft maar Lisa Unger verwerkt het zo mooi in het verhaal dat je op het einde pas weet wat voor geheim er op het eiland zweeft.
Eigenlijk leiden alle draadjes naar Birdy, de moeder van Kate, zij is als een koningin op haar eigen eiland. Zij ontmoet de buurman die op het eiland ernaast woont en vertrouwt hem niet. Of is het eiland de hoofdpersoon?? Die vraag werd ook al gesteld.

Het duurt even voor je alle lijnen van het verhaal bij elkaar hebt gepakt, Lisa Unger neemt hier ook de tijd voor en dan is er het moment dat je dit boek echt niet weg kunt leggen voor je het uit hebt. Het werd bij mij half 3 in de ochtend....
Het plot is goed uitgewerkt en gelukkig schrijft Lisa Unger ook hoe het de personen verder vergaat. Dan weet je wat ze met de titel bedoelde te zeggen.
Een heerlijk boek om te lezen en om in te “verdrinken”. Zeker een aanrader als je van vrouwenthrillers houdt.

Diane Kooistra

Reserveer in onze catalogus

Nicci French - Bezeten Van Mij

De hele maand juni is het de Maand van het Spannende Boek: dit jaar voor de 25e keer! Dat vieren we met een hele maand vlijmscherpe THRILLERBLOGS op ons Bieblog. Speciaal voor deze gelegenheid hebben we onze lezers gevraagd met ons mee te bloggen: hieronder één van de gastbijdragen!

Een literaire thriller ten top!
Nou kan ik het hier simpelweg bij laten, maar er zullen ongetwijfeld lezers onder jullie zijn die net even wat meer argumentatie nodig hebben dan deze enkele beknopte zin.
Tevens kan ik hier beginnen met het overschrijven van de achterflap, maar om iets letterlijk over te nemen gaat me net even wat te ver en de mensen die dit werkelijk graag willen lezen raad ik een bibliotheek en/of boekenwinkel aan.
Well, here it goes!

'Bezeten van mij' van Nicci French gaat over een jonge vrouw genaamd Alice. Alice heeft het ogenschijnlijk allemaal goed voor elkaar; een lieve vriend, een goede baan en een hechte vriendenkring. Al met al een vrij gestructureerd leven. En dan, na een doodnormale werkdag, loopt ze hém tegen het lijf: bijzonder aantrekkelijke Adam. Vanaf dat moment staat haar leven totaal op zijn kop en laat ze zich onderdompelen in zijn wereld. Alles draait om Adam en haar oude leven lijkt ineens mijlenver bij haar vandaan. Adam is sexy, woest aantrekkelijk en geheimzinnig. Hij is perfect. Te perfect...
Alice raakt dieper en dieper verstrikt in zijn wereld, en wat ze in eerste instantie zo aantrekkelijk aan hem vond wekt bij haar nu een vreemd soort angst aan. Zo gauw ze hem vraagt naar zijn verleden, raakt hij in zichzelf gekeerd of geïrriteerd. Volgens Adam draait het om het nu; zij tweeën in één kamer, genoeg hebbend aan elkaar. Wanneer ze lichtelijk obsessief zelf in zijn verleden gaat wroeten komen er steeds vreemdere dingen aan het licht en intuïtief voelt ze aan dat er iets helemaal fout zit..

Gedurende het verhaal sluipt er een spanning naar binnen die je niet meer loslaat. Het bouwt zich meesterlijk op zoals alleen French dit kan, met absoluut een verrassend plot!

Manon ter Avest

Het boek is ook verfilmd onder de titel 'Killing me softly':

Reserveer in onze catalogus
Reserveer de film in onze catalogus

Zeemansbruid - Judith Visser

Voor mijn gastblog ben ik op zoek gegaan naar een thriller van een Nederlandse auteur. Getuige deze brief  van Alex van Galen, ligt het namelijk nogal gevoelig om buitenlandse thrillers te promoten tijdens de Maand van het Spannende Boek, de maand die dit jaar voor de 25e keer wordt gehouden en ooit in het leven is geroepen om een maandlang de aandacht te vestigen op spannende boeken van eigen bodem. Afijn, daar zit wel wat in natuurlijk.
Mijn keuze ging naar het boek Zeemansbruid van Judith Visser, een van de thrillerauteurs die twee jaar geleden een gastblog heeft geschreven over haar favoriete thriller, hier op dit Bieblog.

RealDoll
De term zeemansbruid slaat - leer ik - op de poppen die matrozen meenemen op hun lange reizen op zee. Zo hebben zij toch nog wat vrouwelijk gezelschap. De zogenaamde RealDoll is daar een extreem realistische vorm van. Ooit zag ik de film Lars and the real girl. Lars gebruikte de pop niet zozeer om zijn seksuele fantasie op los te laten, maar ziet haar zelfs als zijn echte vriendin. Vreemder dan dat wordt het niet... Ik vind het persoonlijk wel intrigerend wat deze poppen bij sommige mensen kunnen losmaken en daarom koos ik voor dit boek.
Het boek gaat over een jongeman die er nogal vreemde fantasieën op nahoudt, die zonder enige rem worden uitgevoerd en tot in de (gore) details worden beschreven. In eerste instantie lijken zijn daden relatief onschuldig te zijn, maar al gauw kom je erachter dat hij geen grenzen kent. De vrouwelijke hoofdrolspeelster gaat op jacht naar deze vrouwonvriendelijke viezerik. Getergd om hem te pakken, maakt ze af en toe wat vreemde keuzes.

Voorspelbaar?
Een origineel thema, maar wel redelijk voorspelbaar geschreven allemaal. Al gauw snapt de lezer hoe het zit en na zo’n 120 pagina’s had het boek al afgelopen kunnen zijn, ware het niet dat er nog een aantal bijzondere plotwendingen voorkomen. Een beetje onnodig en vaak nét wat te toevallig. Moet je tegen kunnen. Waar je ook tegen moet kunnen is de flinke portie lugubere details. Dat maakt het verhaal gelukkig wel spannend. Dit zorgt ervoor dat ik toch wel positief ben. Het verhaal hopt van het ene naar het andere perspectief, constant wisselend met korte hoofdstukken. Dit zorgt ervoor dat het boek zeer goed leesbaar is. Ik ging er echt in sneltreinvaart doorheen. Prima boek voor op vakantie! Toen ik ‘m uit had, was ik echter wel toe aan wat zwaardere kost.

Auke van der Meer

Reserveer in onze catalogus

De Dag Van De Jakhals - Frederick Forsyth

De hele maand juni is het de Maand van het Spannende Boek: dit jaar voor de 25e keer! Dat vieren we met een hele maand vlijmscherpe THRILLERBLOGS op ons Bieblog. Speciaal voor deze gelegenheid hebben we onze lezers gevraagd met ons mee te bloggen: hieronder één van de gastbijdragen!

De omloopsnelheid van een boek is hoog. Zeker als het om een thriller gaat. Elke twee dagen verschijnen er drie nieuwe titels. Ze zijn stuk voor stuk meeslepend, meedogenloos en majestueus. Volgens hun uitgeverijen. Maar van de meeste zie of hoor je na enkele weken niets meer. Soms jammer, vaak terecht. Een thriller die werkelijk beklijft, die je probleemloos om het jaar kunt herlezen, die kom je maar weinig tegen. De dag van de Jakhals is zo’n boek. Met dit meesterwerk debuteerde de Brit Frederick Forsyth (1938) in 1971. Hij overtrof zichzelf nooit meer.

Aanslag
Het verhaal speelt zich af in 1962. De Franse generaal Charles de Gaulle heeft zojuist een door de Organisation de l'Armée Secrète georganiseerde aanslag overleeft. De OAS is vastbesloten een nieuwe poging te doen om hem voor eeuwig het zwijgen op te leggen. Hiervoor schakelen ze een feilloze huurmoordenaar in, slechts bekend onder de naam ‘de Jakhals’. Door de minutieuze voorbereiding van de Jakhals kan de aanslag niet mislukken. Maar ook de Franse politie is met een zeer gedegen speurtocht bezig. De Jakhals is hen echter steeds een stap voor, waardoor ze geen enkele kans van slagen hebben. Of ziet hij toch iets over het hoofd?

Frustratie
De dag van de Jakhals ontstond vanuit een (financiële) frustratie. Als journalist maakte Forsyth vaak ruzie met zijn opdrachtgevers, waardoor een chronisch tekort aan inkomsten ontstond. Als lezer ergerde hij zich aan het gebrekkige onderzoek dat voorafging aan de meeste thrillers. Hij besloot van zijn noden een deugd te maken en schreef in slechts enkele weken zijn angstig realistische debuut. Het boek werd met anatomische precisie samengesteld. ‘Elk detail moest kloppen,’ vertelde Forsyth meermalen in interviews. Hij is erin geslaagd feiten en fictie op een dermate weergaloze wijze te combineren, dat de lezer waarheid en verzinsel niet kan ontwarren. Hiermee legde hij en passant de basis voor het tot op de dag van vandaag succesvolle thrillergenre ‘faction’.
De dag van de Jakhals is een klassieker. Het levensechte verhaal, de historische achtergrond en de indrukwekkende hoofdpersonen maken het tot een boek waar geen enkele moderne thriller aan kan tippen. Of ik moet iets gemist hebben in die spannendeboekenberg...

Remko Meddeler

Kijk hieronder naar de officiële trailer van de verfilming van het boek uit 1973:

Reserveer in onze catalogus
Reserveer de film (1973) in onze catalogus

Overkill - Escober

De hele maand juni is het de Maand van het Spannende Boek: dit jaar voor de 25e keer! Dat vieren we met een hele maand vlijmscherpe THRILLERBLOGS op ons Bieblog. Speciaal voor deze gelegenheid hebben we onze lezers gevraagd met ons mee te bloggen: hieronder één van de gastbijdragen!

“Heb jij 50 tinten grijs al geleend?” mijn collega staat me veelbetekenend grijnzend aan te kijken met haar armen over elkaar. “Nwmah , nee”, stamel ik. “Nou…haha, ik heb het mijne  uitgeleend aan Jorien, die gaat een heeeel speciaal weekend tegemoet”, zegt ze. “Of lees jij niet zo graag? Wát lees jij dan?”
Ik lees graag literaire thrillers. Spannende boeken zeg maar. Een boek waarin de karakters levensecht zijn en de motieven voorstelbaar.


Daarmee was mijn keuze voor 'Overkill' van Escober goed te verklaren. Eerlijkheidshalve kan ik hier  misschien wel toegeven dat het boek geen vrijwillige keuze was. Ik heb het zelfs niet geleend in de bibliotheek. Ik heb mijn boek gewonnen! Gesigneerd en wel, met een twitteractie van Boekhandel Broekhuis.
Overkill is met recht een spannend boek. Het heeft de elementen die ik hierboven op mijn verlanglijstje plaatste. En veel meer. Ook spannend op de manier die mijn collega wenste (Jaha en er komt ook seks in voor. Maar dan rauw en wrang.) Maar ook op nog een manier. Dit boek is spannend op het morele vlak.

Gerechtigheid
In het boek worden de grenzen van het begrip gerechtigheid opgezocht en overschreden. De grenzen van Reinier, rechter-commissaris. De grenzen van Ronny, een superfitte lustige beveiligingsexpert. Maar vooral mijn eigen grenzen.  Aan het eind van het boek kom ik tot de conclusie dat ik enorm aan het denken ben gezet. Wat is gerechtigheid. Hoe ver kan je gaan binnen en buiten de wet als je vindt dat je in je recht staat. Wie bepaald eigenlijk of je in je recht staat? Als docent maatschappijleer laat ik mij graag aan het denken zetten. U zou dat ook moeten doen! Ik denk dat het voor onze samenleving heel fijn is wanneer wij ons allen vaak aan het denken laten zetten….. Maar nu draaf ik misschien door.
In Overkill staat in elk hoofdstuk een ander persoon centraal. Daardoor komt het verhaal langzaam, in super 3D tot leven. Laagje voor laagje kom je als lezer bij de kern van het verhaal. Ondertussen worden ze mij ook allemaal even lief. Ik leef met ze mee en kan daardoor niet wachten om verder te lezen over elk van hen. Daardoor wordt het een echte page-turner.

Elske Mooijman

Reserveer in onze catalogus

Christopher Sansom - Het Zwarte Vuur

De hele maand juni is het de Maand van het Spannende Boek: dit jaar voor de 25e keer! Dat vieren we met een hele maand vlijmscherpe THRILLERBLOGS op ons Bieblog. Speciaal voor deze gelegenheid hebben we onze lezers gevraagd met ons mee te bloggen: hieronder één van de gastbijdragen!

De geur van intrige in 16e-eeuws Londen
Op zijn website zegt de schrijver: “Ik heb maar één vaste regel: wijk, als het maar even kan, nooit af van aanvaarde historische feiten”. Dat is prettig voor de lezer van zijn historische misdaadromans, want het betekent dat je de beschreven achtergronden kunt vertrouwen. En in dit boek zijn dat politieke intrige, het wrede (en smerige) dagelijkse leven in 16e-eeuws Londen, en een hittegolf.


Het Zwarte Vuur is het tweede boek van Christopher Sansom waarin de gebochelde advocaat Matthew Shardlake werkt voor Thomas Cromwell. Deze meedogenloze eerste minister van koning Hendrik VIII liet alle rijke kloosters onteigenen nadat de Engelse kerk zich had afgesplitst van Rome.

Thomas Cromwell
(Holbein)

In de vroege zomer van 1540 neemt Shardlake de zaak op zich van het meisje Elizabeth, dat haar twaalfjarige neefje vermoord zou hebben. Ze dreigt tot vreselijke martelingen veroordeeld te worden, maar door ingrijpen van Thomas Cromwell zelf krijgt Shardlake nog twaalf dagen de tijd om haar onschuld te bewijzen. In ruil daarvoor draagt de eerste minister hem op om binnen diezelfde twaalf dagen de gestolen formule van Grieks Vuur op te sporen. Cromwell is uit de gratie geraakt sinds hij koning Hendrik adviseerde te trouwen met de lelijke Anna van Kleef, en hij hoopt door het aanbieden van dit verloren gewaande wapen de koning weer aan zijn kant te krijgen. Onder steeds hogere tijdsdruk wordt Shardlake samen met zijn assistent Jack Barak heen en weer geslingerd tussen zijn zorgen om Elizabeth en zijn loyaliteit aan de wankelende Cromwell.

Voordat Christopher Sansom besloot zich fulltime op het schrijven te richten was hij niet alleen historicus, maar ook een sociaal bewogen advocaat. Die twee kennisgebieden heeft hij prachtig weten te combineren tot een kleurrijk en levensecht beeld van de politieke intriges, het rechtssysteem en het dagelijks leven in Londen in die periode. Je ziet en ruikt de stad in beschrijvingen van half afgebroken kloosters, de vieze Theems, en de omstandigheden in de rechtszaal. Als advocaat heeft de hoofdpersoon contact met alle standen in de hiërarchische Engelse maatschappij, waardoor de lezer het ene moment binnenkijkt in een groezelige kroeg, en het volgende moment bij een deftig diner. De plot is niet heel ingewikkeld, maar goed doordacht, en Sansom sleept je vakkundig mee in een verhaal dat tot het einde toe spannend blijft. Het is wel een beetje jammer dat de vertaling nogal slordig uitgevallen is.

Ondanks de ik-vorm blijft het innerlijke leven van Shardlake wat onderbelicht. We komen er bijvoorbeeld niet achter wat het met hem doet om geminacht te worden vanwege zijn bochel. Nu zal een 16e-eeuwer inderdaad niet zo geneigd zijn tot zelfreflectie, maar mijn 21e-eeuwse nieuwsgierigheid wordt zo niet helemaal bevredigd. Misschien komen we in de volgende delen van de serie meer te weten.

Dit is een goed geschreven misdaadroman die ik met veel plezier heb gelezen. De personages hadden iets meer diepgang kunnen hebben, maar de spannende plot en de levendige beelden van Londen maken alles goed.
Het Zwarte Vuur won in 2005 de Ellis Peters Historical Dagger van de Britse Crime Writers Association.

Bregtje de Geus

Reserveer in onze catalogus

Almar Otten - Jeugdzonde

De hele maand juni is het de Maand van het Spannende Boek: dit jaar voor de 25e keer! Dat vieren we met een hele maand vlijmscherpe THRILLERBLOGS op ons Bieblog. Speciaal voor deze gelegenheid hebben we onze lezers gevraagd met ons mee te bloggen: hieronder één van de gastbijdragen!

Bibliotheek Hengelo voert al jaren een prachtig Bieblog: wekelijks verschijnen drie door collega's geschreven recensies. En in november vieren ze met dit Bieblog hun vijfjarig bestaan. Wie snel rekent: dat zijn 750 recensies! Petje af dus.
Als Deventernaar kan ik in deze maand natuurlijk niet om Almar Otten heen. Almar Otten die al de Dan Brown van Oost-Nederland is genoemd.
Almar Otten schreef eerder Blauw Goud en De Afstammeling.


Hoofdpersoon in zijn nieuwste boek 'Jeugdzonde' is opnieuw bibliothecaresse Lineke Tesinga, een stoer meid met een passie voor historische boeken en werkzaam bij de Stadsarchief en Athenenaeumbibliotheek in Deventer.
Zoals ook in de vorige boeken kruisen het heden en verleden elkaar. In het heden wordt de christelijke televisiepresentator Jan-Kees Kreupel ontvoert. Jan-Kees Kreupel is een oude leraar Nederlands van Lineke. Van die school gaat het verhaal dat er een pervers en geheim boek circuleerde. Heeft dat boek iets te maken met de ontvoering?
De verhaal lijn uit het verleden grijpt terug op de bekende Deventernaar Johannes van Vloten een oud-rector van het Athenauem Illustre, die destijd op discutabele wijze is ontslagen. Van Vloten - medevormgever van het modern humanisme - voelde zich sterk verwant aan Baruch Spinoza - de geleerde die enkele eeuwen eerder om soortgelijke redenen uit de joodse gemeenschap werd verwijderd. Een joodse man wijst Lineke erop dat dat een deel van de collectie van Van Vloten ontbreekt waaronder een heel bijzonder boek. Heeft ook dat boek iets te maken met die ontvoering?

De geschiedenis wisselt zich af met de suspense van de thriller. Aan het eind van het boek wil ik weten hoe het zit met de geschiedkundige feiten. Kijk, dat heeft Almar Otten dan weer bereikt. En al zoekend op internet vind je dan een lezenswaardig artikel over het ontslag van Van Vloten van het Historisch Centrum Overijssel.

Wie van Dan Brown houdt kan moeiteloos overstappen op Almar Otten. Wie van geschiedenis houdt, is bij Otten aan het goede adres. Wie graag leest over een stadje in de buurt is bij Otten aan het goede adres en tja, wie houdt van bibliotheken, kan ook bij Otten terecht. Kies uw reden en lees Jeugdzonde van Almar
Otten.

Lees meer bij Crimezone

Mark Deckers

Reserveer in onze catalogus

De hele maand juni vlijmscherpe thrillerblogs!

Het is weer juni: de Maand van het Spannende Boek. De CPNB promoot in deze maand de spannende literaire genres als thrillers en detectives. Afgelopen donderdagavond werd de winnaar van De Gouden Strop 2013 gekozen, de prijs voor het beste spannende boek van het afgelopen jaar.
Michael Berg nam de prijs in ontvangst voor zijn thriller Nacht in Parijs.
Met de uitreiking van de Gouden Strop is de Maand van het Spannende Boek van start gegaan. We willen je in deze maand zo veel mogelijk spannende boekentips meegeven. De vaste bloggers hebben allen twee spannende boeken uitgelezen en zullen hierover schrijven. Maar dat is nog niet alles, we hebben maar liefst zeven enthousiaste thrillerfans zo ver gekregen dat ze een gastblog voor ons willen schrijven! Spannend wat dat op zal leveren…
Een maand vol thrillerinspiratie dus. We hopen van harte dat je geniet van onze (gast)blogs en dat je natuurlijk veel nieuwe ontdekkingen opdoet. Veel leesplezier!

Tomas Ross over Joop van den Broek

Tijdens de maand van het spannende boek schrijven bekende thrillerauteurs een gastrecensie op ons Bieblog. Vandaag de laatste in deze spannende serie: Tomas Ross over Parels voor Nadra van Joop van den Broek.

Bijna niemand kent zijn naam nog in het hedendaags thrillergeweld waarin namen opduikelen, draaien en verdwijnen als in een op hol geslagen carrousel.

“De Bamboe-club draaide als een carrousel en het enige, wat ik daarbij denken kon, was dat het een nogal dure draai was van acht rupiah voor een glas whisky-soda”.

Zo begint Parels voor Nadra uit 1952 van Joop van den Broek (1926-1997) dat je hooguit nog in een verregende doos vindt op het Waterlooplein. Het leven van de auteur eindigde al even navenant treurig. En nóg treuriger zou ie het vinden dat er jaarlijks nu al vijfentwintig jaar een avond van hotemetoten onder die ridicule benaming “Power of Plots” wordt georganiseerd waarop de Gouden Strop wordt uitgereikt, de prijs voor de huidige beste Nederlandstalige misdaadroman van het afgelopen jaar. Hij, toenmalig Nestor van de vaderlandse thriller, glom als die parels voor Nadra toen ik ’t hem in l985 vertelde: “Joop, we gaan die prijs naar een boek van je vernoemen.” Nog maar vijf jaar tevoren had hij zijn comeback gemaakt met het bejubelde Heimwee naar Indië. Zou ’t er toch nog van komen? Erkenning, roem, verkoopcijfers? Twaalf jaar en slechts drie romans later overleed hij , 72 jaar oud, verbitterd en vergeten. Verbitterd omdat ie alweer vergeten was, aan de drank omdat ie verbitterd was, dood omdat ie aan de drank was.

Alwéér vergeten. Twee keer. Kan ’t erger voor een auteur? Een auteur die niet alleen als elke auteur, dacht dat ie de beste was maar ’t ook ’t wérkelijk was. Al meteen in l952 toen hij als jong journalist met dat Parels voor Nadra meedeed aan een prijsvraag van uitgeverij Bruna en ‘m glansrijk won. En wat mij betreft zou ie er met terugwerkende kracht postuum alsnog de Strop voor moeten krijgen want zelfs nu nog, bijna zestig jaar later, steekt die roman huizenhoog uit boven al die andere genomineerde thrillers.

Parels voor Nadra is namelijk een thriller zoals een thriller moet zijn: méér dan alleen een spannend verhaal. Waar het in Nederland zo vreselijk aan mankeerde, en opnieuw mankeert. Mijn frustratie na in de jaren tachtig het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs, die Gouden Strop, de Schaduwprijs en de Maand van het Spannende Boek in het leven te hebben geroepen: afgezien van een enkeling zijn we in die 25 jaar sindsdien geen sodemieter opgeschoten. Waar we in die jaren vijftig nog enigszins begrijpelijk in die tijd “ontspannende detectiefjes” schreven, “Inspecteur Snuf zoekt ’t uit” , beleven we nu al weer jaren een hausse aan cliché strand- en vliegtuigboekjes die ’t vooral moeten hebben van Vreemdgaan in de Vinexwijk: flinterdunne intriges in eigentijds Hollandse binnenhuisjes. Eigentijds dan de overdosis seks want verder is ’t Agatha Christie op haar slechtst. Wat mijn medestanders en ik toen wilden was om de Nederlandse thriller nou eindelijk eens op te krikken naar een volwaardige roman die niet alleen maar spannend is maar ook – hoor mij! - een weerslag biedt van de maatschappij. Zeg wat Amerikaanse auteurs als Dashiell Hammett en Raymond Chandler in de jaren dertig al deden en Sjöwall en Wahlöö in de jaren zestig en zeventig. En waarvan Maarten ’t Hart ooit zei dat ie er meer van opstak dan van een sociologische verhandeling of een psychologisch handboek. Wat je dus werkelijk een “literaire thriller” zou noemen. Patricia Highsmith deed het, John Le Carré…maar wij? Ja, eentje dus, Joop van den Broek met Parels voor Nadra. En al was hij al bijna vergeten, zo moest het … spannend, kritisch, geëngageerd.

De Parels maken deel uit van diamanten en juwelen van Nederlanders die tijdens de bezetting van Nederlands-Indië door de Jappen in beslag waren genomen, geroofd dus, en in pandjeshuizen waren opgeslagen. Direct na de Japanse capitulatie in augustus 1945, laat de Japanse officier Hiroshi Nakamura het centrale pandhuis in Batavia (Djakarta) leeghalen. Het is de periode in Nederlands-Indië waarin Soekarno zijn kans schoon ziet om het Nederlands koloniaal bewind omver te gooien, een periode die je heel kort kunnen samenvatten met vijf C’s : Chaos, Corruptie, Chantage, Criminaliteit en Connecties. Daarover moest je toen in Nederland niet schrijven, fanaat als we waren om Indië te behouden en als bekend twee “rechtvaardige” oorlogen, de politionele acties, voerden om de “peloppers” eronder te houden. Van den Broek deed het wel. Hij is bij mijn beste weten de eerste die in spannende fictie die vijf C’s aan de kaak stelt, een soort Multatuli van de vaderlandse misdaadliteratuur. Wat toen, in 1952, niet alleen ongehoord was voor een detectiefjesschrijver maar voor elke andere auteur: want in die zinderende spannende zinnen en alinea’s komt overduidelijk naar voren dat die corruptie, chantage en connecties vooral ook voor de Nederlanders gold, en dan in het bijzonder de militairen die na die oorlog rustig – de zesde C – collaboreerden met de nog aanwezige Japanners die ondanks die capitulatie samenwerkten met Soekarno om de Hollanders te verdrijven.. en natuurlijk ook om het eigen gewin, in casu die miljoenen aan geroofde juwelen van tienduizenden Nederlandse mannen en vrouwen in de Jappenkampen. Even een ander thema/plot dus voor een thriller dan een eetclub in Bergen-binnen.

Van der Broek pakt het heerlijk aan, soepel, jaloers makend simpel: zijn vaste hoofdpersoon, de Nederlandse persfotograaf Lex van der Tuyn Walema heeft tijdens een receptie van hotemetoten daar in Batavia een mooie Indische vrouw (Nadra) gefotografeerd met een parelketting om haar hals die hij in zijn donkere kamer verbijsterd herkent als het eigendom van zijn moeder. En dan suizen we een verhaal binnen dat niet meer stilstaat, steeds achter Van der Tuyn aan om ’t ook simpel te houden want leg ’t het maar eens uit aan de onwetende lezer, die chaos toen in Indië, de verhoudingen, de politieke en militaire strubbelingen, het smerige spel achter de schermen. Nooit duidelijker gemaakt dan door Van den Broek. En tegelijkertijd schetst hij de sfeer uit die dagen, de omgeving, de mensen, landschap, straten, cafeetjes, feesten op een manier die geen journalist, antropoloog of de Lonely Planet ooit heeft verbeterd:

“Molenvliet is de enigszins overdreven sloot, die het centrum van Djakarta verbindt met de benedenstad. Weemoedig-slissende juffrouwen vertellen, dat hier nog het echte Oosterse leven te zien is, maar wat mij betreft zijn ze fout tot in het kwadraat. Wat hier te zien is is dat Oosten dat nooit de kans heeft gekregen. O ja, het is schilderachtig. Maar rot. In het geel-bruine water, tussen die twee drukke verkeerswegen van Molenvliet, is de badkamer en de w.c. van talloze Indonesiërs. Ze baden er, ze doen er hun behoefte in en even zo vrolijk poetsen ze met hetzelfde water hun tanden. Bezwete betjak-mannen draaien hun voertuigjes bij langs de kant. Ze kijken even naar de drukte, daar beneden in het kanaaltje, en kleden zich dan langzaam uit. Ze baden. Lachend met al hun tanden bloot zwemmen ze langs de vrouwen, die hun was wit staan te beuken op de stenen. En stiekem kijken ze naar het meisje, dat zedig, met sarong en al, het water ingaat, onder water die sarong uitdoet en dan ronddrijft, de rijpe borsten glanzend van kristallen druppels. Altijd is dit anders en altijd gelijk.”

Je ziet het, je hoort het, je ruikt het, je bént er. Van den Broek wás er als jong journalist, niets verzonnen, de feiten, de nooit verklaarde feiten, als uitgangspunt genomen voor een roman die juist daarom ook zo spannend is: authentiek, echt gebeurd. Briljante factie, waarmee hij last genoeg kreeg, en niet alleen vanwege dat gedurfde thema maar ook vanwege de toentertijd ongekende, en dus shockerende “ harde” verteltrant, ja ook seks-scenes maar stukken mooier dan in al die eigentijdse formule-boekjes.

Ondanks het aanvankelijk succes bleek het toch “te moeilijk” voor de doorsnee-lezer, zoals zo vaak; van der Broek schreef wel in hoog tempo door maar moest opboksen tegen formule-auteurs als Martin Mons, Van Eemlandt en vooral Havank en wat later Baantjer. Gefrustreerd zwijgt hij tien jaar maar komt dan dus terug met dat Heimwee naar Indië – mooi toeval dat ik juist toen debuteerde met mijn eerste, ook al in Indonesië spelende roman De Honden van Verraad waar hij me enthousiast over opbelde en ik hem mocht vertellen in ’t krijt te staan vanwege zijn “Parels”. Heilig geloofde hij aan te kunnen haken bij onze generatie die in zijn voetspoor die “maatschappelijk geëngageerde thrillers” ging schrijven – Koos van Zomeren, Jef Geeraerts, Gerben Hellinga b.v. – maar stopt al drie jaar later weer, opnieuw gefrustreerd door het uitblijven van vooral commercieel succes, ondanks prachtige romans als Afrekening in Paramaribo en De Gouden Strop. Net te vroeg dus om die Strop ooit zelf te winnen. Die ik overigens Parels voor Nadra had willen noemen, en vandaar dat hij zo glom toen ik hem dat vertelde.

Tomas Ross


Het diner na afloop van de eerste Gouden Strop 1986
v.l.n.r. Tomas Ross, Joop van den Broek, Jef Geeraerts
(foto: Diny van de Manakker)

Tomas Ross (1944) is al meer dan dertig jaar een van de meest toonaangevende thrillerauteurs in ons land. Hij is de Godfather van de Nederlandse faction; in zijn spannende en gedurfde thrillers balanceert hij op de scheidslijn tussen feit en fictie.
 
Hij won driemaal De Gouden Strop – voor zijn thrillers Bèta, Koerier voor Sarajevo en
De Zesde Mei.




Reserveer De parels van Nadra in onze catalogus
Tomas Ross in onze catalogus
Kijk ook op www.tomasross.nl 

Judith Visser over R.J. Ellory

Tijdens de maand van het spannende boek schrijven bekende thrillerauteurs een gastrecensie op ons Bieblog. Vandaag deel vijf: Judith Visser over 'A Quiet Belief In Angels' ('Een Stil Geloof In Engelen') van R.J. Ellory.

Denk aan het zuiden van Amerika, platteland, in de jaren ’30 en ’40 van de vorige eeuw. Waar legendes als Elvis Presley en Johnny Cash worden geboren, en opgroeien in dezelfde omgeving als de hoofdpersoon in dit boek.
Deze man, Joseph Vaughan, is nog maar een jongen als het verhaal begint. Een onschuldige jongen, die een nauwe band heeft met zijn moeder en een stille verliefdheid koestert voor zijn lerares.  Hij woont in een klein dorp, waar de mensen naar de kerk gaan en iedereen elkaar kent. Auteur R.J. Ellory weet de dagelijkse gang van zaken zo kleurrijk te beschrijven dat je het Amerikaanse platteland kunt ruiken en het Zuidelijke accent kunt horen. Erg knap voor een auteur die zelf Brits is en in Engeland woont.

De oorlog nadert, berichten over Jodenvervolging verschijnen in het nieuws, maar voor de jonge Joseph worden ze overschaduwd door een heel ander drama, iets dat zich in zijn directe omgeving afspeelt: namelijk de vreselijke moorden op jonge meisjes. Joseph kent de meisjes stuk voor stuk en trekt zich hun lot erg aan. Samen met zijn vrienden besluit hij een groepje op te richten die de omgeving ‘in de gaten’ moet houden zodat de moordenaar geen kans meer krijgt om ongezien zijn gang te gaan. Ze falen.
Het drama van de meisjesmoorden – en Josephs speurtocht naar de dader - blijft hem zijn hele leven achtervolgen. Zelfs wanneer hij, na behoorlijk wat persoonlijk drama, naar New York vertrekt om daar een nieuw leven op te bouwen wordt hij achtervolgd door het verleden.
Meer kan en wil ik over de verhaallijn niet prijsgeven, beter kunt u uzelf een prachtige ervaring schenken door dit mooie boek zelf te lezen en u te laten meeslepen door het mysterie.

Wat mij het meest aantrekt in A Quiet Belief In Angels, en eigenlijk in alle verhalen van R.J. Ellory want hij is werkelijk een geniaal auteur, is de stijl waarin het geschreven is. Ellory is in staat muziek te maken met woorden, om er een melodie in te brengen, om personages te doen leven, om zinnen te doen swingen. Voor hem geen recht toe, recht aan tekst, als hij trek heeft in een zin van 6 regels dan doet hij dat en het leest nog lekker ook. Soms poëtisch, soms (vooral in dialogen) juist ontdaan van elke vorm van franje, maar altijd mooi en kleurrijk. Voor mij is hij een ster. Ik noem dit kunst.

Judith Visser

Het laatste boek van Judith Visser, 'Trip', verscheen vorig jaar en werd goed ontvangen. “Trip leest als een trein, is spannend, met een bloedstollend einde, en psychologisch uitstekend opgebouwd. Het beschrijft erg goed het proces dat van een zacht mens een verslaafde crimineel maakt”. Haar nieuwste boek 'Time Out' zal september dit jaar verschijnen.

Reserveer 'Een Stil Geloof In Engelen' in onze catalogus
Reserveer 'Trip' in onze catalogus
Judith Visser in onze catalogus
Kijk ook op www.judithvisser.nl

Almar Otten over Allan Folsom

Tijdens de maand van het spannende boek schrijven bekende thrillerauteurs een gastrecensie op ons Bieblog. Vandaag de vierde in de serie: Almar Otten over De Dag na Morgen van Allen Folsom.

Iemand vroeg mij laatst naar de boeken in mijn boekenkast. ‘Dat zijn er niet zoveel,’ antwoordde ik. De oorzaak daarvan ligt in een grondige opruimingsactie waarmee ik een paar jaar geleden ben begonnen. Honderden boeken hebben op een of andere manier ons huis verlaten, verkocht, weggegeven of afgevoerd in bananendozen en opgeslagen in de schuur van mijn ouders. Wat er over is gebleven, beslaat niet meer dan twee planken. De boeken die daar op staan hebben dus een bepaalde betekenis voor mij.

Tussen die boeken staan ook enkele thrillers. Het zijn inspirerende voorbeelden voor mij als thrillerschrijver. Om precies te zijn: één van John le Carré, één van Jef Geeraerts, twee van Henning Mankell en De Dag na Morgen van Allan Folsom.

Over dat laatste boek wil ik hebben. Het is minstens tien jaar geleden, ik schreef zelf nog niet, dat ik het heb gelezen. Ik heb hem, ondanks alle opruimacties, binnen handbereik gehouden omdat het in mijn beleving een van de beste thrillers was die ik ooit had gelezen. Een onderbouwing daarvoor heb ik echter niet. Het is alleen maar een gevoel, gebaseerd op een niet al te betrouwbare herinnering.

Het verzoek van Bibliotheek Hengelo om een thriller te recenseren vormt een mooie aanleiding om De Dag na Morgen uit de kast te pakken en voor de tweede keer te lezen, nu als kritisch recensent en thrillerschrijver.

Nog voordat ik een letter heb gelezen, realiseer ik me hoe moeilijk het is om een thriller te recenseren. Het risico om stukjes plot te verraden is nogal groot. Dat geldt zeker voor dit boek, waarbij de volstrekt originele en onverwachte ontknoping een substantieel deel van de kwaliteit van het boek bepaalt.

Het begin van het boek is ijzersterk. Paul Osborn, de hoofdpersoon, en zijn tragiek, hij zag als jongetje dat zijn vader werd vermoord, komen meteen tot leven. Ook de problemen waarin hij in het eerste hoofdstuk belandt zijn geloofwaardig en urgent.

Na een aantal hoofdstukken valt me op dat Folsom behoorlijk veel verschillende lijnen uitzet. Daardoor ontstaat, onderliggend aan de spanningsbogen in de separate hoofdstukken, een continue vraag over de samenhang tussen die lijnen. Ik hou daar heel erg van. Het boek wordt daardoor een puzzel waarvan de lezer de nieuwe stukjes een plekje probeert te geven op het nog lege bord.

Als schrijver gaat mijn speciale belangstelling uit naar de manier waarop Folsom de verschillende lijnen aan elkaar knoopt. Het risico van toevalligheden ligt daarbij namelijk op de loer. Na zestig bladzijden constateer ik dat het enige toeval plaatsvindt op de eerste bladzijde, namelijk dat de hoofdpersoon Paul Osborn opeens, in een Parijs’ café, oog in oog staat met de man die zijn vader dertig jaar geleden voor zijn ogen heeft vermoord. Door die ene toevalligheid wordt Osborn meegesleept in een bizarre, maar steeds weer verklaarbare, maalstroom van gebeurtenissen.

Op bladzijde 142 wordt één verhaallijn min of meer afgerond. Ik verplaats mij in het hoofd van de schrijver en vraag me, wetende wat de uiteindelijke clou is, af hoe hij de vierhonderd bladzijden tot de zinderende apotheose op spannende wijze gaat overbruggen. Het gevaar van een te lang en weinig boeiend middenstuk ligt op de loer. Ik betrap me erop dat ik steeds meer stukken scannend lees. Tweehonderd bladzijden verder stel ik vast dat het best korter had gemogen. Maar misschien doe ik de schrijver daarmee onrecht omdat ik de afloop al ken.

Ik ga door en honderd bladzijden voor het einde krijgt het verhaal weer vat op me. Het is interessant om te zien hoe de schrijver toewerkt naar de openbaring van het grote geheim. Hij heeft zichzelf daarbij de ultieme uitdaging opgelegd: om de clou, na bijna zeshonderd bladzijden, pas op de laatste regel prijs te geven. Dat is hem gelukt. Hij heeft daarbij echter wel wat kunstgrepen toe moeten passen die bij een tweede lezing enigszins wringen.

Als schrijver krijg ik regelmatig reacties op mijn boeken. Dat heeft me er nog meer van bewust gemaakt dat smaken verschillen. Met name op het vlak van geloofwaardigheid en toeval lopen de meningen sterk uiteen. Voor de één moet alles een volstrekt realistische en logische weergave van de werkelijkheid zijn. De ander geniet juist van een uitstapje buiten de praktijk van alledag, schurkend tegen de grens van geloofwaardigheid. Er zijn ongetwijfeld mensen die De Dag na Morgen volstrekt ongeloofwaardig vinden en daardoor geen goed boek. Als je echter bereid bent om het basisgegeven, hoe weinig realistisch ook, te accepteren is dit boek een geweldige thriller.

Ik concludeer dat mijn beeld van een spannende thriller, ook bij tweede lezing, overeind is gebleven. De eerste 150 bladzijden zijn super. Daarna zakt het wat in, maar de ultieme ontknoping maakt alles goed.

Almar Otten

Het laatstverschenen boek van Almar Otten is de thriller De Afstammeling dat 4 sterren kreeg in de VN-thrillergids: "De Afstammeling is een toegankelijk boek dat met verve is geschreven, dat zich positief onderscheidt van het gros van dit genre en dat dwingt tot doorlezen".


Reserveer De dag na Morgen in onze catalogus
Reserveer De Afstammeling in onze catalogus
Almar Otten in onze catalogus

Nicolet Steemers over John Fowles

Tijdens de maand van het spannende boek schrijven bekende thrillerauteurs een gastrecensie op ons Bieblog. Vandaag nummer drie in de rij:  Nicolet Steemers over 'The collector' (De verzamelaar) van John Fowles.

Dit boek is geschreven vanuit het perspectief van een jonge kunststudente die gegijzeld wordt door een man die het leven niet aankan. Eigenlijk wil hij haar geheim ontmaskeren. De eerste helft lees je het verhaal vanuit zijn perspectief, en het lukt de schrijver erg goed empathie op te wekken voor de verknipte man. Daarna komt het meisje aan bod en het is aangrijpend hoe een mooi en veelbelovend leven in de knop wordt gebroken. De tegenstelling tussen die twee en tegelijkertijd de overeenkomst - het heftige verlangen een normaal leven te mogen leiden - maakt het tot meer dan een spannend boek.

Als ergens dat vermaledijde etiket literaire thriller op van toepassing is, dan is het wel dit boek.

Nicolet Steemers

Reserveer 'De verzamelaar' in onze catalogus
Nicolet Steemers in onze catalogus

Het laatst verschenen boek van de uit Hengelo afkomstige Nicolet Steemers is Lichtval. Haar vierde boek, Overspel, komt dit najaar uit.
Kijk ook op www.nicoletsteemers.nl.

Roel Janssen over John le Carré

Tijdens de maand van het spannende boek schrijven bekende thrillerauteurs een gastrecensie op ons Bieblog. Vandaag de tweede in de serie: Roel Janssen over 'Ons Soort Verrader' van John le Carré.

 

September 2008. In Europa en de Verenigde Staten vallen banken om als luciferhoutjes in een storm. De overheden zien zich gedwongen om voor honderden miljarden te investeren om het financiële systeem overeind te houden en er voor te zorgen dat er nog bankbiljetten uit geldautomaten komen. Ondertussen klotst het criminele geld door de wereld en dat geld moet ergens worden witgewassen.

John le Carré, de Britse veteraan van de spionageromans, knoopt die twee gegevens aan elkaar. In Ons soort verrader laat hij de Russische maffia optreden als de financier van de Britse overheid.

Het resultaat is een van Le Carré’s sterkste boeken. Zijn oude werkterrein, de Koude Oorlog, leverde briljante boeken op – 'Spion Aan De Muur' (The Spy who came in from the Cold) en veel meer – daarna zocht hij een aantal jaren naar nieuwe thema’s, met wisselend succes. Hij heeft zijn draai opnieuw gevonden. Zowel in Ons soort verrader (Our kind of traitor) als in het voorafgaande 'Aangeschoten Wild' (A most wanted man) richt hij zich op de ondoorzichtige wereld van het grote geld. Bankiers zijn de nieuwe schurken. In Ons soort verrader wordt dat prachtig verweven met de recrutering van een Brits echtpaar door de geheime dienst en met smakelijke beschrijvingen van de levensstijl van de nieuw-rijke Russische maffia. En het loopt, geheel in La Carré-stijl, natuurlijk niet goed af.

Het slot van het boek is niet het sterkste stuk, maar omwille van de spanning zal ik dat niet onthullen. Le Carré toont andermaal dat hij tot de allerbeste, allegrootste misdaadschrijvers ter wereld behoort. Het financiële terrein waarover hij schrijft, spreekt mij aan. Voor mij is hij een geweldige inspiratiebron.

Roel Janssen

Reserveer Ons soort verrader in onze catalogus

Roel Janssen in onze catalogus


Het laatstverschenen boek van Roel Janssen is 'Grof geld' over financiële schandalen en specualties in Nederland. Kijk ook op www.roeljanssen.nl/

Peter de Zwaan over Robert B. Parker

Tijdens de maand van het spannende boek schrijven bekende thrillerauteurs een gastrecensie op ons Bieblog. Vandaag de eerste in de rij: Peter de Zwaan over de boeken van Robert B. Parker.

"In de jaren zeventig werd Robert B. Parker populair met zijn boeken over Spenser, de privé-detective in Boston die keihard en goudeerlijk is en die al snel hulp kreeg van Hawk, de gladgeschoren, onverslaanbare zwarte vechtersbaas die gaandeweg steeds menselijker werd.  Vooral de eerste boeken zijn geschreven in de traditie van Raymond Chandler aan wie Parker in 1990 eer bewees met ‘Wellicht ook dromen!’ dat gezien moet worden als het vervolg op ‘Welterusten Mr. Marlowe’. Spectrum, BZZTôH en De Fontein gaven Parkers boeken uit en ze hadden er succes mee. Ik herinner me een plattegrond in Vrij Nederland met daarop aangegeven de plaatsen in Boston waar Spenser woonde en werkte. Er was een Spenserroute en er waren Nederlanders die de moeite namen om naar Boston te reizen en die route te lopen. Begin jaren negentig was het afgelopen met de populariteit. Parker schreef nog wel, maar geen uitgeverij liet zijn boeken vertalen, kwestie van teruglopende belangstelling. En van slechte vertalingen. Dat merkte ik toen ik alle boeken van Parker ging (her)lezen. In het Engels. Mijn bewondering steeg. Wat een eenvoud, wat een helderheid, wat een economisch taalgebruik.
Na de Spenserboeken kwamen er misdaadromans over privé-detective Sunny Randall (net Spenser, maar dan vrouw) en Jesse Stone (net Spenser en Randall, maar dan politieman). Van de Jesse Stoneboeken is een serie tvfilms gemaakt met Tom Selleck (die van ‘Magnum PI’) in de hoofdrol die ook in ons land te zien was.
Goed, Parker overdrijft met zijn liefde voor honden en psychiaters, maar hij heeft een eigen stijl ontwikkeld en al schrijft hij gemiddeld drie boeken per jaar, hij blijft op
niveau.

Wie, zoals ik, groot is geworden met cowboyboeken, heeft ook een goede aan hem. Als hij even genoeg heeft van Spenser, Randall en Stone trekt Parker naar het westen dat dan opeens weer wild is. ‘Brimstone’, ‘Resolution’ en ‘Appaloosa’ zijn westerns waar erg van valt te genieten".

Peter de Zwaan

Robert B. Parker in onze catalogus
Peter de Zwaan in onze catalogus
Van Peter de Zwaan verscheen begin mei bij De Bezige Bij/Cargo
‘De vuurwerkramp van Harmen Saliger’.
Kijk ook op www.peterdezwaan.nl

Bekende thrillerauteurs schrijven gastrecensie op Bieblog Hengelo!

Het is juni: de Maand van het Spannende Boek. Sinds 1989 organiseert de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (kortweg CPNB) deze themamaand om de literaire genres als thrillers en detectives te promoten. Traditioneel wordt in deze maand de Gouden Strop uitgereikt, de prijs voor de beste Nederlandstalige spannende roman. Gisteren vond de uitreiking plaats, tijdens de Avond van het Spannende Boek in de Melkweg.
De gelukkige winnaar: Gauke Andriesse, met zijn boek De handen van Kalman Teller. De jury prees zijn lef om de losse eindjes niet aan elkaar te knopen, maar open te laten. Losse eindjes die nog ‘lang naknagen’.
De Schaduwprijs, de prijs voor het beste spannende debuut ging naar Caleidoscoop van Linda Jansma.


Elk jaar krijgt de boekenkoper in deze maand een geschenk bij aankoop van minimaal €12,50 aan Nederlandstalige boeken. Dit jaar schreef het Italiaanse duo Monaldi & Sorti het geschenkboek Versluiering.

Maar ook de bibliotheekleden worden in de watten gelegd. Speciaal voor hen is namelijk het geschenkboekje Stille getuigen geschreven, met 25 spannende verhalen van vooraanstaande thrillerauteurs van eigen bodem. De verhalen in Stille getuigen nemen allemaal een forensische techniek als uitgangspunt en geven zo een uitzonderlijk inkijkje in de laboratoria en expertise van het NFI, de grootste organisatie voor forensisch technisch onderzoek in ons land.
Het boekje vind je vanaf vandaag (op = op!) in Bibliotheek Hengelo Beursplein op de 2e verdieping, waar tegenwoordig alle genres van spannende romans bij elkaar staan. The place to be deze maand!

Om met het Bieblog een extra draai te geven aan deze spannende maand, hebben wij thrillerauteurs uitgenodigd om voor ons te bloggen. Zes van de 25 thrillerauteurs die hebben meegewerkt aan Stille getuigen schrijven deze maand een recensie. Zij reageerden vol enthousiasme op onze vraag en willen jullie graag inspireren. Schrijvers zijn natuurlijk behoorlijk kritisch, dus als je zin hebt in een goed boek, dan ben je deze maand hier aan het goede adres.

Hou het Bieblog dus goed in de gaten! Wíe deze maand langskomen houden we nog even voor ons. Al kunnen we al wel een tipje van de sluier geven: we sluiten af met de auteur die het eerste promotieboek voor de Maand van het Spannende Boek schreef…

 

Reserveer 'De Handen Van Kalman Teller' in onze catalogus
Reserveer 'Caleidoscoop' in onze catalogus