Mensen vragen mij wel eens of ik zelf niet neerslachtig wordt van al die zielige muziek die ik zo mooi vind. En daar kan ik met een gerust hart ontkennend op antwoorden.
Het overkomt me eerder bij panisch optimistische liedjes dat het huilen mij nader staat dan het lachen. En dus word ik juist blij van een nieuwe release van Rod Picott: Fortune.
Een plaat voor de liefhebbers van echte treurbeuken...