Knives Out

Zin in een avondje ouderwets speurneusje spelen? Beetje à la Sherloc Holmes of Hercule Poirot? Kijk dan naar het Amerikaanse misdaad-mystery Knives Out van Rian Johnson uit 2019. Met een goed gevulde sterrencast van o.a. Christopher Plummer als het rijke en oude slachtoffer, Daniel Craig (ja, ook bekend als James Bond) als de zelfverzekerde detective en Don Johnson en Jamie Lee Curtis als de kinderen en erfgenamen. Echt, het vliegt alle kanten op en natuurlijk is er een onverwachte plotwending.

Liefde, als dat het is

Ik las deze feestdagen-familie-vakantie het aangrijpende Liefde, als dat het is, van Marijke Schermer. Een boek dat me heen-en-weer liet slingeren tussen m'n eigen tienertijd en m'n volwassen relaties. Of, zoals Marc Chavannes op De Correspondent schrijft: "Zo’n boek dat je infiltreert, waarin ieder personage klopt en een bekende wordt, waarin alles echt is en net zo heftig als de gewone dingen in je eigen leven." En omdat Marc toch zo goed bezig is, laat ik beginnen met zijn eigen recensie...

The sense of an ending

Julian Barnes is de Britse auteur van de mooie, gevoelige zinnen. Van zijn beroemde boek Alsof het voorbij is verscheen in 2017 een misschien nog wel mooiere film. Nou ja, dat zeg ik omdat ik gewoon graag films kijk en gevoelig ben voor dit soort fine art films. Helemaal in de Britse stijl en met zo'n heerlijke cast. In The sense of an ending schitteren Charlotte Rampling als de stugge ex uit het verleden en Emily Mortimer als de zwoele moeder. En sukkelt Jim Broadbent zo natuurlijk horkerig door het verhaal, dat ik het gevoel krijg dat hij gewoon zichzelf is. Maar laten we beginnen met zijn openingscitaat.

Dorst

Moeder-dochter relaties zijn altijd leuk voor een boek of film. Het voordeel van een film is - voor mij - de extra laag die je krijgt door de non-verbale communicatie die je als acteurs kunt toevoegen. De toon van de stem, de blik in de ogen, de lichaamstaal in het algemeen. Heerlijk. En heerlijk pijnlijk. Dorst is een bekend boek van Esther Gerritsen, dat ik niet las. Maar ik zag wel de gelijknamige film Dorst. Met sterrencast!

Ik geef je de zon

Ik blijf me verbazen over de fantastische jeugdboeken die er geschreven worden. Er is echt voor ieder wat wils, alle genres en niveaus, maar soms word je domweg van je sokken geblazen door de intensiteit van een verhaal of schrijfstijl.
Ik geef je de zon is zo'n boek, met veel internationale prijzen onderscheiden. De tweede roman van de Amerikaanse Jandy Nelson, voor jongeren vanaf 15 jaar. Over een onafscheidelijke tweeling met een hartverscheurend verhaal.

The Beaver

The Beaver was kort geleden op tv en triggerde me. De trailer maakte nieuwsgierig naar de humor die over het zwarte van een depressie werd gelegd. En naar het einde van dit 'experiment'. Dus dat werd een avondje onderuit. Maar wat een gekke film eigenlijk, met een heftig dieptepunt. En hoe het afloopt? Ik weet het niet zeker.

Een : twee levens, twee zussen één keuze

Op zoek naar de betere jeugdboeken voor m'n vakantie liet ik me inspireren door de genomineerden voor de jaarlijkse Dioraphte Literatour Prijs. Vijf Nederlandse en vijf vertaalde boeken voor 15-18 jarigen. Wat een feest! Begin september kan er gestemd worden en 15 september wordt de winnaar bekend gemaakt. Nou, als ze allemaal zo mooi zijn als m'n eerste vangst, dan wordt dat nog een spannende wedstrijd. Ik las Een : twee levens, twee zussen, één keuze van Sarah Crossan. Een boek waar je onvoorwaardelijk van gaat houden, evenals van de hoofdpersonen. Een boek in korte poëtische zinnen. En dat ziet er ongeveer zo uit...

Manchester by the sea

"Er valt veel te lachen in loodzwaar drama Manchester by the Sea." Zo kopt half januari van dit jaar de Volkskrant over de nieuwe film van Kenneth Lonergan. Met in de hoofdrol een weergaloze Casey Affleck. En daar ben ik het helemaal mee eens. De situaties of spitse dialogen waren soms echt heel grappig, zonder dat dat eigenlijk zo bedoeld was. Want jee, wat een pijnlijke film. Maar ook wonderschoon.