In dit ontroerende en vaak ook vrolijke boek vertelt Stijn (13) over de tijd nadat zijn opa te horen heeft gekregen dat hij niet lang meer zal leven. Als het echt niet meer gaat wil opa euthanasie.
Ik dacht bij het lezen aan mijn moeder. Zij was 5, toen haar moeder in 1912 overleed. Destijds werd er niet met kinderen over gepraat, zij moesten er zo weinig mogelijk bij betrokken worden. Mijn moeder zat tijdens de begrafenis buiten op een muurtje voor hun huis, waar ze de klokken hoorde luiden. Ze kon de rest van haar leven, ze werd 87, niet tegen klokgelui.
De Nederlandse speelfilm Simon is inmiddels alweer bijna tien jaar oude. Toentertijd een opvallende verschijning. Hij won een Gouden Kalf voor beste lange film, beste regisseur, beste acteur en de publieksprijs. Eddy Terstall schreef en regisseerde de film. Cees Geel tekende voor de kleurrijke hoofdrol van Simon. De aanleiding van de film is wel een bijzondere. Daan Ekkel speelt de wat onopvallende rol van Simons beste vriend Marco. Daan heeft al in eerdere films van Eddy Terstall gespeeld, samen met zijn tweelingbroer Willem. Willem Ekkel is op 36-jarige leeftijd overleden aan een hersentumor. Simon overkomt hetzelfde lot.
Heb je hem gisteravond op tv gezien? Die briljante Spaanse acteur Javier Bardem - die je echt elke rol kunt laten spelen - in die fantastische film Mar Adentro. Niet? Neem dan gauw die dvd mee, want dit is echt een must.
De film is gebaseerd op het waar gebeurde verhaal van de Spaanse Ramon Sampedro, die als sportieve jongeman van een rots duikt, z'n rug breekt en vanwege zijn totale verlamming daarna 30 jaar vecht voor zijn enige levens doel: waardig sterven. Want daar heeft hij hulp bij nodig, hij kan immers alleen maar z'n hoofd bewegen. Ramon blijkt een charismatische man (en ja, laat dat maar aan Bardem over) en er zijn veel mensen om hem heen die met liefde voor hem zorgen en ook begrip op kunnen brengen voor zijn wil om te sterven. Maar er is niemand die ook werkelijk het rietje met een dodelijke cocktail in z'n mond durft te stoppen.
De film - en het verhaal van de echte Ramon, dat breed in de pers kwam - toont mooi en integer de vele kanten van het dilemma rondom euthanasie. Dat ik vind dat iedereen net zoveel recht heeft om te sterven als om te leven, is misschien net zo kortzichtig als de mening dat je nooit in mag grijpen in het levenslot dat jou is voorbestemd. Deze film laat je vlijmscherp voelen dat leven en sterven gewoon niet zo simpel is. En maakt dat je tegen beter weten in nadenkt over de vraag waar voor jou de grens van een waardig leven ligt. Ik weet het wel... denk ik.
