Bij een roman van Esther Gerritsen weet je al: als er ontmoetingen plaatsvinden, gaat het zinderen. Door de gesprekken van de personages wordt je als het ware ingezogen in hun wereld. Zo ook bij De Trooster, waarin ze schrijft over het sobere leven van een klooster waar gasten in retraite kunnen gaan. Het klooster als een ideale omgeving voor dolende zielen op zoek naar zingeving en troost. Ontroerend schrijft ze over de worsteling van Jacob, hoofdpersoon in deze roman, die in de Paasweek de zonde van een nieuwe gast, Henry Loman, op zich neemt.
