Een meisje op SCHINDLER'S LIST - Rena Finder & Joshua M. Greene

 

Regelmatig vertellen mijn man en ik, onze kinderen, verhalen die wij kennen over de oorlog. Soms over een film, boek of documentaire. Zo vertelden wij ook over de film Schindler's list. De kijkwijzer geeft 12 jaar aan, toch vonden wij het lang te heftig voor onze nu 15-jarige. Binnenkort krijgt hij de film te zien.  Aangezien manlief en ik de film beide zo prachtig vonden, wist ik niet wat ik zag toen ik dit boek(je): Een meisje op Schindler's List ontdekte. Met onze 10-jarige las ik dit boek. 

Een B-boek over het verhaal van Schindler: dit gaf mij de mogelijkheid om jonge kinderen toch dit bijzondere pakkende verhaal te vertellen. Niet verteld door ons, omdat we de film kennen, maar door een ervaringsdeskundige. Het verhaal wordt verteld door Rena Finder: een meisje dat op Schinder's lijst stond. Een mooiere manier om dit verhaal te vertellen aan een kind is er niet. 

Ik ontsnapte uit Auschwitz - Rudolf Vrba

Ongeloof.
Dat voel ik als ik boeken lees met het thema oorlog.
'Ik ontsnapte uit Auschwitz' beschrijft het verhaal van Rudolf Vrba (1924-2006). Hij beschrijft zijn eigen verhaal over het begin van de oorlog, zijn transport en de vreselijke tijd in het kamp Auschwitz.

Het boek beschrijft de strijd die elke dag moet worden aangegaan met de schaarste van voedsel, de kappo’s, de verschillen in rangen die zelfs in de kampen gelden en het gebrek aan compassie wat je jezelf eigen moet maken wil je overleven.

De lach en de dood - Pieter Webeling

The secret source of humor itself is not joy but sorrow. There is no humor in heaven. Met dit motto, ontleend aan de Amerikaanse schrijver en humorist Mark Twain, begint Pieter Webeling zijn boek De lach en de dood.

Van de achterflap
Zonder Ernst geen humor. Dat is de lijfspreuk van de legendarische joodse komiek Ernst Hofman. Als hij in februari 1944 naar een kamp in Polen wordt gedeporteerd, is zijn humor niet alleen een buffer tegen de barbarij, maar ook een waardevol ruilmiddel. Zijn geliefde Helena zit opgesloten in het vrouwenkamp. Als wederdienst voor het smokkelen van briefjes vertelt hij elke dag na het avondappèl grappen aan medegevangenen. Dit blijft niet onopgemerkt. De kampcommandant wil dat hij gaat optreden voor de SS. Humor is overleven. Maar hoe ver is Ernst bereid te gaan?

In een interview met Webeling werd hem de vraag gesteld of dit boek nog iets toevoegt aan wat er al over de Holocaust is geschreven.
"Die vraag is eigenlijk onterecht", zegt Webeling. "Het gaat er niet om wát, maar hóe je het opschrijft. Als je een nieuw popliedje hoort, denk je ook niet: al wéér een tekst over de liefde? De Holocaust is in mijn roman het decor voor de vraag: wat gebeurt er met de humor in de zwaarst denkbare levensomstandigheden? Zou ik de beulen laten lachen als ik daarmee mijn geliefde kon redden? Dat is de essentie......"

Het beroemde lied Ich liebe dich, dat Ernst Hofman zachtjes zingt in De lach en de dood is ook te horen in de documentaire Westerbork girl, vanaf 16.50

Stil werd ik van dit boek, heel stil. Webeling vond ik op zijn sterkst in de beschrijvingen van de verschrikkingen van het kamp.
De zin “Tellen, altijd maar tellen, terwijl een mensenleven niet telde... dekte voor mij de gehele lading van de werkelijk onvoorstelbare waanzin die in de concentratiekampen heeft plaatsgevonden.


Reserveer in onze catalogus