Een film die me geïntrigeerd heeft is Swimming Pool: een psychologische thriller over twee vrouwen (met ijskoningin Charlotte Rampling), die qua leeftijd en levensstijl ver van elkaar af staan, maar die na verloop van tijd toch nader tot elkaar komen. Op zich een simpel gegeven, maar het venijn zit hem in de subtiliteit en in de details waarmee dit gegeven is uitgewerkt. En in de staart.Onderstaande trailer laat de grote lijn van het verhaal zien, daar heb ik weinig aan toe te voegen: een schrijfster van detectiveverhalen raakt verstrikt in haar eigen 'detective'. Maar wat maakt het dan zo intrigerend? Tja, toch wel die vrouwen en de ontwikkeling die hun personage doormaakt. De mooie, zelfverzekerde, jonge vrouw blijkt van binnen een beschadigd klein meisje en wordt in de loop van het verhaal letterlijk steeds lelijker. De vastgelopen, bijna a-seksuele, oudere vrouw, bloeit op door het avontuur, vindt langzaam haar kracht en schoonheid terug en wordt dus ook letterlijk steeds mooier.
Maar dan dat einde... geen idee wat ik ermee moet. Toch vind ik dat juist zo geweldig aan films. Als ik het lemma in wikipedia teruglees (zoek dat zelf maar op, want het verklapt heel veel over de inhoud) denk ik: "Oh ja. Zo kun je het inderdaad ook interpreteren." Briljant als een regisseur dat voor elkaar krijgt.
Reserveer in onze catalogus
