Io sono l'amore

Deze zomer nestelde ik me achter de film Io sono l'amore. Pas na een tijdje realiseerde ik me dat ik de film al had gezien. En ik herinnerde me dat ik hem toen best een beetje raar vond. Er kwamen zelfs niet veel verhaal of beelden meer naar boven. Maar hoe anders was het deze keer.

Intouchables

De film Intouchables is je vorig jaar hopelijk niet ontgaan. Hij kreeg veel aandacht, veel prijzen en schijnbaar meer bezoekers dan Titanic. Misschien dus onnodig om hem hier nogmaals in het zonnetje te zetten en te vertellen hoe ik werd geraakt door de charme en levenslust van beide mannen. Ongeacht hun verschillen. Dit is echt een film die je met een warm en hoopvol gevoel de zaal doet verlaten, ondanks dat er wel degelijk een serieuze zaak aan de orde wordt gesteld. Nog even het verhaal voor wie dus niet heeft opgelet.

Miljonair Philippe is aan vanaf z'n nek verlamd en woont op stand in hartje Parijs. De Senegalees Driss woont in één van de grimmige voorsteden en vult z'n dagen met schimmige zaakjes. Na één van de zoveelste sollicitaties om z'n uitkering veilig te stellen, zit hij ineens met een echte baan opgescheept, als persoonlijke verzorger van Philippe. Dat is eerst even wennen, maar met zijn tomeloze energie zet hij Philippe’s stijve huishouden binnen de kortste keren op z’n kop. En voor beide heren verandert dat veel in hun leven.

Ik las ergens dat de titel 'onaantastbaren' verwijst naar hun beider bijzondere situatie. Een man in rolstoel, die niks voelt als iemand hem aanraakt en die ook bijna door niemand meer wórdt aangeraakt, behalve z'n verzorgers. En een soort verschoppeling, opgegeven door de maatschappij, bijna noodgedwongen levend aan de rand van de samenleving, waar niemand z'n vingers aan lijkt te willen branden, maar die, ondanks alle uitzichtloosheid, z'n eigen trots en waarden en z'n achtergrond niet verloochend. Ergens hebben ze die verbondenheid met elkaars lot gevoeld en heeft dat de vriendschap opgeleverd die een mooie film waardig is.

Wat de film natuurlijk net die extra laag geeft, is dat het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De rijke aristocraat Philippe Pozzo di Borgo leeft nog steeds. Hij was algemeen directeur van het champagnehuis Pommery, tot hij verlamd raakte. De verzorger heeft in het echt Abdel en komt uit Algerije. Philippe noemt Abdel in z'n memoires zijn 'beschermduivel'. Briljant.

Het boek Onaantastbaar is er gelukkig ook nog. En het is mooi dat Philippe er, ter gelegenheid van het verschijnen van de film, vijftig pagina’s aan heeft toegevoegd, waarin hij vertelt hoe het hem en Abdel sindsdien is vergaan. Wat mij betreft pakt de regisseur die handschoen op en komt met een Intouchables deel 2. We willen best nog even smullen van deze heren!




Reserveer de dvd in onze collectie.
Reserveer het boek in onze collectie.