De wetten van de tango

Ik werd via dit bieblog eens getipt over het boek De wetten van de tango, van Marleen de Vries. Een autobiografische 'roman' van een jonge vrouw, die o.a. in Berlijn en in Buenos Aires heeft gewoond. Haar drijfveer bij alle keuzes die ze in de jaren waarover dit boek gaat maakt, is haar liefde voor de tango en haar onvoorwaardelijke liefde voor een Argentijnse spermatoloog en tangodanser.

Ik las met veel plezier de beschrijvingen van de mensen en het leven in die twee wereldsteden. Ondanks veel verschillen, zijn er ook veel overeenkomsten en ze heeft een scherp oog en gevoel voor hoe een samenleving in elkaar steekt. Ook trekt ze verrassende vergelijkingen tussen de wetten van het leven en de liefde en de wetten bij het dansen van de tango. De boventoon wordt echter gevoerd door alle ins en outs over die Grote Liefde. Een relatie waarin alles zo heftig is, zo gepassioneerd en vooral zo lichamelijk. Ik vond het grappig om te merken dat ik daar geen enkel punt mee zou hebben gehad als het een 'gewone' roman was geweest, maar nu... Autobiografisch betekent dat de schrijfster - die vrouw van dat fotootje op de achterflap - alles zelf heeft meegemaakt. En dan denk ik 'dit wil ik helemaal niet weten'. Waarom aan de hele wereld vertellen hoe perfect en hoe vaak en met wie allemaal?

Het boek voelt vooral als een soort afrekening met haar rol als minnares. Want ondanks alle passie kan of wil die goddelijke, maar getrouwde Argentijn zijn vrouw niet voor haar verlaten. Ik hou waarschijnlijk gewoon meer van suggereren en het dan aan de kijker of lezer overlaten om het zelf in te vullen. Gelukkig maakten haar schrijfstijl vol humor en zelfspot en de mooie beschrijvingen van die twee grote wereldsteden veel goed.

Tijdens het lezen moest ik vaak denken aan een prachtige animatie die ik eens zag. Een kort verhaal, dat de wereld van de tango en die van de suggestie mooi samenbrengt. Waarmee dit boek een mooie aanleiding geeft om dat filmpje nog eens op te zoeken. Bij deze dus.



Reserveer nu in onze catalogus

Kamtsjatka in Argentinië

Op dit moment kun je in de boekhandel een lekkere dikke pil aantreffen met de titel 'Het lied van leven en dood'. Dit is zo'n boek dat mij daar dan in de winkel ligt aan te grijnzen: koop me, koop me! En ik wil het wel kopen, maar is het wel echt wat? Ik heb gewoon gekeken of wij al wat van deze auteur op de plank hebben staan, en jawel wij hebben Kamtsjatka en dus heb ik Kamtsjatka gelezen. En ik ga je nu vertellen dat je ook Kamtsjatka moet gaan lezen. Want Kamtsjatka is een prachtig verteld verhaal.

Marcelo Figueras is naast romanschrijver ook scenarioschrijver en zo is het met Kamtsjatka begonnen. De film Kamtsjatka bestaat ook echt, maar de film (en het scenario dus)  begint waar het boek eindigt. Figueras kreeg voor zijn scenario een oscarnominatie.

Kamtsjatka speelt zich af in de jaren van de dictatuur na de Argentijnse staatsgreep in 1976, hoewel deze gebeurtenissen vooral de achtergrond van het verhaal vormen. In deze tedere roman beschrijft een volwassen man vanuit de visie van het tienjarige jongetje dat hij toen was hoe hun gezin Buenos Aires moest ontvluchten en ondanks alles bij elkaar probeerde te blijven. Figueras schrijft met veel gevoel voor detail. Op minutieuze wijze creëert hij met een uitzonderlijk gevoel voor humor deze persoonlijke geschiedenis vol kleine ergernissen en geluksmomenten van een kind in oorlogstijd.

En zo is het. En dan in die prachtige zinnen, fantasievol, licht, humoristisch en treurig, beklemmend en tragisch. Je begrijpt het natuurlijk al... Die dikke pil in de boekhandel grijnst nu vele malen harder! Trouwens in de bibliotheek vind je 'm inmiddels ook.

Reserveer in onze catalogus