De Geur van Groen - Pamela Sharon -

 

Heeft de wereld kleur als je niet kunt zien? Een echt Willem Wever vraag, hoewel ik het mij nog nooit afvroeg. De Geur van Groen is een Young Adult boek (12-18). 

Ik koos het boek om de vrolijke voorkant. Deze bijzondere titel leek mij goed bij ons thema passen. De bibliotheek (Hengelo, Oldenzaal en Hof van Twente) besteedt van 1 juni t/m 31 augustus aandacht aan het thema Kleurrijk besteden. 

Het onderwerp is van alle tijden: blind zijn. De hoofdrolspeelster en haar beste vriendin zorgen dat deze zware visuele handicap minder zwaar is. De manier waarop de beste vriendin van het blinde meisje met de handicap omgaat is hartverwarmend. 

De Vuurzeevlieg

 

Toon Tellegen is de koning van de korte, filosofische levensverhalen rond de ups en downs van een kleurrijk stel dieren in een bos 'hier ver vandaan'. Olifant die altijd in bomen klimt, mier, eekhoorn, egel, sprinkhaan... Ieder dier heeft wel een woord van raad voor de ander. Of weet het even niet en dat blijkt dan juist te helpen. Ik heb echt al heel veel verhaaltjes gelezen en twee gedachten blijven dan terugkomen: "Waar háált ie het vandaag!" en "Wat stáát hier nou eigenlijk..." En dan ineens verschijnt er een bundel zoals nog nooit tevoren.

De jongen, de mol, de vos en het paard

 

Wat schrijf je over een boek dat eigenlijk geen verhaal bevat, maar wel al weken in de top 10 van best verkochte boeken staat en dat genomineerd was voor Beste Spirituele Boek 2021? Wat schrijf je over een boek dat je aan de ene kant in een uurtje uithebt, maar aan de andere kant je hele leven blijft lezen? Wat schrijf je over een boek dat eerst opvalt door z'n dromerige illustraties en daarna pas door z'n poëtische teksten? Nou, dan laat je dus die beelden het verhaal vertellen.

Hoge Omens : de oprechte en secure voorspellingen van Agnes Nutter, een heks

Die lieve vriendinnendochter, die door al mijn boekenkadoos een lief leesbeest werd, gaf me voor m'n verjaardag niet alleen haar eigen mooiste jeugdboek. Ze gaf me er nog eentje, met de woorden: nou ja, en deze is gewoon leuke en grappig. Ik had die Good Omens al wel eens voorbij zien komen, maar tot nu toe had elke uitleg over het verhaal me meer doen fronzen dan nieuwsgierig gemaakt. Nu was ik dat wel!

Ik ben Vincent en ik ben niet bang

Het is Kinderboekenweek. Dus er moet een jeugdboek in de schijnwerpers. Het thema van dit jaar is Kom erbij, met boeken over vriendschap. Nou, die zijn er genoeg! De laatste die ik las is zelfs méér dan de schijnwerpers waard. Ik ben Vincent en ik ben niet bang van Enne Koens is zo'n boek, over pesten en die ene vriend die alles beter maakt, dat je niet snel vergeet. Een boek voor alle leeftijden.

Alaska

Precies twee jaar geleden schreef ik over het prachtige Gips van Anna Woltz, dat later met een Gouden Griffel wordt bekroond. Voor mij - en velen met mij - is zij de beste kinderboekenschrijfster van dit moment is, dus ik was niet verrast dat ze opnieuw een Griffel won voor haar volgende boek: Alaska. En helemaal top is dat iedereen dit boek nu helemaal gratis kan lezen in de VakantieBieb. Ik heb de app voor je getest en ben opnieuw heerlijk geraakt door Woltz. Wat een fantastisch boek!

Lampje

Annet Schaap kennen we (onbewust) al jaren van haar illustraties in vele populaire jeugdboeken van o.a. Janneke Schotveld en Jacques Vriens. Maar kennelijk gebeurde er iets waardoor Annet dacht: "Ach, dat schrijven, dat kan ik volgens mij ook wel." Dus zo ligt daar ineens haar schrijversdebuut: Lampje. En met dat eerste boek won ze eind oktober 2017 ook gelijk de Nienke van Hichtum-prijs. Nou, ik snap dat wel!

Cyberboy

Woensdag 1 november start de nieuwe editie van Nederland Leest, met dit jaar als thema Robotica. M'n collegablogger kondigde het zaterdag al aan. Heel Nederland leest én praat over de rol van robots en techniek in ons leven. Natuurlijk doet de jeugd daar ook weer aan mee, met een eigen Junior-versie van deze mooie campagne van CPNB. Dit jaar staat het boek Cyberboy van Tanja de Jonge centraal. Bijna alle groepen 7 en 8 in de Hengelose basisscholen lezen deze maand het spannende avontuur van Kevin en zijn beste vriend Bjorn.

Een buitengewoon gewoon leven

Monica Woods Een buitengewoon gewoon leven heeft als ondertitel: de 104-jarige vrouw, de 11-jarge jongen en een vriendschap in 9 zaterdagen. Volgens de achterflap is dit een boek voor lezers van Het Rosie project en Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht. Dan weet je het wel. Dit is een verhaal over een autistische jongen, en waarschijnlijk spelen cijfers een belangrijke rol. Dat blijkt allemaal waar, ook al komt het woord autisme op alle 384 pagina's niet voor. Ondanks het overeenkomstige thema is dit toch echt een ander soort boek. Volgens mij komt dat doordat het niet zozeer gaat over de autistische jongen, maar over zijn invloed op de mensen om hem heen.

Alleen op de wereld - nieuwe stijl

Ach, wie kent hem niet. De kleine vondeling Rémi, die met de oude muzikant Vitalis, drie honden en een aapje door het 19e eeuwse Frankrijk trekt. Voor even niet meer alleen. Het Alleen op de wereld van Hector Malot (1830-1907) liet geen enkele lezer onberoerd, en dat is knap van de schrijver. Ik las het natuurlijk ook als meisje en heb het vast niet droog gehouden. Dit jaar verscheen er een nieuwe bewerking. Reden dus om Rémi opnieuw te ontmoeten, als volwassene.

Intouchables

De film Intouchables is je vorig jaar hopelijk niet ontgaan. Hij kreeg veel aandacht, veel prijzen en schijnbaar meer bezoekers dan Titanic. Misschien dus onnodig om hem hier nogmaals in het zonnetje te zetten en te vertellen hoe ik werd geraakt door de charme en levenslust van beide mannen. Ongeacht hun verschillen. Dit is echt een film die je met een warm en hoopvol gevoel de zaal doet verlaten, ondanks dat er wel degelijk een serieuze zaak aan de orde wordt gesteld. Nog even het verhaal voor wie dus niet heeft opgelet.

Miljonair Philippe is aan vanaf z'n nek verlamd en woont op stand in hartje Parijs. De Senegalees Driss woont in één van de grimmige voorsteden en vult z'n dagen met schimmige zaakjes. Na één van de zoveelste sollicitaties om z'n uitkering veilig te stellen, zit hij ineens met een echte baan opgescheept, als persoonlijke verzorger van Philippe. Dat is eerst even wennen, maar met zijn tomeloze energie zet hij Philippe’s stijve huishouden binnen de kortste keren op z’n kop. En voor beide heren verandert dat veel in hun leven.

Ik las ergens dat de titel 'onaantastbaren' verwijst naar hun beider bijzondere situatie. Een man in rolstoel, die niks voelt als iemand hem aanraakt en die ook bijna door niemand meer wórdt aangeraakt, behalve z'n verzorgers. En een soort verschoppeling, opgegeven door de maatschappij, bijna noodgedwongen levend aan de rand van de samenleving, waar niemand z'n vingers aan lijkt te willen branden, maar die, ondanks alle uitzichtloosheid, z'n eigen trots en waarden en z'n achtergrond niet verloochend. Ergens hebben ze die verbondenheid met elkaars lot gevoeld en heeft dat de vriendschap opgeleverd die een mooie film waardig is.

Wat de film natuurlijk net die extra laag geeft, is dat het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De rijke aristocraat Philippe Pozzo di Borgo leeft nog steeds. Hij was algemeen directeur van het champagnehuis Pommery, tot hij verlamd raakte. De verzorger heeft in het echt Abdel en komt uit Algerije. Philippe noemt Abdel in z'n memoires zijn 'beschermduivel'. Briljant.

Het boek Onaantastbaar is er gelukkig ook nog. En het is mooi dat Philippe er, ter gelegenheid van het verschijnen van de film, vijftig pagina’s aan heeft toegevoegd, waarin hij vertelt hoe het hem en Abdel sindsdien is vergaan. Wat mij betreft pakt de regisseur die handschoen op en komt met een Intouchables deel 2. We willen best nog even smullen van deze heren!




Reserveer de dvd in onze collectie.
Reserveer het boek in onze collectie.

Ice age - de mammoet collectie

De laatste dag van het jaar, de laatste Bieblog van een vruchtbaar bibliotheekjaar. Dat moest dus maar eens een feestje worden. Zoals het nu in heel wat huishoudens feest is. Want iedereen heeft massaal vakantie, zoekt de familie maar weer eens op, proost op alle voorspoed die ze mocht ontvangen en wenst elkaar weer veel geluk en gezondheid voor het nieuwe jaar. Het is de tijd van het knusse samenzijn.

Waar blog je dan over? Een familiefilm natuurlijk! En omdat het met die knusse koude winter nog niet helemaal wil lukken, dompel ik je graag onder in de IJstijd, die we nu vrij eenvoudig de huiskamers in kunnen halen. Ik geef toe, ik ben een laatbloeier. Ik heb geen kinderen en zit zelden tot nooit in een 'kaskraker' bioscoop. Er gaat op bepaalde vlakken dus best één en ander langs me heen. Maar deze kerst hing ik heerlijk onderuit voor de korte animatiefilm Ice age - Christmas special. En dan is het eenvoudig om een warm gevoel te krijgen.

Wat een feest! Mooie animaties, herkenbare karakters, aanstekelijke humor, slimheid en domheid, briljante vondsten, onwaarschijnlijke avonturen, maar wetend dat alle goeds zal zegevieren en alles op z'n pootjes zal komen. Wat een heerlijke tijd. De andere delen werden me liefdevol in de handen gedrukt, daar heb ik me de rest van de vakantie mee vermaakt. En wat een genot om te zien hoe er in elk deel voor iedereen meer te genieten valt, jong én oud. De dubbele lagen worden steeds 'dikker' en de karakters steeds volwassener. Of juist niet, wat ook zo z'n charme heeft. Wat een feest om te maken, wetende dat je niets anders wilt dan een feest voor de kijker. En daarin zijn ze geslaagd.

Zie je het dus even niet meer zitten, met al die vrije dagen enzo, of met dat natte openhaardhout? Schuif gewoon Ice Age deel 1 in de tv en blijf zitten tot je ze allemaal hebt gehad. Knappe jongen die dan nog zit te sippeneuren!

Gelukkig Nieuwjaar, lieve Biebloggers



Reserveer Ice age 1
Reserveer Ice age 2 : The meltdown
Reserveer Ice age 3 : Dawn of the dinosaurs
Reserveer Ice age 4 : Continental drift
Reserveer Ice age : De mammoet collectie (1-4)
Reserveer Ice age : Christmas special

Grip - Stephan Enter

Niets in het zingen der krekels
Verraadt hoe vlug ze sterven

Deze regels van Matsuo Bashõ vormen het motto in de roman Grip van Stephan Enter over vriendschap, of de illusie daarvan en over herinnering.
 
Vincent, Martin, Paul en Lotte waren twintigers toen ze elkaar leerden kennen en met elkaar op de Lofoten klommen. Nu zijn ze veertig, en ze komen weer bij elkaar. Waarom? Een incident tijdens hun klimavontuur op de Lofoten, stuurde hun levens op dramatische wijze. Wat is er nu precíes gebeurd toen zij daar aan het klimmen waren? Ze willen allen terug naar dat moment, elke vanwege zijn eigen reden. De een omdat toen alles is begonnen, de ander omdat toen alles tot stilstand kwam, de derde door een combinatie van die twee. Stukje bij beetje en vanuit wisselend perspectief blikken Martin, Vincent en Paul terug op wat zich tijdens hun laatste gezamenlijk trip heeft afgespeeld. Lotte, de vrouw waarop ze allemaal verliefd waren, staat centraal in hun overpeinzingen.

Grip gaat over de vraag of je het leven leidt dat je had willen leiden. Of de keuzes die je maakte wel jouw keuzes waren. En tegelijkertijd is het ook een heel spannend verhaal, je blijft lezen.
Een boek om over na te praten, al was het maar vanwege de behoefte aan verklaringen, aan een duidelijk verband tussen oorzaak en gevolg.

Reserveer Grip in onze catalogus

Een hart onder de riem

Bundeltje met 18 ongetitelde dierenverhalen (waarvan drie niet eerder gepubliceerd) om troost uit te putten. De dieren verkeren steeds in een bepaalde gemoedstoestand.

Hoe saai kan de titelbeschrijving van een boek zijn, denk ik dan. De verhalen van Toon Tellegen verdienen echt meer dan dit. Want dit zijn stuk voor stuk poëtische en filosofische en troostrijke pareltjes. De uitgever doet het beter, die vermeldt op de achterflap tenminste nog: De dierenverhalen [...] bieden de lezer troost en een bevrijdende lach. Ja, dan heb je het goed aangevoeld.

Dit piepkleine boekje Een hart onder de riem, met 18 piepkleine verhalen uit het beroemde dierenbos van Tellegen, kreeg ik onlangs kado. Een troostrijk kado, dat je alleen zult krijgen van iemand die het goed met je voor heeft. Ondanks dat je dit binnen een uur uit hebt als het zou moeten, kun je niet anders dan het na elk verhaaltje even wegleggen. Om jezelf te troosten, even bevrijdend te lachen, of gewoon wat voor je uit te staren.

Omdat ik het goed met alle bieblogvolgers voor heb, krijg je hierbij het kortste verhaaltje uit deze bundel kado, van mij.

Hierbij deel ik u mede dat de taart die ik voor mijn verjaardag heb gebakken is mislukt.
Komt u dus maar niet.
Indien u mij toch iets wilt geven: dan graag iets bemoedigends.
Ik ben de wanhoop nabij.
Het aardvarken.

De dieren zagen grote rookwolken boven het bos uit komen en hadden kort daarvoor een langdurig gerommel en enkele ontploffingen gehoord.
   Ze keken elkaar aan.
   'Ja, ja,'zeiden ze, 'taarten...'
   Ze schudden hun hoofd en dachten aan het aardvarken en zijn wanhoop. Iedereen maakte iets bemoedigends en stuurde het hem of legde het voor zijn deur.
   Terwijl de walmen van zijn zwartgeblakerde taart nog om hem heen hingen pakte het aardvarken zijn cadeaus uit, bekeek ze en snikte lang en heftig.
   Toen droogde hij zijn tranen. Heel langzaam sloop zijn wanhoop weg, verdween in het struikgewas en, later die avond, achter de horizon. Bemoedigende gedachten, die hij van de eekhoorn had gekregen, verschenen in zijn hoofd. En voordat hij in bed stapte, die avond, danste hij zelfs nog even, op zijn koude vloer, en zei tegen zichzelf: 'Hallo aardvarken. Hallo hallo.'
   Misschien, dacht hij, toen hij even later zijn deken over zijn hoofd trok, moet ik vaker iets laten mislukken. Maar voor hij verder kon denken over die vreemde gedachte die nog het meest leek op het kraken van een holle boom in een storm, vielen zijn ogen toe en sliep hij.

Reserveer in onze catalogus.
Meer dierenverhalen van Toon Tellegen in onze catalogus.

De Melkweg

Natuurlijk verdient het nieuwste boek van Bart Moeyaert ook een plekje op dit bieblog. En als trouwe fan moet ik m'n meebloggende collega's natuurlijk voor zijn! Dus nu we het eindelijk in de collectie hebben, grijp ik m'n kans.

De Melkweg is een jeugdboek, of eigenlijk een jeugdroman, zoals Moeyaert het zelf graag noemt. Want hij stopt er altijd net iets meer lagen in dan je op het eerste gezicht leest. En zijn schrijfstijl kenmerkt zich door alles wat hij niet schrijft maar tussen de woorden en zinnen min of meer verstopt. Dat moet je natuurlijk wel willen vinden, anders lees je alsnog een redelijk gewoon jeugdboek.

In De Melkweg beleven we de laatste dagen van de zomervakantie van drie kinderen, twee broers en hun vriendinnetje. Het is heet, ze vervelen zich eigenlijk een beetje, ze bedenken een spelletje en dan komen de eerste scheurtjes in hun vriendschap en in hun onschuldige kinderleven. Op de achtergrond is er een vader die er eigenlijk niet echt is, ontbreekt er een moeder die in Italië op zoek is naar zichzelf, is er een doodzieke tante, is er een oude vrouw met een hondje die elke dag voorbij schuifelt op haar laarzen en verschijnt er een meisje dat de oudste broer wakker schut. Gedurende deze laatste zomerdagen kantelt het leven van drie kinderen.

Er gebeurde bij mij wat er meestal gebeurt als ik iets van Moeyaert lees. Ik begin, iets voelt gelijk goed, het kabbelt wat, ik geniet van de taal, het kabbelt nog wat verder en dan kruipt er ineens iets vanuit de bladzijden via m'n vingertoppen onder m'n huid, soms aangenaam, soms snijdend, het kruipt verder naar m'n hart en roert door m'n buik, en dat blijft ook nog wel even naborrelen als de laatste zin allang vervlogen is. Bij De Melkweg ging dat niet anders. Gelukkig maar.

Reserveer in onze catalogus.

Central do Brasil

Om geraakt te worden door een film heb ik niet zoveel ingrediënten nodig, maar wel een paar essentiële: menselijkheid, eenzaamheid, vriendschap (of liefde, wat je wilt) en natuurlijk een mooie zoektocht. De film Central do Brasil heeft dat allemaal. En nog een beetje meer: de onschuld van het kind.

Dora was ooit onderwijzeres, maar zet zich nu in voor de grote groep analfabeten in Rio de Janeiro. Ze heeft een vast plekje op het centraal station en schrijft daar brieven - tegen slechts een kleine vergoeding - voor iedereen die dat zelf niet kan. Zo geeft ze hen wat hoop waar dat nodig is. Dat ze een mindere 'Amélie' blijkt te zijn dan ze zich voordoet, is toch wel even slikken. Maar ze krijgt de kans het goed te maken en opent haar hart voor een jongen die vlak voor haar neus z'n moeder verliest en niet weet wie of waar z'n vader is. Ze gaat met hem op pad om die vader te zoeken. Het wordt een lange reis, waarbij alle eerder genoemde emoties lekker in het koffertje meegaan.

Of het 'goed' afloopt doet er eigenlijk niet toe. Net zo min als de vraag wie goed of slecht is. Uiteindelijk gaat het om mensen en hun zoektocht naar het eigen hart. Dan is kippenvel of een brok in je keel onvermijdelijk. Zo werkt dat bij mij tenminste...



Reserveer in onze catalogus

4 maanden, 3 weken & 2 dagen

Na al die Franse film idylle neem ik je dit keer mee naar een heel anders decor: het Roemenië van voor de val van de muur, het Roemenië van 1987, het Roemenië van dictator Ceausescu, die er zijn eigen vrouwonvriendelijke bevolkingspolitiek op na hield. Een tijd en plaats waarin veel verboden was en vriendschap soms het verschil maakte tussen leven en dood.

De aangrijpende film 4 maanden, 3 weken & 2 dagen gaat over zo'n vriendschap. We volgen twee studentes gedurende de dag waarop één van hen een abortus ondergaat. Illegaal natuurlijk, want daarvoor kon je in die tijd in geen enkele kliniek terecht. Dus ze huren een kille hotelkamer, waar een kille arts ook nog even laat zien dat hij de macht heeft zijn eigen voorwaarden te stellen voor deze ingreep.

Wat mij vooral opviel was dat deze film niet gaat over de gruwelijke taferelen van een abortus. Dat is eigenlijk zelfs vrij snel en simpel gepiept, ik wist niet eens dat deze methode bestond. In de film draait het dus duidelijk om iets anders, om de beklemming van zo'n regime, om het niemand kunnen vertrouwen, om het belang van vriendschap, om de prijs die je soms moet betalen om te (over)leven. En dat alles op zeer indringende wijze gefilmd, zoals ook mooi beschreven staat in deze recensie.

Geen vrijdagavond-popcornfilm dus, maar wel zeer bijzonder.



Reserveer in onze catalogus

Nederland Leest: Oeroeg - Hella Haasse

"Oeroeg was mijn vriend". Deze openingszin uit het boek Oeroeg van Hella Haasse kent vrijwel iedereen wel. Want wie heeft dit boek niet op zijn of haar boekenlijst gehad. Ik wel in ieder geval. Het was in mijn tijd, en ook nu nog, een heel populair “lijstboek”. Niet alleen vanwege de inhoud maar vooral omdat het zo’n lekker dun boekje was. De omvang van een boek zegt echter niet alles over de leesbaarheid ervan. Volgens Ewoud Sanders is "makkelijk leesbaar" een betrekkelijke, tijdgebonden kwalificatie.
Hoe dan ook…ik heb het in ieder geval weer met veel plezier opnieuw gelezen.

In Oeroeg vertelt Hella S. Haasse het droevige verhaal van een vriendschap tussen twee jongens in Nederlands Indië die bijna gelijktijdig geboren worden en samen opgroeien. Alleen is de ene een zoon van een blanke theeplanter en de andere de zoon van een bediende, een inboorling, Oeroeg.
De vader van Oeroeg sterft op onnodige wijze door lichtzinnigheid van de theeplanter en vrienden die op bezoek zijn. Als compensatie krijgt Oeroeg een opleiding betaald die parallel loopt aan die van het blanke jongetje. Als kind beleven ze alles samen, zijn de dikste vrienden.
Geleidelijk aan groeien de twee jongens uit elkaar. Wanneer de Nederlandse jongen, na een studie in Delft terugkeert in het Indie dat nog net geen Indonesië is geworden, staan de twee zwaar bewapend tegenover elkaar. Oeroeg vertelt zijn jeugdvriend dat die niets meer in het land te zoeken heeft. De "ik-figuur" komt tot de conclusie dat Oeroeg net is als het meer: "Ik kende hem als een spiegelende oppervlakte. De diepte peilde ik nooit".

In het kader van Nederland Leest kunnen bibliotheekleden op vertoon van hun bibliotheekpas vanaf vrijdag 23 oktober tot en met 20 november, één gratis exemplaar van het boek Oeroeg meenemen. Zolang de voorraad strekt.
Maar er is meer zoals: zaterdag 24 oktober kunt u vanaf 13.00 genieten van live muziek en dans en op vertoon van het exemplaar Oeroeg een Indische hapje halen, Hella Haasse-kenner Nelleke Noordervliet komt 3 november, de film Oeroeg is te zien op zaterdag 7 november en Evelien Harberink en Magda Nij Bijvank van Theaterzaken treden op met de voorstelling rond Oeroeg op 19 november 2009.

Dit jaar bieden de bibliotheken uit Almelo, Enschede en Hengelo een gezamenlijk programma aan. Op vertoon van uw Nederland Leest exemplaar van Oeroeg krijgt u korting op alle activiteiten.

Reserveer in onze catalogus