Zijn weduwe, Kristien Hemmerechts, spiegelt over haar leven met Herman, zijn poëzie, zijn persoon. Zij is in dit boek ook poëtisch; en zeer eerlijk over hem, over haar, over hen. Zeker ook onderkoeld grappig, net als Herman dat kon zijn in zijn gedichten en zijn proza. Zoals veel van zijn gedichten mij raken, raakt ook dit boek. Het is haar boek geworden, én dat van hem.
