H a r t r it m e - Bart Chabot

 

Wauw wauw en nog eens wauw. Dit boek had ik nooit uit de kast gepakt als ik niet zo dol was op de schrijfstijl van Bart Chabot door het boek: Mijn vaders hand. Hartritme is minstens zo mooi en zeker zo fijn geschreven. 

Mijn vaders hand was voor mij al geen bekende wereld, omdat het over de vreselijke hartverscheurende jeugd van Bart gaat. Hartritme gaat over zijn rock & roll leven, over Herman Brood, drugs, het nachtleven, het leven van een schrijver, een bekende Nederlander en de dood. Behalve het laatste heb ik niet zoveel met deze onderwerpen. Vriendschap, familie, de dood en hond Bril, lopen als rode lijnen door dit boek. 

De Nederlandstalige culinaire literatuur in 90 en enige verhalen

Lezen over eten, is dat nou leuk? Ja dat is leuk, althans ik vind het leuk om erover te lezen in romans en verhalen waarin eten centraal staat op een niet wetenschappelijke manier. Want wat denk je van de gefrituurde muizen in een “Roos van Vlees” van Wolkers, of het genoegen van lezend eten in “Eetlezen” van Remco Campert.
Ronald Giphart is ook zo iemand die van eetverhalen houdt. In De Nederlandstalige culinaire literatuur in 90 en enige verhalen heeft Giphart samen met  Koninklijke Bibliotheek, een bloemlezing samengesteld van culinaire passages in de Nederlandse literatuur.