Stadsdichter: Stadhuis

We zagen het helemaal voor ons: het stadhuis
en hoe de bouw daarvan had plaatsgevonden,

met al die stellingen, het was, alles bij elkaar
veel meetkunde, de toren van Palazzo Vecchio

uit Florence, in een streep over de Alpen heen
getrokken door een leger denkbeeldige slaven,

het raadhuis uit Stockholm, als een schip weg-
gesleept, rond een dorpse stip aan zee, naar

het Burgemeester Jansenplein, een ruimte die
nog open lag, wachtend op invulling, - de onze.

John Heymans

Geschreven naar aanleiding van verschijning boek Het huis van Hengelo (teksten: Marco Krijnsen en vormgeving: Paul Scheurink) op 3 september 2013. Ter ere van 50 jaar bestaan stadhuis Hengelo.

Stadsdichter: Watereiland

Vandaag is het Open Monumentendag met in Hengelo onder meer de opening van het Watereiland en de onthulling van een glasplaat die het Huys zichtbaar maakt.
De stadsdichter John Heymans droeg een gedicht voor dat hij voor deze gelegenheid geschreven heeft.





WATEREILAND

De beken, van heinde en verre stromen ze toe
naar de plek waar het verhaal van deze stad

begon, het kleine eiland, de laatste resten
van een havezate, door water omgeven, waar

ze zich onderdompelen, een samenscholing
die fraaie bespiegelingen wijdt aan wat er is

gebeurd rond dat huis, ze gaan daar zo in op
dat ze de fundamenten overspoelen met vragen,

antwoorden in lege kamers, en vloeien ze weg
van tijd tot tijd, ze komen erop terug, de beken.

John Heymans