Het laatste jaar - Dirk van Weelden

Dirk van Weelden besloot een jaar na de dood van Martin Bril een boek te schrijven over hun vriendschap. Of misschien beter, over zijn vriendschap met Bril. Lang geleden hadden ze elkaar leren kennen, in Groningen. Daar was het verlangen ontstaan 'een schrijvend leven' te leiden. Ze droomden, maakten plannen en oefenden, en in 1987 verscheen hun gezamenlijke debuut: Arbeidsvitaminen - Het ABC van Bril & Van Weelden.

Zijn boek Het laatste jaar beschrijft de vriendschap tussen Groninger studenten, die elkaars strijdmakkers in de letteren worden. David Kennerwel en Brent Ramli heten ze, maar je weet meteen dat het om Dirk van Weelden en Martin Bril gaat.
Zonder Brent zou David en zonder David zou Brent nooit schrijver zijn geworden. Ze wilden wel, maar ze konden het toen nog niet alleen. Na de dood van Brent kan David niet anders dan in naam van de vriendschap zijn eigen schrijverschap onder de loep nemen.

Het verhaal wordt verteld door negen schrijfmachines, met allemaal een net iets ander lettertype en andere aanslag, spatiëring en interlinie. Ooit deelden de auteurs een liefhebberij in het verzamelen van schrijfmachines. Vandaar dat we lezen wat de Adler Gabriele 25 te vertellen heeft, of de Olivetti Lettera 22. Deze typemachines maakten het voor Van Weelden  mogelijk om een objectief standpunt in te nemen

Het laatste jaar las ik als een ode aan de vriendschap tussen Bril en Van Weelden aan het begin van hun carrière. Ik heb het met veel plezier gelezen.

Woensdag 23 oktober interviewt John Heymans Dirk van Weelden over dit boek.

Reserveer hier Het laatste jaar in onze catalogus.

Zo lang er leven is & is er hoop - Renate Dorrestein

Niet één maar twee romans deze keer. Zolang er leven is en is er hoop gaan over één en dezelfde baby en zijn samengebracht in één boek.

Zolang er leven is gaat over een baby, die gestolen wordt tijdens een picknick van bevriende stellen. Als het plotseling gaat regenen, vertrekt iedereen overhaast en in de veronderstelling dat een ander de baby wel meeneemt. De baby wordt na twee maanden in blakende welstand teruggebracht. Maar het blijft onduidelijk, wat er is gebeurd.

Zo onduidelijk dat Renate Dorrestein steeds mail bleef krijgen van haar lezers over de onbekende babyontvoerder ook al vertelde ze elke keer weer dat haar boek gaat over de ondraaglijke onzekerheid, als een naaste wordt vermist. En niet bedoeld is als een "plot".
Jaren later, op vakantie op Terschelling, zag Dorrestein een jonge vrouw met downsyndroom, die met de baby van haar zus rondliep. Ze besefte dat dit deze vrouw waarschijnlijk nooit kinderen zou krijgen. En toen wist Dorrestein door wie baby Babette ontvoerd zou kunnen zijn.

In is er hoop leren we Igor kennen. Hij woont bij zijn oma Nettie, 's avonds kijken ze op de bank televisie totdat ze naar bed gaan. Overdag werkt Igor in een sociale werkplaats waar hij stacaravans monteert. Zijn overzichtelijk leventje verandert als hij het dakloze meisje Lisa ontmoet en ze samen een baby vinden om wie niemand zich lijkt te bekommeren. Oma Nettie denkt dat de baby van Lisa is en neemt hen in huis. Igor en Lisa spelen een tijd lang vadertje en moedertje onder Netties vleugels. Maar hoelang zal dit ongewone huishouden een gelukkig leven beschoren zijn?

Met veel warmte en humor schrijft Dorrestein over het leven van Igor op de sociale werkplaats en thuis bij zijn oma. Ze geeft een mooi beeld van de gedachtewereld van mensen met een beperking, en de grote en kleine tobberijen van hun verzorgers. En besef je ook hoe belangrijk een beschutte werkplek voor mensen met een beperking is.
Dorrestein heeft overigens voor deze mensen een mooi woord: ‘kleinwijs’. Zo noemde haar de oma de ongetrouwde oom Fons van Renate Dorrestein die bij haar oma in huis woonde.

Beide boeken vind ik typische “Dorresteins”: alles kan zomaar ineens verstoord worden door puur toeval of noodlot. En dat dan al het vanzelfsprekende ineens niet meer zo vanzelfsprekend is.

Maar ehhh….. hoe zou het nu eigenlijk zijn met Igor en zijn oma?
Zal ik haar dat dan maar eens vragen op 8 september als Renate Dorrestein naar Hengelo komt?

Reserveer Zolang er leven is & is er hoop in onze catalogus