Er zijn van die ogenblikken dat ik tegen een boek aanloop waarvan ik echt niet weet wat ik er van kan verwachten, maar dat op de een of andere manier roept: "Lees mij! lees mij!". Zo'n boek is De wereld vergeten van Maria Duenas. Het gekke is dan vervolgens dat ik erg veel moeite heb een begin te maken met dat boek. Maar, gelukkig in dit geval, heb ik dat toch gedaan.
De wereld vergeten is geen spetterend, wild spektakel boek. Integendeel, het is een boek dat je langzaam meeneemt in drie werelden, die elk van de drie hoofdpersonen vergeten wil. Maar, hoe goed ze ook hun best doen, het verleden laat zich niet uitwissen. Ze kunnen lang doen alsof dat wel zo is, uiteindelijk moeten ze er toch mee in het reine komen. Drie werelden, drie hoofdpersonen en een verhaal waarin alles uiteindelijk samenkomt.