Ik ben de laatste tijd een beetje uit de detectives en thrillers. Niet dat ik ze niet meeneem van de bieb, maar blijkbaar ben ik verwend geworden, want na een paar bladzijden houd ik het al weer voor gezien. Totdat ik begon in
Geloof je ogen van
Linwood Barclay. Vanaf het begin word je op het verkeerde been gezet. En dat gebeurt telkens opnieuw, tot op de laatste bladzijde, binnen de verschillende verhaallijnen die langzaam maar zeker worden opgebouwd en, natuurlijk, uiteindelijk bij elkaar komen. Tijdens het lezen drong zich op een gegeven moment de vergelijking op met
The Killing, dl.1. Je volgt steeds de verschillende spelers in het verhaal, onafhankelijk van elkaar, maar je weet dat ze iets met elkaar te maken moeten hebben.
