Huub van der Lubbe - Simpel Verlangen

We mochten Huub van der Lubbe al een aantal keren verwelkomen in Bibliotheek Hengelo. En steevast was zo'n ontmoeting een feestje. Door de gesprekken  door de hartelijkheid, door de poëzie, en door de liedjes. De liedjes die hij speelde, ontdaan van alle opsmuk, recht uit het hart, simpel en breekbaar.

Ik ben al jaren een fan van De Dijk, vooral ook door de krachtige en prachtige teksten van Van der Lubbe. In de recensie hieronder wordt opgemerkt dat de gemiddelde Dijk-fan niet zo blij zal zijn met de soloplaat 'Simpel Verlangen'.

Maar daar is deze Dijk-fan het dus niet mee eens.
Natuurlijk is de sfeer anders, maar het is fantastisch om te horen hoe bekende nummers een andere lading krijgen, dichterbij komen, en je soms zelfs meer raken. Nee, dit album is waar veel bezoekers van de lezingen op zaten te wachten: eenvoudige begeleiding en de teksten centraal.

"Op het solo-album gunt Van der Lubbe zijn stem meer ruimte, wat hem ook de mogelijkheid biedt op andere manieren te zingen. Nu is De Dijk nooit de groep geweest van de grote gebaren en het holle gepraat, zoals Huub bezingt in het openingsnummer Jij Maakt Me Waar, maar zeker in de beginjaren (pakweg tot 1989) waren de Dijk-platen behoorlijk volgestopt. Van der Lubbe heeft de techniek en het volume om daar partij aan te bieden. Maar soms is het lekker om Huub te laten zingen over een hele basic backing van bas, gitaar, drum en piano of hammond. Vergelijk de versie van Jij Bent (Ik Hou Van U) op dit album maar eens met het origineel op de plaat Nooit Genoeg. In 1991 was het een gegarandeerde ’showstopper’,  de nieuwe versie swingt ook, maar geeft veel meer aandacht aan het detail. Het is een van de handvol Dijk-nummers die op de plaat terug worden geschroefd naar de basis. Over het waarom zingt Van der Lubbe in het openingsnummer al:

Jij geeft me andere woorden in een andere taal

gloednieuwe beelden voor een heel ander verhaal

Twee van de dertien nummers zijn afkomstig van buiten het Dijk- of Concordia-songbook. Een echte cover kun je Tot Jij Mijn Liefde Voelt niet noemen, want in tegenstelling tot Adele heeft Huub wel een eigen tekst op Dylans To Make You Feel My Love geschreven.

Als de regens om je oren slaan

en heel de wereld zit achter je aan

kom dan bij mij in de luwte staan

tot jij mijn liefde voelt

De desolaatheid waarmee Huub zingt Niets is zo eenzaam als een stampvol café, nog zo’n Dijk-classic, komt extra goed over door de kale begeleiding en droge klank waarmee Van der Lubbe’s stem is opgenomen. Met zijn eerste solo-cd geeft Huub van der Lubbe gehoor aan het verzoek van zijn Concordia- en voorleesvoorstellingen, maar de gemiddelde Dijk-volger zal hier net zo blij mee zijn. Al was het maar omdat die, naast een nieuw perspectief op vijf Dijk-classics, zes prachtteksten laat horen van een van de grootste dichters, wellicht wel  binnen én buiten in de Nederlandse popmuziek. De teksten van Van der Lubbe kunnen zich in elk geval uitstekend meten met die van voormalig Dichter des Vaderlands wijlen Gerrit Komrij, van wie de tekst het titelnummer van de plaat Simpel Verlangen is. Het is na Boudewijn de Groots Kinderballade (1975) (en de Concordia-track City Lights) een nieuw voorbeeld van Gerrit Komrij’s gedichten als songteksten. (writteninmusic.com)

Luisteren en genieten dus... En samen met mij hopen dat we Huub wel weer opnieuw ontmoeten in Hengelo!


Reserveer in onze catalogus

Waar gaan die mannen heen?

Kort voor een geplande dichteravond in het Enschedese theater Concordia meldt Hans Dorrestein zich ziek. Hij gaat niet komen. Iemand belt Huub van der Lubbe, of hij niet iets kan regelen, iets met liedjes of gedichten ofzo. Ach, hij treft die avond toch z'n wekelijks dichtersvrienden Bart de Ruiter en Jan Robijns, hij zal eens overleggen wat er in het vat zit. Ze besluiten wat te experimenten, liedjes bij elkaar te rapen of nog even te componeren, teksten voor te dragen. En zo reizen ze spontaan en onbevangen af naar het Verre Oosten voor een avondje kleinkunst.

Het wordt een groot succes, het smaakt naar meer. De mannen slijpen hun repertoire bij, dopen hun formatie uit eerbetoon om tot Concordia en beginnen een even succesvolle tour langs kleine en grote podia. Een nieuwe samenwerkingsvorm is geboren en draait na jaren nog steeds. Gelukkig maar.

Waar gaan die mannen heen? is een warme en ontspannen documentaire over het ontstaan van de formatie en de liedjes, over de vriendschap van deze mooie mannen - op toneel, tijdens hun dinsdagavond-dichtersavonden en op fietsvakantie - en hij toont vooral ook heel veel mooie liedjes. Deels opgenomen in Concordia, waar ze een paar jaar later weer naar terugreizen voor een hernieuwde kennismaking. Leuke beelden van Enschede dus ook. En ja, dan voelt het toch ook wel een beetje als 'onze mannen', hè. Dat schept toch een band. Ik werd er in ieder geval wel blij van, gewoon omdat ze zo puur en warm zijn. Die liedjes dan, natuurlijk...




Reserveer in onze catalogus.

Guichelheil - Huub van der Lubbe

Huub van der Lubbe kent toch iedereen?  Hem hoef ik jullie toch zeker niet meer voor te stellen als songschrijver/zanger van De Dijk én als dichter??? Want hij heeft inmiddels 5 dichtbundels op zijn naam staan, zoals Melkboer met de Blues,  Versterkte Gedichten, Geregeld leven, Solo met Jan en als laatste Guichelheil. En nee….geen gekke dingen denken…..het is de naam van een klein teer plantje en betekent ook zoiets als genezing van gekheid.

Van der Lubbe’s dichterschap is in de afgelopen jaren steeds groter geworden, voor hemzelf maar zeker ook voor vele lezers. Gerrit Komrij nam 3 gedichten van Van der Lubbe op in zijn befaamde bloemlezing.
Van der Lubbe  weet op een hele mooie manier gevoelens in woorden te vangen.
Ik laat jullie hier even meegenieten met 2 gedichten uit Guichelheil. Dat wil zeggen een paar coupletten. De rest moet je zelf maar gaan lezen. Of nog beter… kom luisteren op 16 februari. Dan is Huub van der Lubbe als favoriete schrijver van Jan van Halst te gast in de bibliotheek.  Hij laat vast nog wel een paar teksten horen in de meest simpele vorm: zang en gitaar.  Nicolet Steemers is gespreksleider van deze avond.


Ik Jou En Jij Mij
Niets gaat het halen, alles slinkt alles slijt
Legt het op den duur af tegen de tijd
Maar wat er ook komt, hoe het ook zij
We hebben elkaar, ons allebei
We hebben elkaar, ik jou en jij mij


De ene dag is de andere niet
De ene dag is de andere niet
De ene dag schittert, de ander giet
Dan weer bewolking, dan weer een lied
De ene dat is de andere niet

De ene dag regen, de volgende zon
Vandaag lukt weer alles wat gisteren niet kon
Morgen gaat brengen wat je nu nog niet ziet
De ene dag is de andere niet

Reserveer Guichelheil in onze catalogus

Huub van der Lubbe

Dinsdag 18 november trad Huub van de Lubbe op in de bibliotheek. Het eerste deel van de avond werd hij geïnterviewd door Ingrid Bosman; een interview met gedichten èn humoristische anekdotes. Over zijn muzikale carrière die ooit begonnen was met een Beatmis in de katholieke kerk in Krommenie, waar zijn vader kapelaan was. En hoe hij elke gelegenheid - geboorte van zijn zusje, Sinterklaas - aangreep om een gedicht te schrijven.
Maar mooie overpeinzingen waren er ook. "De zegen van schrijven is dat je het helemaal zelf mag weten. Heerlijk." En: "Het eerste couplet van een lied kun je vrijwel altijd weggooien." En: "Met een gedicht ben je koning in je eigen rijkje."
Ingrid leest een stukje voor uit de column van haar collega Theo Hakkert Niet de prutser maar de dichter waarin Theo eindigt met de vraag: "Kan Van der Lubbe niet Dichter des Vaderlands worden?" Hij voelt zich gevleid maar zelf relativeert Van der Lubbe liever zijn dichterschap. "Ik moet nog een hoop leren. Ik ben er nog lang niet."Met het verschijnen van Gerrit Komrij's bloemlezing van de Nederlandse poëzie, op de Gedichtendag 29 januari 2007, kreeg Huub van der Lubbe zijn Dichtdiploma uitgereikt, want hij stond erin. "Met drie gedichten! Ook nog hele lange!" Een van die gedichten is Recht door zee. "Dat is super natuurlijk," zei Van der Lubbe. Natuurlijk doe je het er niet voor, maar in de dikke Komrij staan, hoort tot de aangename dingen." Voor de uitreiking van de bloemlezing had hij een gedicht gemaakt.
Hij heeft het ook nog voorgelezen: ik citeer alleen de laatste regels van dit gedicht:
Niets is zomaar hengel, dobber
vis en aas, zoals weer blijkt
want vandaag krijgt deze tobber
zijn dichtdiploma uitgereikt

Huub heeft Komrij gevraagd of hij, als voorzitter van het poëziecomité, het wilde ondertekenen en dat heeft hij gedaan. Het hangt nu bij Huub op het toilet, in een gouden lijstje.
Na de pauze volgde het muzikale deel van de avond. Van der Lubbe grijnst stoer en ondeugend de zaal in voordat hij zichzelf op akoestische gitaar begeleid. Ook zonder de toeters en bellen van De Dijk blijven de nummers overeind staan, al vind ik de verhalen achter de nummers soms nog mooier. Nummers van o.a De Dijk werden afgewisseld met poëzie. Teer en ontroerend soms, maar o zo mooi.

Huub kan gevoelig zingen over de liefde. Mijn Van Straat Geredde Roos van de cd Brussel is daar een mooi voorbeeld van. Ook dit lied zong hij deze avond.Het begon met Barry Hay die hem op een avond in Paradiso een roos gaf: "Kijk, Huub, die heb ik voor jou van straat gered." Dat beeld is in zijn hoofd blijven hangen, al gaat het inmiddels over een meisje dat door hem van straat geplukt wordt.
Af en toe ging een nummer de mist in, dan maakte hij een geintje en begion opnieuw. Het werd hem vergeven door het publiek. Hij kreeg een staande ovatie!

Reserveer in onze catalogus