Adam weet nog steeds niet waarom deze dame nou zo nodig haar levensverhaal aan hem kwijt wil. Hij beseft wel min of meer vaag dat ze zoiets niet bij zijn collega Edward zou kunnen doen (bovendien heeft ze een peilloze minachting voor Welshmen, zoals ze hem op een keer zal vertellen), noch bij welke Engelsman uit de buurt ook maar. Misschien wel bij Gustave … Misschien is het essentieel dat hij een buitenlander is, een outsider, iemand die van elders is. Adam beseft dat hij niets voor haar is. Letterlijk.Het is alweer een tijdje geleden dat ik zijn boek Judith en Jamal heb gelezen, maar zijn humor en woedende analyses over onverdraagzaamheid van fanaten weet ik mij nog goed te herinneren. Ik heb even een mooi fragment uit zijn boek opgezocht met een prachtige weergave van de woede waar Laroui mee schrijft.
Tarik had een benige doodgraverskop zoals sommige stripfiguren. Zijn wangen waren hol, en hij had van die zwarte ogen die te diep in hun kassen lagen, waardoor hij eruitzag als een gedeprimeerde raaf. Maar dat kon ik hem natuurlijk niet kwalijk nemen, want niemand is verantwoordelijk voor zijn eigen smoelwerk; wat ik echt niet kon uitstaan was die eeuwige geconstipeerde keutelpoepersuitdrukking op zijn gezicht, hij zat altijd wel moeilijk over iets te urmen, en dan had ie ook nog eens van die ellenlange stiltes tussen wat er allemaal uit zijn bek kwam dreutelen. Bovendien had ie een soort tevreden ouwelulligheid over zich. Hij had gewoon een pesthekel aan het leven, mijnheer de graftak.Ik heb in ieder geval veel zin in een ontmoeting met hem op donderdag 4 februari.
Reserveer "Judith en Jamal" in onze catalogus
Reserveer "Over de Islam" in onze catalogus
Reserveer "Kijk uit voor parachutisten" in onze catalogus
Reserveer "Vreemdeling: aangenaam" in onze catalogus
