Renate Dorrestein schreef het ene boek na het andere, met
schijnbaar gemak zo leek het. Totdat het niet meer lukte en ze uit onmacht een
halfjaar werk de prullenbak in gooide.
‘De feiten zijn
simpel. Ik, die altijd zo graag schreef, ben iemand geworden die kotsmisselijk
wordt bij alleen al de gedachte aan een nieuwe roman (…) Nu ik ontdaan ben van
wat altijd mijn bestemming leek, is het haast alsof mijn huid me is
afgestroopt.’
De blokkade is een persoonlijke verslag van haar eigen gang
door de hel én een journalistiek onderzoek naar oorzaken en mogelijke
oplossingen. Want wat houdt een blokkade precies in? En nog belangrijker: hoe
kom je ervan af?
“ Beroepsmatig verlamd raken brengt bij iederéén een gevoel
van falen teweeg, van paniek, van zelfverlies. Nou, in mijn beroep bestaat daar
dus een term voor, een die trouwens niets verklaart of opheldert, maar als ik
me ga verschuilen achter het idee dat een writer’s block pure aanstellerij is,
dan zit ik hier over twintig jaar nog op de gang, met mijn rug tegen de deur
van mijn werkkamer gedrukt, kijkend naar mijn tenen en pleitend of ik er
alsjeblieft weer in mag, ooit.”
Bij Dorrestein ontstond de blokkade toen ze een roman
schreef waarin een zelfmoord voorkwam. Want langzaam wordt duidelijk dat de
zelfmoord van haar zus nog steeds een belangrijke rol speelt in het leven. Dertig
jaar later lijkt het leven van haar zus terug gebracht tot die laatste daad. Het verdriet en het schuldgevoel dat opgelegd wordt aan de nabestaanden
verdwijnt evenmin met de jaren. Waar
haar zus eerst de motor was van het schrijverschap van Dorrestein, staat ze
nu in de weg.
‘Ga eens opzij, meisje.’
Lezen dus!
Renate Dorrestein vertelt 29 oktober, in het kader van de campagne van Fonds Pyschische Gezondheid over onder meer De Blokkade.
Reserveer hier De blokkade in onze catalogus.
