Jens Henrik Jensen - De Hondenmoorden

Het roept bij mij altijd wat twijfel op als er op de voorkant van een boek staat "De nieuwe thrillersensatie". Helemaal als een Deense schrijver steevast de nieuwe Jussi Adler Olsen wordt genoemd. Maar goed, het hield me niet tegen om 'De Hondenmoorden' van Jens Henrik Jensen te gaan lezen. En of je het nou eens bent met de aanbeveling of niet: voor de liefhebbers van de misdaadliteratuur uit het hoge noorden is dit wel weer smullen...

Borgen

Leven zonder televisie is echt heerlijk rustig. Er is heel veel brood-en-spelen waar ik niks van meekrijg, niks mee hoef en geen tijd aan kwijt raak. Maar heel soms krijg ik dus ook niks mee van iets dat eigenlijk best heel goed is. Ik leer er via de (sociale) media wel over, hoor aan de mensen om me heen dat ze weer hebben gesmuld, maar uiteindelijk vergeet ik het weer. Genoeg andere dingen te doen.

Zo kan het gebeuren dat ik pas kennismaak met de eerste serie afleveringen van een hele goeie tv-serie als het vierde seizoen al bijna van start gaat. Dat overkwam me met de Deense politieke drama-serie Borgen.

Borgen (de Burcht) is de plek waar in Denemarken het politieke spel wordt gespeeld. Dit eerste seizoen begint met de verkiezingsoverwinning van de partij van Birgitte Nyborg, die daarmee gelijk de eerste vrouwelijke minister-president van Denemarken wordt. En dan begint het politieke en persoonlijke drama pas echt.

We krijgen een bijzonder kijkje in het leven van ministers, partijen, journalisten en alle spelers daaromheen. Regering en oppositie, persoonlijke belangen tegenover staatsbelangen, idealen die het afleggen tegen de harde werkelijkheid. Nyborg wil het zo graag goed doen. Voor haar land, haar partij en haar gezin. Maar dat lijkt een onmogelijke opgave. En we zien haar langzaamaan verharden. Van de eerlijke en zachtaardige vrouw/moeder is na tien afleveringen weinig meer over. Terwijl je haar zo gunt dat de dingen lopen zoals ze het eigenlijk had bedoeld.

De serie raakt. Het is goed gemaakt, met geloofwaardige karakters en verhalen. Het doet je anders naar de hedendaagse politiek kijken, omdat je gewoon weet dat dit niet alleen maar fictie is. Politiek gaat allang niet meer over wat goed is voor het volk, voor de wereld, voor de toekomst. Het gaat over nu en ik. Het gaat over aandacht en in het zadel blijven. Tenminste, dat is hoe ik het ervaar. En in deze serie zie je inderdaad hoe dat spel ontstaat. Ook al wil je het niet zo spelen. En hoe je eerlijk meent dat je nu echt niet kunt stoppen, want wie weet kun jij wél die verandering teweeg brengen die de wereld weer een beetje beter maakt.

Borgen heeft m'n vertrouwen in de politiek niet hersteld. Maar ik ben wel blij dat dit is gemaakt. Want hier kunnen we allemaal wel iets van leren. Of je nu op het rode pluche zit, of straks weer in het stemhokje staat. Gauw naar seizoen 2 dus!




Reserveer seizoen 1 in onze catalogus.
Reserveer seizoen 2 in onze catalogus.
Reserveer seizoen 3 in onze catalogus.

Deense Dubbel: Mikkel Birkegaard

Sorry hoor, maar toch even weer terug naar de spannende boeken. Ik heb er namelijk net twee uit die de moeite van het lezen (en van het bespreken) meer dan waard zijn.

Bij het neuzen tussen de spannende boeken stuitte ik op een paar fraaie omslagen (en dat werkt bij mij altijd wel aardig). Het bleek ook nog te gaan om een scandinavische auteur, maar een voor mij onbekende: Mikkel Birkegaard.

Beide boeken direct meegenomen dus, en ook achter elkaar en in één ruk uitgelezen.
'Libri Di Luca' is het debuut van deze Deense schrijver. Hij schreef maar liefst vijf jaar aan zijn eerste thriller. De eerste week na verschijnen gingen meteen tienduizend exemplaren over de Deense toonbank.

"Libri di Luca, genoemd naar een boekhandel in Kopenhagen, begint met een verdacht sterfgeval. De eigenaar, Luca Campelli, van Italiaanse komaf, dondert tijdens het lezen van een boek over de balustrade. Zijn zoon Jon, een blitse advocaat, erft de zaak. Enkele dagen na de begrafenis wijdt Luca's knecht Iversen Jon in in de geheimen van het Bibliofielengenootschap, waarin Luca een belangrijke schakel vormde. De leden, Lettores genaamd, bezitten magische krachten. Maar de zender-Lettores, die door een tekst voor te lezen de gedachten van een toehoorder kunnen sturen, leven al jarenlang in onmin met de ontvangers, die rechtstreeks kunnen ingrijpen bij een lezer. De ene groep verwijt de andere achter een reeks aanslagen te zitten op vooraanstaande Lettores. Jon is als nieuwkomer de geknipte persoon om duidelijkheid te brengen. Hij krijgt daarbij de steun van Katherina, een jonge ontvanger, en Mohammed, een Turks-Deense computerfanaat."

Echt een boek voor bibliofielen dus, waarin het op een zeker moment wel een beetje ongeloofwaardig begint te worden, maar wel tot op het laatst spannend blijft. Ook heeft het soms wel dezelfde lading als de Da Vinci-code.

Het tweede thriller van Birkegaard is 'Letter Voor Letter'. Ook hier een hoofdpersoon die iets met schrijven heeft, maar de setting en verhaallijn is compleet anders.

"Tot voor kort had ik alleen nog maar op papier mensen vermoord, luidt de openingszin van deze thriller uit Denemarken. Frank Føns, een 46-jarige redelijk succesvolle schrijver van horrorachtige misdaadromans, brengt zijn dagen door in een zomerhuisje in Sjaelland. Op een ochtend wordt hij gebeld door Werner van de politie van Kopenhagen (Werner geeft Frank bij het schrijven van zijn boeken informatie over politiezaken) met de mededeling 'Jouw lijk is opgedoken'. Er is een verminkt lijk van een vrouw gevonden net buiten de haven van Gilleleje, onder water vastgebonden met kettingen. Precies zoals een van de moorden uit Franks nieuwste boek, dat echter nog bij de drukker ligt. Er volgen meer moorden, een 'copycat' moordenaar doet een voor een de moorden uit Franks boeken na. Om de moordenaar te kunnen vinden moet Frank net zo gaan denken als hij."

Deze roman vond ik nog spannender dan de eerste. Ik werd nog meer gegrepen en had de neiging om het boek absoluut niet weg te leggen. Wel een waarschuwing: het slot is wel voor mensen met een sterke maag...

Reserveer 'Libri Di Luca' in onze catalogus
Reserveer 'Letter Voor Letter'in onze catalogus

Babette's feast

De goede opletter heeft vast wel gezien dat Bieblog Hengelo deze maand de Curves Voedselactie in het zonnetje zet. Een actie over voedsel en armoede. Deze blog hoort eigenlijk niet in dat rijtje thuis, want ik zet graag een film in het zonnetje zetten die gaat over voedsel en rijkdom. Of eigenlijk over de rijkdom van voedsel, zoals ik al eens eerder liet zien met de film Eden.

Bij onze nieuwe aanwinsten zag ik pas geleden de film Babette's feast voorbij komen. Het zal een nieuwe uitgave zijn, want dit tijdloze Deense pareltje veroverde al in 1987 vele harten. Ken je hem nog niet? Dan moet je die schade echt gaan inhalen! Ik heb hem gelijk gereserveerd en er weer een avondje van zitten smullen.


Het verhaal speelt in 1871 in een piepklein Deens kustplaatsje in het afgelegen Jutland. Er wonen enkel wat oude, vrome mensen. Waaronder twee dochters van de inmiddels overleden dominee. Hij heeft zijn mooie dochters altijd 'behoed' van de geneugten des levens. De enkele man die ooit zijn hart verloor werd het al gauw duidelijk: hij had geen schijn van kans, deze vrouwen leefden enkel voor God. Op een stormachtige dag kwam de Franse Babette bij deze zussen aanlopen om er als huishoudster te blijven werken. Het traditionele bierbrood werd langzaam vervangen door wat smaakvollere spijzen, ze bracht wat vrolijkheid in het dorpje, maar verder leefde deze Française net zo vroom en onopvallend als de andere inwoners.

Tot ze op een dag - na 14 jaar trouwe dienst - te horen krijgt dat ze de lotto heeft gewonnen. In plaats van haar koffers te pakken legt ze een verzoek neer bij haar werkgevers: ze wil graag een diner koken voor de vaste kerkgasten. Tja, kun je dat weigeren? Gelukkig niet, want Babette blijkt over een goed verborgen talent te beschikken. En de generaal, die toevallig voorbij komt en wél de wereld en het echte leven heeft ervaren, herkent dat talent van een beroemde chef-kok uit Parijs. Zij was als enige in staat om een maaltijd om te toveren in een 'liefdesaffaire'.

Wat er dan gebeurt is even leuk als liefdevol. De schuchtere gasten, die bang zijn bij een soort heksenmaal aan te moeten schuiven, krijgen weer kleur op de wangen en warmte in hun hart. De helaas niet-ondertitelde trailer wil ik je niet onthouden, want die toont de schoonheid en eenvoud van het land, de mens en het leven. Eet smakelijk!





Reserveer nu in onze catalogus

Erling Jepsen

Gelukkig ontdekte ik Erlin Jepsen pas toen er al drie boeken van hem in het Nederlands vertaald waren. Kon ik lekker doorlezen… heerlijk! Zijn boeken spelen zich meestal af op het Deense platteland, in de zestiger jaren, waar eigen normen en wetten gelden. Roddel en leedvermaak van achter kanten gordijntjes lijkt de voornaamste bestaansreden van de dorpsbewoners, tragiek met zwarte humor.

Prachtige beelden in De kunst om in koor te huilen: van de vader, kruidenier, die spreekt op begrafenissen (Allan, het zoontje van 11 met treurige ogen er naast), en zo de mensen zo tot tranen beroert, wat weer goed voor de klandizie is. De 'zwakke zenuwen' van zijn vader en Allan’s zus die vanaf haar veertiende bij papa op de sofa moest slapen. Of als Allan zijn zus ontvoert uit een psychiatrisch ziekenhuis en haar vervoert in een kruiwagen.

Hilarische scènes en groteske personages in Vreselijk gelukkig: de gehandicapte maar seksueel overactieve moeder van Hansen, het mythische moeras waarin de dorpsbewoners alles wat hen niet zint laten verdwijnen, de kruidenier die kans ziet kinderarbeid en barmhartigheid onder één noemer te brengen.

Eenvoudig qua taal en verhaal in Met oprechte deelneming. Maar zo knap hoe Jepsen in simpele zinnen een ontspoorde familierelatie beschrijft. Soms wel pijnlijk, je bent geneigd je af te wenden. Ik voelde sympathie én aversie voor deze familie. Aan het eind werd het soms gênant, maar ook banaal en absurd waar ik dan weer om moest lachen.

Bij alle boeken leek het af en toe net iets teveel van het goede, maar door de steeds verrassende wendingen wordt het nooit te plat of te gewoontjes. In het interview in de NRC vertelde hij dat hij gaat voor het brok in de keel, daar waar iets niet lekker zit. En maakt er dan een grap over. Wat mij betreft is dat prima gelukt!
De flapteksten van zijn drie boeken kun je hier lezen.
 
Reserveer De kunst van huilen in een koor in onze catalogus
Reserveer Vreselijk gelukkig in onze catalogus
Reserveer Met oprechte deelneming in onze catalogus