Het verhaal
De dertienjarige Anna is haar hele leven lang al donor voor haar iets oudere zusje Kate. Bij Kate werd op driejarige leeftijd acute promyeloïde leukemie geconstateerd. Haar ouders besloten toen de perfecte donor voor haar te vinden door nog een baby te nemen die aan precies de juiste genetische eisen zou voldoen. Dat werd Anna. Nu zal Anna een nier moeten afstaan aan Kate. Ze wil dit niet en stapt naar een advocaat, een rechtszaak volgt. Anna's beslissing verscheurt haar familie en kan fatale gevolgen hebben voor Kate.
Pittig onderwerp voor een boek. Met morele vragen zoals “kan een dertienjarig meisje meer te zeggen krijgen over haar eigen organen, ook als dat betekent dat haar zus daardoor zal overlijden?” maar ook “hoe kun je goed zijn voor je beide kinderen als je het leven van de een riskeert om de ander in leven te houden?”
Het verhaal begint met "In mijn vroegste herinnering ben ik drie jaar en probeer ik mijn zus te vermoorden." Gezien het onderwerp had ik vrijwel meteen medelijden met de tweede dochter, Anna. Maar dan blijkt dat alle hoofdstukken vanuit een ander gezinslid worden vertelt. Iedereen heeft zo zijn of haar twijfels over de situatie.
En probeer dan maar eens met slechts één persoon mee te leven! Dat lukte dus niet….want met wie moet je het nu eens zijn, er is voor alle partijen iets te zeggen. Je blijft nadenken over dit verhaal en de onmogelijke keuze die ouders of een rechter in zo'n geval moeten maken.
Ik had mij al voorbereid op een triest einde. En dat bleek ook zo te zijn, hoewel heel anders ik had gedacht.
Dit boek was mijn eerste boek van Jodi Picoult maar het zal zeker niet het laatste zijn.
Reserveer in onze catalogus
