De dromenwever - Douwe Draaisma

Kun jij ’s ochtends vertellen wat je gedroomd hebt? Ik meestal niet, maar ik word wel geregeld wakker met een ongrijpbare herinnering aan een droom waar ik steeds net niet bij kan. Hoe komt het dat we onze dromen zo snel vergeten, ook wanneer we ze zo graag zouden onthouden? Douwe Draaisma, bekend van het boek Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt, schreef hierover De dromenwever. 'Niet eerder is een onderwerp zo onder mijn handen opengegaan als die dromen van blinden', schrijft hij in het voorwoord.

Familieblues - Yvonne Kroonenberg

Yvonne Kroonenberg is vooral bekend vanwege haar bestsellers Alles went behalve een vent, Het zit op de bank en het zapt, Monogamie voor beginners, Was hij in de aanbieding? en Een ster aan het stuur.
Haar laatste boek De familieblues gaat over familiebanden en welke invloeden die hebben op je leven. Iedereen heeft wel een zwart schaap in de familie, een opdringerige tante, een toegeeflijke grootvader en een lastige oom die op verjaardagen altijd te veel drinkt. Je bent onlosmakelijk verbonden met je ouders, je broers en zussen, hoe je ook over ze denkt. Kroonenberg noemt dit 'familieblues'; het melancholieke besef een band te hebben met mensen met wie je niets gemeen hebt.

Biebels gaddergood - Anne van der Meiden

Vier keer per jaar vragen we een bekende Hengeloër om in gesprek te gaan met zijn of haar favoriete schrijver. Het levert altijd boeiende gesprekken op. Woensdag 26 maart komt Anne van der Meiden naar de bibliotheek op verzoek van onze nieuwe burgemeester Sander Schelberg. 

Jaren geleden heb ik een kerkdienst door Anne van der Meiden in het Twents bijgewoond in het openluchttheater van Hertme. Ik vond het een bijzondere dienst die mij veel meer aansprak dan ik verwacht had, ook al omdat ik niet gelovig ben. Zou het dan toch aan de moadersproake liggen dat het gesprokene zo dichtbij komt?

Zijn alom geroemde vertaling van de bijbel in het Twents, Biebel in de Twentse sproake, was mij een stap te ver maar ik ben toen wel zijn boekje Biebels gaddergood gaan lezen. 
Hierin staan de vijftig van de bekendste Bijbelverhalen verzameld (biej mekaar gadderd) mét cd met fragmenten uit Biebels Gaddergood. Deze zijn ingesproken door Herman Finkers, Monique Sleiderink en Anne van der Meiden.

Wat ik vooral bijzonder vind is dat het geen letterlijke vertalingen zijn maar dat de teksten ook recht doen aan de Twentse volksaard. 

Voor degenen die geen Twents kunnen staat de Nederlandse vertaling er naast :-) 

In het Veurof stelt Anne van der Meiden dat het "de bedoeling is de leazers dee good oawerweg könt met 't Nederlands, ok te loaten wenne an de Twentse teksten. 't Is doorum vernemstig dizze bekende stukke hardop (veur) te leazen. Völle wille der met!"

Ik heb onmeunig völ zin in dissn oamnd. Zeek oe doar ok?

Reserveer Biebels gaddergood in onze catalogus

De stem van mijn moeder - Abdelkader Benali

Van de achterflap
Een fotograaf heeft zich een plaats verworven te midden van de culturele elite in Nederland. Hij is een veelgevraagd vakman, werkzaam voor glossy tijdschriften en toonaangevende week- en maandbladen. Zijn ouders, die vijfentwintig jaar geleden toen hij nog een kleine jongen was vanuit Marokko naar Nederland emigreerden, ziet hij nauwelijks.
Daarin komt verandering als hij op een dag gebeld wordt door zijn vader, die hem dringend vraagt naar huis te komen. Zijn zieke moeder wil het familiefotoalbum zien. Dat album heeft zijn vader, met wie hij een zeer moeizame verhouding heeft, niet kunnen vinden. De fotograaf realiseert zich dat hij de ziekte van zijn moeder – en haar al jarenlange stilzwijgen – kan keren. Het fotoalbum is daarbij van het grootste belang, evenals de voorzichtige confrontatie met een uiterst trieste gebeurtenis die het gezin, nu al zo'n twintig jaar geleden, voorgoed heeft ontwricht. De herbeleving van dat drama heeft verrassende gevolgen. Abdelkader Benali keert met De stem van mijn moeder terug naar zijn oorspronkelijke thema uit o.a. Bruiloft aan zee: dat van het migrantenkind tussen twee culturen.

De stem van mijn moeder van Abdelkader Benali begint met een telefoontje. De naam die verschijnt op het mobieltje van de hoofdpersoon, een Marokkaans-Nederlandse fotograaf, brengt hem terug naar zijn jeugd.
Het verhaal draait om zijn vader, die hij de ‘Schoonspringer’ omdat hij ooit in Marokko van een rots in het water is gedoken om zijn broer te redden. Jaren later springt de broer van de hoofdpersoon in navolging van zijn vader van dezelfde rots. Met fatale gevolgen. De dood van zijn broer is bepalend voor de rest van het leven van de verteller, die fotograaf is geworden.

Beetje bij beetje krijg je steeds meer te weten over de familie- en liefdesgeschiedenis van de fotograaf. Aan het sterfbed van zijn moeder krijgt hij een gênant familiegeheim te horen. Tijdens de gesprekken met zijn moeder ontdekt hij dat de rol van zijn vader bij het ongeluk ingewikkelder is dan eerst leek.

Een bijzonder boek met prachtige zinnen en metaforen, af en toe wat langdradig maar met een verrassend en ontroerend slot.

Abdelkader Benali is dinsdag 26 februari op uitnodiging van de bibliotheek te gast als favoriete schrijver van Müfide Halceli. Nicolet Steemers is gespreksleider van deze avond.

Reserveer De stem van mijn moeder in onze catalogus

Oscar - Jan Siebelink

Voor velen is Jan Siebelink de schrijver van zijn roman Knielen op een bed violen (2005). Tezamen met zijn oudere werk De overkant van de rivier en Engelen van het duister vormen deze boeken een trilogie waarin Siebelink een beeld geeft van de decennia die hem hebben gevormd en de personages die hem na aan het hart liggen.

Heel eerlijk gezegd sprak mij Knielen op een bed violen niet aan, ik vond het een benauwende roman. 
Zijn (kleine) roman Oscar, waarin het draait om vriendschap en liefde in tijden van oorlog, heb ik wel met plezier gelezen. Hij schrijft hierin meesterlijk over de onderlinge verhoudingen van de drie hoofdpersonen en menselijke gevoelens in oorlogstijd.   



Van de achterflap
Vlak na de Tweede Wereldoorlog reist Oscar op verzoek van Esmée, de weduwe van zijn vriend Id, samen met haar naar Duinkerken. het voert hem onherroepelijk terug naar het begin van de oorlog, naar het moment dat hij en Id, jonge leraren nog, werden gemobiliseerd en uitgekozen voor een geheime missie naar Londen. De reis begint in Zeeuws-Vlaanderen, dat zich medio mei 1940 nog niet had overgegeven, maar Oscar en Id komen niet verder dan Duinkerken, waar ze belanden in Duits spervuur.
Tijdens de reis met Esmée wordt Oscar gekweld door de vraag of zij vermoedens heeft over de afschuwelijke gebeurtenis die in Duinkerken heeft plaatsgevonden en die zijn leven sindsdien heeft getekend. En hoe zijn haar gevoelens voor hem, nu Id er niet meer is?

Jan Siebelink noemt het zelf “een miniatuurschilderij waarin vele componenten een belangrijke rol spelen”. En het wonderlijke is dat hij voor zo’n relatief dun boek net zoveel research doet als voor het grote werk. Hij heeft jaren aan het verhaal geschaafd. 

Jan Siebelink blijkt de favoriete schrijver te zijn van een Hengelose en Enschede politicus.
Dinsdagavond 6 november is Jan Siebelink te gast in Bibliotheek Hengelo op uitnodiging van Henk Nijhof voor de serie Dat spreekt boekdelen.

Zondag 18 november is hij in Bibliotheek Enschede te gast op uitnodiging van Dick Buursink in het kader van dezelfde serie.

Reserveer Knielen op een bed violen in onze catalogus
Reserveer Oscar in onze catalogus

Je hebt het niet van mij, maar.... - Joris Luyendijk

Joris Luyendijk kennen de meesten van ons vooral van zijn boek Het zijn net mensen: beelden uit het Midden-Oosten waarin hij zijn visie op het Midden-Oosten beschrijft, na een verblijf van 5 jaar in het Midden-Oosten als correspondent voor diverse media. Hij ondervond aan den lijve bezetting, dictatuur, terreur en oorlog. Hoe meer hij meemaakte, hoe verbaasder hij werd over de kloof tussen wat hij als correspondent ter plekke zag en wat hij daarvan terugzag in de media.

Met Het zijn net mensen zorgde hij voor de nodige commotie.  Als antwoord op dit boek verscheen Het maakbare nieuws waarin achttien journalisten aan de hand van hun eigen ervaringen in gaan op deze vragen en laten zien dat er op Luyendijk wel degelijk wat valt af te dingen.
Luyendijk kreeg van Nieuwspoort de mogelijkheid een maand lang aan het Binnenhof door te brengen. Je hebt het niet van mij, maar... is zijn verslag over de spelletjes die worden gespeeld in Den Haag, over de verstrengeling tussen politiek en journalistiek. En ook met dit boek zorgde hij opnieuw voor de nodige discussie in journalistenland. Hij citeert bijvoorbeeld een anonieme communicatieadviseur die in typische communicatie taalgebruik stelt: 'ik geef een stukje communicatieadvies naar de klant toe hoe die zich in het mediatraject proactief in de markt zet.'

Luyendijk schrijft toegankelijk en voor een breed publiek. Beide boekjes zijn leuk om te lezen en uiteindelijk minder onthullend dan het lijkt. Want die verwondering is deels ook gespeeld, Luyendijk weet natuurlijk ook hoe het spel wordt gespeeld. Het eerlijkst is hij dan ook in zijn nawoord. Hij wijst er op dat zijn rapportage, die vooral gericht is op de sociëteit (bar en restaurant), gezien moet worden als een “schets van een sneltekenaar”.

Woensdag 26 september is Joris Luyendijk te gast als favoriete schrijver van burgemeester Frank Kerckhaert. Het gesprek zal zeker ook over deze onderwerpen gaan. De gespreksleiding is in handen van Nicolet Steemers.

Reserveer Het zijn net mensen in onze catalogus
Reserveer Je hebt het niet van mij in onze catalogus
Reserveer Het maakbare nieuws in onze catalogus

Guichelheil - Huub van der Lubbe

Huub van der Lubbe kent toch iedereen?  Hem hoef ik jullie toch zeker niet meer voor te stellen als songschrijver/zanger van De Dijk én als dichter??? Want hij heeft inmiddels 5 dichtbundels op zijn naam staan, zoals Melkboer met de Blues,  Versterkte Gedichten, Geregeld leven, Solo met Jan en als laatste Guichelheil. En nee….geen gekke dingen denken…..het is de naam van een klein teer plantje en betekent ook zoiets als genezing van gekheid.

Van der Lubbe’s dichterschap is in de afgelopen jaren steeds groter geworden, voor hemzelf maar zeker ook voor vele lezers. Gerrit Komrij nam 3 gedichten van Van der Lubbe op in zijn befaamde bloemlezing.
Van der Lubbe  weet op een hele mooie manier gevoelens in woorden te vangen.
Ik laat jullie hier even meegenieten met 2 gedichten uit Guichelheil. Dat wil zeggen een paar coupletten. De rest moet je zelf maar gaan lezen. Of nog beter… kom luisteren op 16 februari. Dan is Huub van der Lubbe als favoriete schrijver van Jan van Halst te gast in de bibliotheek.  Hij laat vast nog wel een paar teksten horen in de meest simpele vorm: zang en gitaar.  Nicolet Steemers is gespreksleider van deze avond.


Ik Jou En Jij Mij
Niets gaat het halen, alles slinkt alles slijt
Legt het op den duur af tegen de tijd
Maar wat er ook komt, hoe het ook zij
We hebben elkaar, ons allebei
We hebben elkaar, ik jou en jij mij


De ene dag is de andere niet
De ene dag is de andere niet
De ene dag schittert, de ander giet
Dan weer bewolking, dan weer een lied
De ene dat is de andere niet

De ene dag regen, de volgende zon
Vandaag lukt weer alles wat gisteren niet kon
Morgen gaat brengen wat je nu nog niet ziet
De ene dag is de andere niet

Reserveer Guichelheil in onze catalogus

Zo lang er leven is & is er hoop - Renate Dorrestein

Niet één maar twee romans deze keer. Zolang er leven is en is er hoop gaan over één en dezelfde baby en zijn samengebracht in één boek.

Zolang er leven is gaat over een baby, die gestolen wordt tijdens een picknick van bevriende stellen. Als het plotseling gaat regenen, vertrekt iedereen overhaast en in de veronderstelling dat een ander de baby wel meeneemt. De baby wordt na twee maanden in blakende welstand teruggebracht. Maar het blijft onduidelijk, wat er is gebeurd.

Zo onduidelijk dat Renate Dorrestein steeds mail bleef krijgen van haar lezers over de onbekende babyontvoerder ook al vertelde ze elke keer weer dat haar boek gaat over de ondraaglijke onzekerheid, als een naaste wordt vermist. En niet bedoeld is als een "plot".
Jaren later, op vakantie op Terschelling, zag Dorrestein een jonge vrouw met downsyndroom, die met de baby van haar zus rondliep. Ze besefte dat dit deze vrouw waarschijnlijk nooit kinderen zou krijgen. En toen wist Dorrestein door wie baby Babette ontvoerd zou kunnen zijn.

In is er hoop leren we Igor kennen. Hij woont bij zijn oma Nettie, 's avonds kijken ze op de bank televisie totdat ze naar bed gaan. Overdag werkt Igor in een sociale werkplaats waar hij stacaravans monteert. Zijn overzichtelijk leventje verandert als hij het dakloze meisje Lisa ontmoet en ze samen een baby vinden om wie niemand zich lijkt te bekommeren. Oma Nettie denkt dat de baby van Lisa is en neemt hen in huis. Igor en Lisa spelen een tijd lang vadertje en moedertje onder Netties vleugels. Maar hoelang zal dit ongewone huishouden een gelukkig leven beschoren zijn?

Met veel warmte en humor schrijft Dorrestein over het leven van Igor op de sociale werkplaats en thuis bij zijn oma. Ze geeft een mooi beeld van de gedachtewereld van mensen met een beperking, en de grote en kleine tobberijen van hun verzorgers. En besef je ook hoe belangrijk een beschutte werkplek voor mensen met een beperking is.
Dorrestein heeft overigens voor deze mensen een mooi woord: ‘kleinwijs’. Zo noemde haar de oma de ongetrouwde oom Fons van Renate Dorrestein die bij haar oma in huis woonde.

Beide boeken vind ik typische “Dorresteins”: alles kan zomaar ineens verstoord worden door puur toeval of noodlot. En dat dan al het vanzelfsprekende ineens niet meer zo vanzelfsprekend is.

Maar ehhh….. hoe zou het nu eigenlijk zijn met Igor en zijn oma?
Zal ik haar dat dan maar eens vragen op 8 september als Renate Dorrestein naar Hengelo komt?

Reserveer Zolang er leven is & is er hoop in onze catalogus