Alweer een Franse film, van dezelfde regisseur - François Ozon - als het eerder beschreven Swimming Pool. Maar van een heel andere toon dan de films tot nu toe in dit Bieblog.Alles is 'over the top' in 8 femmes: de nep-sneeuw, de karakters van de 8 vrouwen, de musicalliedjes mét dansjes die uit het niets verschijnen, de climax naar de ontknoping... Schaamteloos, maar het resultaat is echt briljant. Juist omdát alles cliché is en met een knipoog refereert aan eerdere films en typetjes.
Het verhaal heeft een hoog Agatha Christie gehalte: acht vrouwen komen met kerst voor een soort familiereünie bij elkaar en raken ingesneeuwd en afgesneden van de buitenwereld. Als de man des huizes wordt vermoord, moet één van de dames wel de dader zijn. En gaande weg blijken ze natuurlijk ook allemaal een motief te bezitten en de gelegenheid te hebben gehad, dus iedereen verdenkt elkaar. Zelfs aan de ontknoping kan Christie een puntje zuigen.
Wat de film zo ludiek maakt zijn de liedjes die de dames om de beurt zingen. Voor het verhaal totaal overbodig, maar oh zo grappig. Elk personage maakt met haar uitvoering een statement richting vroegere films of eerder gespeelde karakters. Een leuke puzzel dus, voor de echte filmliefhebbers. Saillant detail: de actrices moesten allemaal echt zingen, wat nog voor heel wat bloed, zweet en repetitietranen heeft gezorgd.
Het was altijd de wens van de regisseur om een film te maken met Catherine Deneuve en Fanny Ardant in de hoofdrol. Voor het gemak voegde hij daar nog zes populaire Franse actrices aan toe: Emmanuelle Béart, Danielle Darrieux, Isabelle Huppert, Virginie Ledoyen, Firmine Richard en Ludivine Sagnier (lang leve YouTube). Een ware droomcast dus. En ondanks het wintertafereel een leuke zomerfilm.
Reserveer in onze catalogus
