Het was zo stil in mij - Mirella de Jong en Rianke Lubberding - hoe rouw en verlies mij veerkrachtig maakten

 

Dit is het HET boek voor rouwverwerking. Doordat ik zo ontroerd was door "Het was zo stil in mij" deed ik mijn verhaal over het boek bij meerdere mensen. Hierdoor leerde ik dat het boek veel mensen raakt, want een ieder heeft zijn of haar eigen verhaal omtrent de dood. Door Mirella's verhaal te lezen (en de prachtige foto's te bekijken) voelen lezers herkenning, troost en leren wellicht iets over het omgaan met verlies. 

Alle fases van rouwverwerking komen in dit boek voor; boosheid, jaloezie, verdriet, schaamte en depressieve gevoelens. Ook leer je dat je door kunt gaan, ook al lijkt het gewone leven zo ver weg.

Ik kende het verhaal van Mirella de Jong (die samen met Rianke Lubberding haar autobiografie schreef), omdat ik in dezelfde woonplaats woon. In de plaats waar wij wonen doen verhalen snel de ronde, zeker als je een bijzonder verhaal hebt. Het verhaal van Mirella werd helaas niet altijd even eerlijk en zoals het was doorgebriefd. Mensen verzonnen er dingen bij en oordeelden. Dit oordelen deden ze vaak onterecht. Ze spraken over schuldig aan de dood en oordeelden wanneer ze na een overlijden weer lief had. 

Het leven van Mirella gaat niet over rozen. Ze maakt zoveel mee dat het niet voor te stellen is, dat dit kan gebeuren in één mensenleven. Haar man overleed en liet haar achter met drie kinderen onder de vijf jaar. Hoe overleef je de dagen terwijl je rouwt en moet zorgen voor jonge kinderen. Helaas moet ze ook het verlies van hun jongste kind meemaken. Ze moet dit zonder de vader van het jongetje doen. 

Mirella krijgt keer op keer met verlies te maken. Mensen krijgen wat ze dragen kunnen. Ze neemt je in dit boek mee in haar leven en vertelt hoe ze al dit verlies kan dragen en of ze dit kan dragen. 

Het boek is voor iedereen die iemand verloren heeft. Ook voor iedereen die zich afvraagt hoe je toch om moet gaan met iemand die veel verdriet heeft. Neem je contact op? of juist niet. Iedereen ervaart verlies anders. Mirella maakte helaas zoveel soorten van rouw mee, zodat ze een compleet verhaal kon schrijven over alle fases van rouw. 

Ze verloor drie mannen in haar leven en na haar boek nog een man. De laatste was haar vader, die zo trots op haar was en mij dit boek liet zien. Een prachtig boek dat mij ontroerde, mij leerde over rouw en mij troostte. Troostend omdat Mirella soms weer kan lachen en genieten van het leven en dat vind ik heel knap. Als zij dat kan, dan kunnen meerdere mensen dat, ook al is de leegte nog zo groot. 

Het boek is tevens een fotoboek. Tijdens het lezen dwaal je vast ook naar de prachtige foto's die door Mirella gemaakt zijn. Het zijn foto's die bij de teksten horen en waarbij je tevens je eigen fantasie kunt gebruiken. Ik dwaalde regelmatig af naar de foto's als de verhalen mij iets te veel werden, om vervolgens minutenlang weg te dromen bij de foto's. 

Reserveer "Het was zo stil in mij" in onze catalogus