Het duivelskind en Ik was het duivelskind - Angel van der Vecht

 

Dit waargebeurde verhaal was een aanrader van een vriendin. Heftig, zo omschreef ze het. Ik was op zoek naar een luisterboek toen ik het verhaal voorbij zag komen. Achteraf ben ik heel blij dat ik voor een luisterversie koos van Het Duivelskind. Het was levensecht en alsof het slachtoffer het verhaal zelf aan mij vertelde. Dat was fijn, hierdoor begreep ik haar heel goed. Gelukkig als ik ben met een fijne jeugd, weet ik nu dat het ook heel anders kan. 

Angel neemt je mee in haar jeugd waarin ze dagelijks door haar ouders wordt gekleineerd, seksueel misbruikt en fysiek en emotioneel wordt mishandeld. Ze vertelt hoe ze omgaat met de dagelijkse horror. In het tweede deel lees je wat het met haar gedaan heeft en hoe ze is geworden wie ze nu is. 

De ouders van Angel van der Vecht geloven dat Angel een duivelskind is. Ze geloven ook dat ze de duivel uit het kind kunnen halen door haar te mishandelen en misbruiken. Helaas durft het meisje hier amper over te praten richting andere mensen en daardoor kan het misbruik jaren doorgaan. 

Af en toe zette ik het luisterboek even weg, omdat het zo heftig was en zo ver van mijn bed. Toch heb ik alles vrij snel "gelezen", want Angel werd op een gegeven moment zo echt voor mij dat ik haar wilde redden. Ik wilde dat het goed met haar zou komen. In het eerste boek sluiten omstanders zo vaak hun ogen dat ik zelf bang ben, dat ze het einde van haar verhaal niet zelf kan vertellen. 

Ik kan mij voorstellen dat Angel zich enorm schaamde voor wat ze meemaakte, ondanks dat ze er niets aan kon doen. Voor mij is er zeker een taboe doorbroken. Mocht ik nu enige signalen krijgen van misbruik in een gezin, dan trek ik zeker aan de bel. Ik weet nu welke signalen er eventueel kunnen zijn.  

In dit boek komt de falende jeugdzorg aan de orde. Ik vond het schrikbarend hoe de mensen om Angel heen toekeken. Zelfs familie had wel een vermoeden dat het erg slecht ging thuis, alleen ze deden niets met deze informatie, helemaal niets. 

Reserveer Het Duivelskind in onze catalogus

Enige tijd later las ik het tweede deel van het leven van Angel in: Ik was het Duivelskind. Inmiddels is haar vader overleden en gebruikt ze geen pseudoniem meer. Je weet mu dat de verhalen gaan over Angèlique. Ze is inmiddels 20 jaar slachtoffer geweest van incest en huiselijk geweld. 

Ik hoorde in mijn hoofd steeds de stem van de vertelster van het eerste deel dat ik luisterde. Dat was heel fijn (omdat ik het boek toen als luisterboek leende) Het verhaal was herkenbaar en daardoor las ik het tweede deel in één adem uit. 

Wanneer ik lees over dissociëren leer ik iets waar ik totaal niets vanaf wist. Het teruggaan naar een heftige gebeurtenis uit het verleden (dissociëren) gaat met hele nare gevolgen gepaard. Ik wilde haar zo enorm graag helpen toen ik hierover lees. Ik wilde haar weghalen uit haar "waanwereld" en zeggen dat het over is.

Gelukkig is daar haar hulphond die haar (na veel therapie en zoeken naar een oplossing) wordt toegewezen. Zonder deze hond denk ik niet dat Angel nu nog zou leven. Ik vond het prachtig om hierover te lezen en meegenomen te worden in het proces tussen haar en haar hond, haar reddende engel. 

Natuurlijk is het niet eind goed al goed, want het blijft een vreselijke jeugd (en meer) die Angel moest ondergaan. Echter ze heeft een aantal aanpassingen in haar leven toegelaten en een aantal oplossingen voor vreselijke problemen. Hierdoor is ze nu in staat om als ervaringsdeskundige anderen te informeren en helpen. 

Reserveer Ik was het Duivelskind in onze catalogus