Dit jaar is het thema van de (10e) editie van de Poëzieweek: Natuur. Het thema is gekozen, omdat het afgelopen jaar bleek dat we allemaal de natuur hebben herondekt. Bijna iedereen was buiten aan de wandel of vogels aan het tellen, in de achtertuin aan het werk of op zoek naar vlinders. Ramsey Nasr schreef het motto voor deze week: 'bloesemingen en overvloed' De bibliotheek heeft voor iedereen wel poëzie in huis. Voor jong en oud, de beginners, de schrijvers en de kenners. Zoek in onze
catalogus de poëzie die bij je past. De Poëzieweek duurt nog tot en met 2 februari 2022.
Dankzij mijn moeder ben ik opgegroeid met Toon Hermans en Annie M.G. Schmidt. Mijn moeder las mij al jong gedichten voor (en versjes). Daar waar ik ze nog niet snapte legde ze de poëzie uit. Naar Zwoertjesland (met z'n tienen, met z'n tienen in de muizen-limousine!) kende ze uit haar hoofd. Daar was dus niet eens een boekje voor nodig. Handig om altijd wat gedichtjes in je hoofd te hebben. Onze kinderen hebben de versjes van Annie M.G. Schmidt ook gehoord en ze genoten er ook iedere keer weer van. Hopelijk geven ze het nog een generatie door.
Het thema Natuur deed mij direct denken aan een gedichtje van Toon Hermans uit Liggen in het Gras. Als jong meisje vond ik dit al geweldig. Aan dit gedichtje zie je dat poëzie niet moeilijk hoeft te zijn en ook zeker grappig kan zijn.
Treurwilgen
twee treurwilgen staan bij de plas
zo intens, bijna mens'lijk te treuren
maar zijn ze alleen
met geen mens om zich heen
dan staan ze zich daar te bescheuren
Toon Hermans
Liggen in het gras is gelukkig nog steeds te reserveren bij de bibliotheek.
Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met poëzie. Zo leer je het genre kennen en te waarderen. Een rijmpje is erg fijn om voor te lezen. Wil je kinderen kennis laten maken met gedichtjes en rijmpjes, lees dan eens: Het grote boek voor de kleintjes van Marianne Busser. Hier lees je over diverse kinderen en dieren die van alles meemaken en dit allemaal in rijmvorm. De diverse hoofdfiguren komen vaak terug in het boek. Zo kunnen kinderen een lievelingsfiguur kiezen en daar de rijmpjes van lezen. De rijmpjes zijn grappig en ik weet zeker dat je samen kunt lachen om deze eerste kennismaking met poëzie.
Dit gaat niet over grasmaaien is een enorm inspirerend boek. Als je nog niet zo dol bent op poëzie is het boek een mogelijkheid om het toch te waarderen. Ook voor de poëzieliefhebber is het een ontzettend leuk en grappig boek.
De manier waarop dit boekje geschreven is, is voor iedereen herkenbaar. Ellen Deckwitz behandelt veel voorkomende vragen over poëzie zoals: Waarom we massaal gedichten schrijven na een ramp, Waarom poëzie regelmatig over zware dingen gaat en Hoe je weet of een gedicht slecht is. Daarnaast behandelt ze instapoetry (ik had er nog nooit van gehoord!) en hoe je van poëzie een betere geliefde wordt (wie wil dat niet!).
Dit gaat niet over grasmaaien is in coronatijd geschreven en daardoor helemaal van deze tijd. Het gaat onder andere over zoom, online les en verveling. De schrijfster probeert ook linken te leggen met deze tijd en vroegere tijden. Ze leert ons ook dat je een gedicht niet hoeft te ontleden. Je mag het ook mooi vinden om de melodie over de mooie woorden. Na het lezen van dit boekje heb ik nog meer zin om zelf gedichten te schrijven en te lezen. Poëzie hoeft niet beladen te zijn, het mag wel. Het is zelf wat je ervan maakt.
De week van poëzie loopt nog tot en met 2 februari 2022
Tijdens deze poëzieweek laten we ons verrassen door lieveheersbeestjeswoorden, door slingerplantzinnen en varenverzen. We fluisteren gedichten om de dieren te verwarmen in hun winterslaap, we laten onze woorden waaien in de wind. We geven taal aan wat we belangrijk vinden en willen bewaren. We zingen luid over een groene toekomst, vol bloesemingen en overvloed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten