De boekverzorging van deze uitgave lag wederom in handen van Tessa van der Waals en daarmee past Helium perfect in de kast naast de eerdere bundels Verzamel de Liefde (2003) en Gedichten voor Gelukkig Mensen (2008). Opnieuw een slanke bundel met een stevige omslag vol kleine glimmertjes. En wonderlijk zacht ook, alsof het een jas van bont heeft aangetrokken. Ach nee, ander gedicht, andere bundel...
De uitgever zegt over Helium: ‘De jeugd, een liefde, de vitaliteit van ouders: alles is vluchtig, alles vervliegt. De tijd is ongrijpbaar – en toch doet Bart Moeyaert een poging hem in taal te vangen.’
Ik denk dat Moeyaert daar altijd heel goed in slaagt. Soms licht, soms zwaar. Vaak bedrieglijk simpel, nog vaker verrassend. Vooral de variatie aan thema's verrast mij in deze bundel. En ik heb meer dan ooit het gevoel Moeyaert een aantal belangrijke jaren in zijn leven te volgen. Van een verbroken liefde naar een nieuwe. Maar ook het langzaam afscheid nemen van z'n ouders. Alsof ik door het raam kijkend van een rijdende trein meereis door zijn leven. Dat raakt me.
En ook nu zijn het de kleinste verzen die schitteren als de mooiste parels.
Zoals Weg:
Zoals Weg:
Je steekt de wereld in je zak.
Je ziet je hart als supermarkt.
Vervallen wordt vervangen.
Tot je een puzzel legt.
Een stukje van de hemel mist.
Kan het nog beter? Ja, dat kan. Want op de vooravond van de Poëzieweek 2021 heeft Singel Uitgeverijen acht audiobundels uitgebracht. Helium is er één van. Bart Moeyaert leest de gedichten uit de bundel zelf voor. Manman, het is een mooie dag vandaag! Een zacht boek én een zachte stem. Ik raad het iedereen aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten