Natuurlijk spreekt Doyle weer uit haar eigen ervaring. Want zij had al een behoorlijk imago van zichzelf neergezet, als de familievrouw in een Amerikaans Christelijk milieu, toen ze onverwacht de grootste liefde van haar leven tegen kwam. Dan heb je wel wat wetten, muren en ideaalbeelden stuk te slaan om je hart te horen en te volgen, als je op dat moment getrouwd bent en die grote liefde is een vrouw. Die ervaring en alles wat ze onderweg tegenkwam en overwon leidde tot een boek dat "vrouwen zal bevrijden - emotioneel, spiritueel en fysiek" (aldus Elizabeth Gilbert).
Ik snap dat succes wel. Het leest als een trein door de korte hoofdstukken vol persoonlijke, herkenbare, ontroerende, soms meeslepende anekdotes. Met daarin op elke pagina wel een inzicht dat je hoe dan ook ergens prikkelt. In je hart, in je buik, achter je ogen... Even voor de duidelijkheid; dit boek is geen pleidooi voor alle remmen los en een soort You Only Live Ones lifestyle. Waar het je wel toe uitnodigt is samen te vatten in een paar levenslessen.
- Durf onverdoofd te leven.
- Ontevredenheid is het bewijs dat je weet dat je leven anders zou kunnen zijn.
- Als je jezelf bevrijdt, bevrijd je ook de mensen om je heen.
- Wees bereid (alles en) iedereen kwijt te raken voor wie je een deel van jezelf verborgen moet houden.
- Mensen zijn als sneeuwbollen: ze spenderen al hun tijd, energie, woorden en geld aan het verhullen wie ze werkelijk zijn.
Spreekt dit 'ongetemde leven' je aan? Dan is dit waarschijnlijk een fijn boek voor op je nachtkastje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten