Cliënt E. Busken

Het zal je maar overkomen. Zit je aan het einde van je leven in een rolstoel in een tehuis waar je je maar hebt aan te passen en waar niemand echt begrijpt wie jij bent. Dat je dat zelf eigenlijk ook niet meer weet doet er niet toe. Het is immers jouw werkelijkheid. Jeroen Brouwers schreef met Cliënt E. Busken een werkelijk zeer bijzonder verhaal. In dit verhaal volg je de gedachten van meneer Busken één dag lang. En die gedachten gaan maar door en vliegen overal langs.

Kun je werkelijk in de huid, of liever het hoofd, kruipen van iemand die wij dementerend noemen? Wie kan zeggen wat er in het hoofd van een dementerende om gaat? Want dat meneer Busken een beetje van het padje is wordt toch vrij snel duidelijk Al duurde het even voor ik begon te twijfelen aan wat waarheid is/was en wat niet. Dat het voor Busken de waarheid is leidt geen twijfel en dat hij een toch wel erudiete man geweest moet zijn ook niet. Je kunt nog zoveel verzinnen, zijn welbespraakte geest en de wat hautaine houding, het vermogen om op zo'n divers gebied je superioriteit tentoon te spreiden doen een zekere geleerdheid vermoeden. Bovendien neemt hij venijnig zijn omgeving in het verzorgingstehuis op de hak. Vastgesnoerd in zijn rolstoel met zijn incontinentieluier en gewild en ongewild voortgeduwd door een medebewoonster.

Een kolfje naar de hand van de, net 80 jaar geworden, schrijver. De verwardheid van Busken geeft hem een vrije, en vaak ook komische, pen. Messcherp fulminerend vanuit de oververhitte hersenpan van Busken komen we toch nog aardig wat aan de weet over deze cliënt. Een knap staaltje als je bedenkt hoe alle gedachten door elkaar lopen, soms uit het niets ontspringen en we daarnaast soms verrassend heldere observaties voorgeschoteld krijgen.

Als je nog twijfelt aan taal als kunstvorm lees dan Cliënt E. Busken. Jeroen Brouwers laat je 250 bladzijden lang genieten van de ene explosieve, schitterende zin na de ander. Een absolute topper!

Reserveer in onze catalogus