Uit de inleiding: ‘In sprookjes wordt alles al verteld wat later in andere verhalen en in je eigen leven terugkomt. Liefde, jaloezie, blijdschap en verdriet, geboorte en dood, vriendschap en eenzaamheid. Jacques Vriens heeft een aantal sprookjes op geheel eigen wijze verwoord.’
De sprookjes: De prinses op de erwt, Duimelijntje, Sneeuwwitje, De tondeldoos, Klein Duimpje, Het standvastige tinnen soldaatje, Hans en Grietje, De gelaarsde kat, De nieuwe kleren van de keizer en Het meisje met de zwavelstokjes. Jacques Vriens heeft de sprookjes opgeschreven zoals hij ze zelf, in zijn eigen woorden, aan zijn kinderen vertelde. Hij voegde vaak net als vroegere sprookjesvertellers dingen toe zonder het verhaal, de ‘boodschap’ echt te veranderen. In dit boek zijn dat vaak humoristische bedenksels.
Wel maakt hij een kreng van de moeder van Hans en Grietje, die er steeds op aandringt de kinderen in het bos achter te laten. Als de kinderen met hun ouders in het bos zijn fluistert Hans tegen Grietje dat ze broodkruimels gaan strooien. Hun moeder snauwt dan: ‘Niet smoezen! Dat is onbeleefd in gezelschap!’ Aan het eind, als Hans en Grietje weer thuiskomen, is daar alleen hun vader. Hij heeft zijn vrouw de deur uitgezet, had tegen haar gezegd: ‘Ga jij maar naar je moeder.’
En in Klein Duimpje, als het verhaal te spannend wordt zo vlak voor bedtijd omdat de reus de jongetjes wil opeten, zegt zijn vrouw tegen hem: ‘Zou je dat nu wel doen, zo vlak voor het slapen gaan? Dat ligt zo zwaar op de maag.’
Maar dit boek ligt zeker niet zwaar op de maag!
Hermien Bosman
Leen hier het e-book De allerleukste sprookjes van Jacques Vriens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten