Top 10 Rebellen en dwarsdenkers

Volgende week begint de 85ste Boekenweek, die dit jaar in het teken staan van hen die ons voorstellingsvermogen vergroten: de rebellen en dwarsdenkers. Het lef van schrijvers om taboes te doorbreken en een steen in de vijver te gooien is van levensbelang voor onze samenleving. Daarom doen we deze keer voor onze top 10 een greep uit rebelse boeken en dwarse schrijvers. In de Bibliotheek is overigens ook van alles te doen! Bekijk hier het programma.

Het boek van Memory

Vroeger had je de Derde Wereldreeks; romans uit verre landen geschreven door, bij ons, onbekende schrijvers. Velen zijn nu zeer bekend. De boeken namen je mee naar een onbekend land met vaak onbekende problemen; sommige van deze boeken waren ook een aanklacht tegen het regime van het opgevoerde land.

Tegenwoordig vinden schrijvers uit verre landen op een andere manier hun weg, maar ze blijven vaak toch in de marge steken in onze, door Angelsaksische literatuur gedomineerde, wereld. De schrijfster van Het boek van Memory, Petina Gappah, had een machtige kruiwagen namelijk J.M.Coetzee, begenadigd en beroemd schrijver uit Zuid-Afrika.

De beer en de nachtegaal

Ik lees nog steeds graag sprookjes. Af en toe pak ik de bekende oude verhalen van Hans Christian Andersen en de gebroeders Grimm er weer bij. Maar ook sprookjes gegoten in romanvorm lees ik graag. De beer en de nachtegaal van Katherine Arden is er zo één.

Lampje - de voorstelling

Twee jaar geleden blogde ik over het indrukwekkende schrijversdebuut van Annet Schaap: Lampje. Dat sindsdien vier grote prijzen won en terecht door velen wordt gezien als de nieuwe jeugdklassieker. Hoe moedig ben je dan om daar nu al een theatervoorstelling van te maken. MAAS theater en dans durfde het aan en toert op dit moment met Lampje door het land. En omdat ik op deze plek zo leuk over het boek had geblogd, nodigden ze me uit om in Hengelo te komen kijken. Hoe aardig is dat!
Zo zat ik afgelopen zaterdag in een zaal vol ouders en kinderen, met uitzicht op een vloer gevuld met decorstukken, vijf acteurs, twee muzikanten en een kleine vuurtoren.

De avond is ongemak

Bril op en één glas afgeplakt. Hier gaan we dan. Het is met dit boek De avond is ongemak echt officieel. Ik ben de wereld van de luisterboeken binnengetreden. Om aan te sluiten bij het boek: met heel veel ongemak.

Lezen is altijd mijn uitlaatklep, toevluchtsoord geweest. Om te verdwalen en mezelf daarna weer terug te vinden. Een reis. Een avontuur. Voor de dwalende geest evenals voor de ogen, de tast en het reukorgaan. Maar wat nu als één van je zintuigen het laat afweten...

84 Charing Cross Road van Helene Hanff

Een van de hele fijne kleine juweeltjes in mijn eigen boekenkast is dit boekje: 84 Charing Cross Road van Helene Hanff. Ik koester het al jaren en herlees het ook even zo vaak. En met veel plezier. 

Het is het waargebeurde verhaal van Helene Hanff, een creatieve Amerikaanse schrijfster uit New York, die dol is op het lezen van klassieke Engelse literatuur. Ze reageert op een advertentie in de Saturday Review of Literature van antiquariaat Marks & Co in Londen, gevestigd op het adres 84 Charing Cross Road, niet vermoedend hoe deze zoekopdracht zou uitmonden in een hele bijzondere en warme correspondentie, die ook nu - zoveel jaar later - nog steeds heel fijn is om te lezen. 

De zin van het leven

Op 1 april 2017 kreeg journalist Fokke Obbema een hartstilstand en was hij plotseling even dood. Er was geen verklaarbare reden voor deze hartstilstand. Nooit gerookt, een matig drinker, geen overgewicht, dagelijks gezond leven en enkele keren per week sporten. Aanvankelijk had Obbema de neiging de gebeurtenis te bagatelliseren, maar allengs kwamen er toch vragen. Waarom? Waarom ik? Waar kwam dat goedje plaque vandaan dat de aders had dichtgeslibd. Het kon toch niet zo zijn dat het er gewoon was?

Ruim een jaar na zijn hartstilstand schreef Fokke Obbema een aangrijpend artikel in de Volkskrant over zijn hartstilstand. Het was de inleiding van een serie interviews die een jaar lang wekelijks volgde in de maandagkrant en waar ik gaandeweg steeds meer naar uitkeek.

The Biggest Little Farm

The Biggest Little Farm is een film waar ik heel blij van werd en dat is best wel een prestatie voor een documentaire over landbouw en het klimaat.

Het is een prachtig gefilmd verslag van acht jaren afzien door de documentairemaker John Chester en zijn vrouw, kok en foodblogger Molly. Toen zij uit hun appartement in Los Angeles moesten, ­besloot het stel een jeugddroom waar te maken: een eigen boerderij beginnen. En dan geen megastallen maar een biodynamische boerderij zoals uit een kinderboek: met kippen, een varken en fruitboomgaarden. Maar gaat ze dit als complete amateurs wel lukken?