In tegenstelling tot bijvoorbeeld Pier en Oceaan, de voorganger van Zwarte schuur, moest ik de roman veroveren. De verhaallijn loopt van toen naar nu en van nu weer naar een wat recenter verleden. Dus moet je je hoofd er goed bijhouden om het verhaal te grijpen.
Maris, de hoofdpersoon van deze roman, is een charismatische vijftiger. Een gevierd kunstschilder met een huwelijk in crisis. Hij overziet zijn leven en de trauma’s waar hij mee worstelt. Langzaam wordt duidelijk hoe bepalend een jeugdtrauma – het veroordeeld worden op 14-jarige leeftijd voor de dood van een vriendinnetje – in zijn huidige leven is. Het betekende uitgestoten te worden uit de wereld van zijn jeugd en uit die van zijn ouders die de schaamte niet konden verdragen.
Maris zoekt verlichting en vergiffenis door zich obsessief in zijn schilderwerk te storten en in contact met vrouwen die hem allemaal confronteren met wat er toen, op 14-jarige leeftijd, plaats heeft gevonden. Echte binding lijkt hem slecht af te gaan.
Hij staat op het toppunt van zijn roem als een coverstory over de overzichtstentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam het jeugdtrauma blootlegt dat ten grondslag ligt aan al zijn werk. En opnieuw wordt er gereageerd met afschuw en onbegrip; hij wordt verguisd en afgewezen.
Het is in deze periode dat zijn huwelijk met Fran zich op zijn dieptepunt bevindt. Ik vind het prachtig en invoelbaar beschreven hoe beiden worstelen met de staat van hun huwelijk en wegen proberen te vinden om het anders te laten zijn.
In recensies en ook bij vriendinnen van me hoorde en las ik veel over hoe onaangenaam sommige vrouwen in dit boek ervaren worden. Naast Fran, zijn grote liefde, zijn er nog Ilse, een vrouw aan de zelfkant van het leven die hij oppikt in Parijs en met wie hij tegen wil en dank een relatie begint, zijn stiefdochter Olga, vrouwen die hij schildert en vrouwen die zich gewoon aanbieden aan hem. De vrouwen worden als irritant ervaren. Ik heb me afgevraagd waarom dat is; ik herkende het niet bij mijzelf. Maar het lijkt dat de lezer(es) op de hand van Maris is. Een uiting van zelfs papieren charisma? Dan ben je echt een schrijver!
Ans Dalhuisen
Reserveer Zwarte schuur in onze catalogus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten