donderdag 19 december 2019

Pieter Waterdrinker: Lenins balsem

In de zomervakantie las ik Tsjaikovskistraat 40 van Pieter Waterdrinker en schreef daar over. Eigenlijk een soort vervolg op Lenins Balsem. Reden om dit laatste boek ter hand te nemen en me te verdiepen in het Rusland van (net na)
de glasnost en perestrojka. Ook dit keer met autobiografische kenmerken, zij het minder sterk dan in Tsjaikovskistraat 40. Ik heb me ondergedompeld in een wereld, waar op de rand van legaliteit en illegaliteit, de mogelijkheden ogenschijnlijk ongekend waren.

Pieter Waterdrinker woont in Rusland met zijn Russische vrouw. Hij schrijft voor verschillende kranten en bladen over het alledaagse Russische leven. 'Lenins Balsem' is echter meer een roman dan een verslag van Waterdrinkers werkelijkheid. Waterdrinker maakte de Wendung mee in Rusland, die leidde tot een ongekende ondernemerslust bij Russen die de mogelijkheden van de nieuwe wereld konden omzetten in lucratieve handeltjes. Er zijn er die daar schatrijk mee zijn geworden. Balancerend op de rand van de wet, de mazen in het net volledig benut. Over deze periode en over de ongekende mogelijkheden gaat deze roman.

Rode draad in dit verhaal is het gebalsemde lichaam van Lenin, dat sinds zijn dood door velen is bezocht. Opgebaard in het speciale mausoleum op het Rode Plein in Moskou was het een must voor de toestromende buitenlandse toeristen dit lichaam te aanschouwen. Onze hoofdpersoon in het verhaal heeft er menig stuiver aan verdiend, maar er ontstaat een nieuw verdienmodel als de gedachten uitgaan naar het balsemproces en de geheime formule van het balsem. Immers, was het wel eens opgevallen hoe jong en glad de handen waren van de mannen (het waren altijd mannen) die het balsemen verzorgen? En wat te denken van de brief, die vertelt over de ontdekker van deze formule en diens vrouw die na het gebruik plotsklaps rimpelloos door het leven ging? Deze formule moet goud waard zijn!

De zoektocht naar de formule, die een zekere mate van spanning in het verhaal brengt, mag dan de rode draad zijn, minsten zo onderhoudend zijn de anekdotes die het leven van die wilde jaren in het grote Rusland beschrijven. En daar blinkt Waterdrinker in uit. Op soepele, humoristische wijze neemt hij ons aan de hand mee, kriskras door het land en zelfs de Oekraïne doet mee in deze speurgang.

Al met al een zeer onderhoudend boek, dat niet voor niets zorgde voor de doorbraak bij een groter publiek en werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs in 2014.

Reserveer in onze catalogus
Ook te leen als e-book bij www.onlinebibliotheek.nl 

Geen opmerkingen: