De poppenfabriek is het debuut van Elizabeth Macneal. En wat voor één. Londen 1850. De zussen Iris en Rose werken in een poppenatelier onder het streng toeziende oog van hun bazin. Iris koestert een diepe wens om schilderes te worden, maar ziet geen kans uit haar eentonig leven te ontsnappen. Met haar, zeker voor die tijd, vrijgevochten denkbeelden kan ze geen kant op.
Silas Reed is een excentrieke taxidermist, die geobsedeerd raakt door Iris. Dit geldt ook voor de jonge kunstschilder Louis, die koste wat kost Iris wil vastleggen op het canvas. Het tandeloze zwervertje Albie verbindt deze personages met elkaar en of daar iets goeds uit voort kan komen...?
Dit debuut van Elizabeth Macneal bevat alles om je vanaf het begin te boeien. De Victoriaanse sfeer van het negentiende eeuwse Londen, denk aan de romans van Dickens, geven het verhaal veel couleur locale. Armoede en rijkdom liggen dicht bij elkaar evenals goed en slecht, schoonheid en vergankelijkheid en, niet te vergeten, preutsheid en 'losbandigheid'.
Het zijn bijzondere types die Elizabeth Macneal opvoert. Het roodharige zwervertje Albie dat niets liever wil dan een kunstgebit. Hij heeft er één gezien waar hij zijn zinnen op heeft gezet. Om geld te verdienen schuimt hij de straten van Londen af, steelt hier en daar wat en verricht allerlei klusjes, zoals het verkopen van dode dieren aan Silas. Albie weet precies wat Silas nodig heeft. Liefst zo 'vers' mogelijk en vooral, als het kan iets uitzonderlijks.
Dan is daar Silas, bezeten van zijn werk en voortdurend op zoek naar goedkeuring en waardering, maar zonder enig reflectief vermogen, die volledig bezeten raakt door Iris.
Iris is de schoonheid met het misvormde sleutelbeen. Reden waarom de schilder Louis haar aanbiedt model voor hem te worden. Dit is de kans voor Iris uit haar benauwde wereldje te stappen en ook zelf haar talenten als kunstenares te ontwikkelen.
Uiteraard figureren een aantal personages die eveneens nauwkeurig zijn neergezet en geheel en al passen in de steeds grimmig wordende Dickensiaanse sfeer. Een belangrijke rol is ook weggelegd voor de allereerste Wereldtentoonstelling, die in Londen plaatsvond in 1851 en waar allerlei kunstenaars voor werden uitgenodigd hun werken in te sturen om door een commissie gekeurd te worden voor expositie. Eveneens een verbindende factor voor onze hoofdpersonen.
Vanuit Iris en Silas volgen we de ontwikkelingen, waarbij we Iris steeds gelukkiger zien worden door de mogelijkheden die zich voor haar aandienen en we bij Silas steeds meer realiteit en fantasie door elkaar zien lopen tot dit ontspoort in een roekeloze en macabere actie.
De enige die uiteindelijk de verbanden weet te leggen en het gevaar ziet, wordt de mogelijkheid om te waarschuwen ontnomen.
Of dit allemaal nog goed kan aflopen? Lees dit spannende, wat bizarre boek!
Reserveer in onze catalogus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten