Engeland kent vele schitterende actrices. Sommigen zijn voor hun prestaties tot Dame in de adel verheven. Vier daarvan zijn ook nog eens vriendinnen en komen jaarlijks samen om te teuten, roddelen, lachen en herinneringen op te halen aan hun bevlogen leven. Voor één keer mag er een camera aanwezig zijn bij hun Tea with the Dames. Zo ontspannen en authentiek zag je Dame Maggie Smith, Judi Dench, Eileen Atkins en Joan Plowright niet eerder.
Eerst zitten ze buiten, in de tuin van Plowrights landhuis. Maar zodra een regenbui losbarst verkast de film naar binnen. Gelukkig zijn er genoeg knusse plekjes in deze typisch Britse mansion. De met prachtig archiefmateriaal omringde gesprekken fladderen intussen alle kanten op.
Tot op zekere hoogte probeert regisseur Roger Michell (van o.a. Nothing Hill) de actrices te sturen, maar tegelijkertijd ontglippen ze hem voortdurend. Michell niet te beroerd om dat ook te laten zien. Dan vinden Dench en Smith het bijvoorbeeld raar samen op de bank te zitten, in een geënsceneerde houding die voor hen onwennig voelt. ‘Praat eens over ouder worden’, vraagt Michell de dames op een gegeven moment. ‘Val dood, Roger’, is hun antwoord.
Juist door die wat rommelige stijl voelt Tea with the Dames zo huiselijk en ontspannen aan. Je zou haast willen dat de champagne wat eerder in de film op tafel kwam. Er staat niets op het spel, er hoeft geen drama plaats te vinden; we kijken en luisteren naar vier veteranen die een schat aan herinneringen ophalen en zichzelf niet al te serieus nemen, en dat is meer dan genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten