Walls - Barbra Streisand

Ik ben al m'n hele leven fan van Barbra Streisand. Niet dat haar muziek zo woest avontuurlijk of vernieuwend is. Het is juist het klassieke dat me raakt, denk ik. En natuurlijk haar heerlijke, karakteristieke stemgeluid. Zo'n artiest die tijdloos klinkt en al haar hele leven in de top meedraait. Ik dacht eigenlijk dat ze al wel met pensioen was. Maar er is iets aan de hand in haar land. En daar moest over gezongen worden.

Barbra Streisand (76) heeft na 13 jaar haar 36e album afgeleverd: Walls. Het bevat overwegend nieuwe songs, sommige zelf geschreven, sommige zijn covers of zelfs een soort van medley van klassiekers uit de popgeschiedenis. Feit is dat alle songs in het teken staan van haar ongerustheid over de verdeeldheid in Amerika.

Meestal uit Streisand haar kritiek op de huidige president indirect, maar soms ook verrassend direct – zoals in ‘Don’t lie to me’, waarvoor ze zelf de tekst schreef. Het lied is gericht tegen iemand die gouden torens kan bouwen, maar voortdurend de feiten verdraait om zichzelf te rechtvaardigen. Walls kwam voort uit het idee om haar album te wijden aan de dingen die haar het meest bezighouden. De eerste tekst die ze schreef, heet dan ook ‘What’s on my mind’ en beschrijft de slapeloze nachten als gevolg van haar zorgen over haar land. Het titelnummer ‘Walls’ gaat over een land waarin muren worden gebouwd om mensen van elkaar te scheiden, in plaats van bruggen die het verdeelde Amerika weer tot een eenheid zouden kunnen maken.

Het meest geniet ik eigenlijk nog van de finale: het bijna negentig jaar oude ‘Happy days are here again’. De song die legendarisch is geworden als muzikale begeleiding bij het einde van de Tweede Wereldoorlog. Streisand maakt er een breekbaar liedje van, alsof ze nog lang niet zeker is van de overwinning. Ik hoop er maar het beste van.



Reserveer de cd Walls in onze catalogus.