Wat maakt onze commissario toch zo bijzonder? Is het zijn melancholische, filosofische blik op het Siciliaanse leven, zijn milde chagrijn, zijn bepaald niet rimpelloze relatie met Livia of toch zijn voorliefde voor lekker eten? Hoe dan ook, hele volksstammen zijn inmiddels verslaafd geraakt en ik ben er daar één van.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat die verslaving niet ontstond door de boeken, maar door de verfilmingen ervan. Stel je voor: Sicilië, de ruige kusten, de stranden, de Italiaanse huizen, de hete binnenlanden en, niet te vergeten, de Sicilianen zelf en de altijd op de achtergrond meespelende maffia. Twee keer heb ik het eiland mogen bezoeken en de sfeer in de films is zeer raak getroffen.
Verwacht geen super spannend verhaal dat je op het puntje van je stoel doet belanden. Montalbano is vooral de man die onze soms vreemde menselijke gedachten en gedragingen probeert te achterhalen.
In 'Net van bescherming' hoort Montalbano bij toeval het wel erg vreemde verhaal van Ernesto Sabatello, hoofdingenieur bij de gemeente. Deze vond op zolder een flink aantal super 8-filmpjes. Niet verwonderlijk, want zijn vader was een verwoed amateur filmer. Wat wel wonderlijk is, elk jaar is een aantal minuten hetzelfde stuk kale muur gefilmd. Zes jaar lang, op dezelfde dag en op hetzelfde tijdstip opgenomen. Kijk, zo'n situatie is nu precies waar Montalbano meer van wil weten. Wat beweegt iemand om zes jaar achter elkaar hetzelfde stuk kale muur filmen.
Vervolgens wordt Vigàta, het fictieve Siciliaanse stadje van Montalbano, opgeschrikt door een schietpartij op een school...
Zoals gebruikelijk weer met veel humor geschreven en uiteraard met bevredigende oplossingen aan het eind.
Overigens een klein detail: dit boek is het eerste dat door Camilleri gedicteerd is en niet geschreven.
Reserveer 'Net van bescherming' in onze catalogus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten