Bianca is een jaar of 12, houdt van een populaire televisiesoap en heeft een broertje met een half hart. In de huiskamer staat zijn zuurstofapparaat klaar. Rustig blijven is voor hem echter teveel gevraagd. Het liefst speelt hij tsunami in de tuin met zijn opblaaszwembad en houdt hij een worstelachtige zwemwedstrijd op het kletsnatte gras.
In de geen-woord-teveel schrijfstijl, waar Moeyaert bekend om is, word je het leven, de gedachten en de gevoelens van Bianca ingezogen. En dat is allemaal niet niks. Haar boosheid, omdat ze zo duidelijk aandacht tekort komt vanwege de zorgen om haar broertje. Haar pijn als ze niet langer ieder weekend welkom is bij haar vader en z’n nieuwe vriendin, omdat zij Bianca ‘onhandelbaar’ vinden. De onbeholpenheid van de gescheiden moeder met haar twee constant ontsporende kinderen. Het bezoek van Billie King, Bianca’s heldin uit de soap, die zonder iets te zeggen Bianca dwingt om zichzelf niet meer te verstoppen of uit de familiefoto's te knippen.
Moeyaert schrijft graag over (verstoorde) familierelaties. De vaak moeilijk band tussen ouders en hun kinderen staat daarin centraal, want die relatie is zeker géén vanzelfsprekend gegeven. Het kind is ook niet altijd een ‘onschuldig wezen’. Dat Bianca's broertje een arsenaal aan trucjes inzet om zijn zin te krijgen, heeft zij al snel in de smiezen. En dat ze zelf zo haar streken heeft, weet ze ook maar al te goed. Toch blijft - tussen alle wrijving door - vooral dat kinderlijke verlangen naar liefde voelbaar. Dat raakt. Evenals het open einde, waarin Moeyaert dit keer voorzichtig hoopvol naar de toekomst is.
Reserveer Tegenwoordig heet iedereen Sorry in onze catalogus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten