Ik ben Vincent en ik ben niet bang

Het is Kinderboekenweek. Dus er moet een jeugdboek in de schijnwerpers. Het thema van dit jaar is Kom erbij, met boeken over vriendschap. Nou, die zijn er genoeg! De laatste die ik las is zelfs méér dan de schijnwerpers waard. Ik ben Vincent en ik ben niet bang van Enne Koens is zo'n boek, over pesten en die ene vriend die alles beter maakt, dat je niet snel vergeet. Een boek voor alle leeftijden.

School is voor Vincent net survivallen: je weet nooit wanneer je welke ramp kunt verwachten, dus je kunt je maar beter goed voorbereiden. Hij kent zijn favoriete survivalhandboek dan ook uit zijn hoofd. En hij heeft altijd een blikje met handige survivalspullen bij zich. Maar het ergste moet nog komen: schoolkamp. Hij heeft nog zeven dagen om zich voor te bereiden. Dan komt er een nieuw meisje bij hem in de klas. De Jas heet ze. Een eigenzinnig meisje, dat wars is van regeltjes en meelopers en haar eigen keuzes maakt. Haar komst verandert alles…

Natuurlijk is Vincent wél bang. Misselijkmakend bang zelfs. En terecht, want het is ook allemaal niet niks wat z'n pesters hem aandoen. Als lezer vond ik het soms zo pijnlijk, dat ik bijna niet verder wilde lezen. Of ik wilde tegen Vincent schreeuwen: "Vertel het dan, je ouders, je leerkracht!" Maar zo werkt het dus niet als je zoiets overkomt. Schaamte en schuld liggen constant op de loer. Doordat het verhaal vanuit Vincents perspectief wordt beschreven weet je precies hoe hij zich voelt. Ook het hele groepsproces rondom de 'populaire' pester wordt mooi uitgewerkt. Een perfect boek dus om dit onderwerp opnieuw met kinderen te bespreken. Dat blijft nodig.

Het boek is ook nog eens prachtig vormgegeven. Bijzondere bladspiegel en letters. Wonderschone illustraties van Maartje Kuiper. Echt een mooi hebbeding! Ik was geraakt door hoe Koens die worsteling zo mooi beschrijft. Het is echt een groot en heftig probleem. Maar juist omdat de wereld van Vincent nog redelijk klein en overzichtelijk is, beseft hij zelf niet eens hoe groot alles is. En denkt hij dat hij de enige is, dat het z'n schuld wel zal zijn, dat het wel over gaat als hij zich rustig houdt. Dat soort dingen.

Waardoor ik me opnieuw realiseer hoe moeilijk het is om als volwassene kinderen echt te begrijpen. Onze kaders zijn inmiddels zoveel groter en rijker. Je kunt niet meer terug naar niet-weten. Het is dus echt een kunst om vanuit het kind te schrijven. Nederland heeft gelukkig een paar van dat soort getalenteerde auteurs. Enne Koens is er één van.

Reserveer het boek in onze catalogus.