Nou, dat dus. En zo werd ik verliefd op de Duits/Israëlische film The Cakemaker. Het regiedebuut van de Israëlische Ofir Raul Graizer. Die gaan we in de gaten houden. Hij geeft een interessante kijk op het idee van een driehoeksverhouding.
De Israëlische ingenieur Oren is voor zaken in Berlijn en ontmoet daar patissier Thomas. Ze flirten, er groeit iets. Elke maand als Oren in Duitsland is zoeken ze elkaar op, een jaar lang. Maar vanaf de eerste scéne liggen de kaarten op tafel: Oren is getrouwd en heeft een jonge zoon. Dat lijkt onderdeel van de 'deal'. Anders wordt het als Oren plotseling niets meer van zich laat horen en Thomas erachter komt dat hij is overleden. Thomas reist naar Jeruzalem en zoekt weduwe Anat op. Zij weet met moeite het hoofd boven water te houden in haar koffiehuis. Daar komt echter verandering in als ze Thomas in dienst neemt. In eerste instantie alleen als afwashulp, maar al snel vallen alle klanten voor de betovering van Thomas' koekjes en cakes. Wat niet alleen spanningen teweeg brengt in de keuken, maar ook in de streng religieuze familie van Anat.
Dan gebeurt er iets grappigs. Ik lees in een recensie:
"Regisseur Ofir Raul Graizer weet duidelijk waarover hij het heeft, en niet alleen omdat hij zelf homoseksueel is en in zijn vrije tijd kooklessen geeft. De debuterende filmmaker groeide op in Israël, maar woont tegenwoordig in Berlijn en komt uit een gezin met een gelovige vader en een seculiere moeder. De radicale weigering om een keuze te maken tussen al die ogenschijnlijke tegenpolen vormt het kloppend hart van zijn film. Thomas, Oren en Anat leven alle drie in het grijze gebied, met één been in beide kampen: tussen seculier en religieus, tussen Duits en Joods, tussen homo- en heteroseksueel. Het geeft het verder zeer klassiek uitgevoerde melodrama van de film een verfrissende eigenheid."
Voor mij is deze laag zeker niet waarom ik zo in vervoering was. Ik zie vooral het geniale van het lome ritme, het inzoomen op details, de ingetogen emoties en dialogen, de twee zinderende en hartverscheurende scénes als Thomas alle pijn en eenzaamheid en benauwdheid van zijn geheimen en leugens laat gaan. Ik zie een film waarin de derde persoon, die man die door iedereen geliefd en gemist wordt, als een schaduw overal aanwezig is. En in de ander gezien wordt. Ik hoor de schaars gebruikte muziek, de dialogen zonder veel woorden en ik hoor de stilte. Zo'n film waar eigenlijk niks wordt uitgelegd, maar de ogen van de acteurs het verhaal vertellen.
Nou ja, kijk maar gewoon naar de trailer. Daarin zie je precies dat voorbij komen wat ik probeer uit te leggen. En ja, het is ook een film over homoseksualiteit en religie. Maar voor mij is dit in de eerste plaats een film over liefde.
Reserveer The Cakemaker in onze catalogus.
Of kijk tot 30 september op Picl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten