‘Een goede diplomaat doet niet alleen verslag van wat hij ziet of hoort, maar zet zich ook persoonlijk in, laat zien wie hij is, wat hij goed vindt, slecht vindt,’ aldus Stork in zijn boek De Rode Ambassadeur.
Van de achterflap
Coen Stork (1928) was bij het Rivoniaproces in 1964 tegen Nelson Mandela, volgde de vuile oorlog in Argentinië, botste hard met zijn reactionaire baas, de Nederlandse ambassadeur in Madrid toen Franco daar nog de scepter zwaaide, en maakte de val van Ceausescu in Roemenië mee. Zijn zoons speelden met de broertjes van Che Guevara.
Stork leidde het leven van een diplomaat in de brandhaarden van de wereld, maar werd geboren in de sprookjesachtige wereld van de grootindustriëlen van de Stork-fabrieken. Met zijn beroepsethiek én zijn onorthodoxe levenswandel was hij een buitenbeentje in politiek en diplomatie. Het dossier dat de Roemeense veiligheidsdienst over hem aanlegde is dikker dan het telefoonboek van New York en zijn ambassade in Boekarest was een vrijhaven voor Roemeense dissidenten. Een persoonlijke bedankbrief van Nelson Mandela koestert hij op gepaste wijze. Met Coen Stork als hoofdpersoon brengt Peter Henk Steenhuis het grootste gedeelte van de twintigste eeuw tot leven.
De vader van Coen Stork kwam uit het beroemde Twentse geslacht van Stork industriëlen. Zijn moeder was de dochter van kunstschilder Floris Arntzenius, die behoorde tot de jonge garde van de Haagse School. Coen deelde haar liefde voor de kunst en ontwikkelde een aversie tegen economie.
Hij ging na zijn studie werken bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken; ‘het meest reactionaire onder de ministeries’ waarbinnen ‘de Buitenlandse Dienst nog een paar graden erger was’ omdat altijd de nadruk lag op handelsbevordering. Stork bepleitte in plaats van een VOC-mentaliteit, meer aandacht voor cultuur en mensenrechten.
Waar zijn collega’s vaak uitblonken door een formele houding en wegkeken van echte problemen, trok Stork er juist op uit.
In Zuid-Afrika ging hij elke dag naar het proces tegen Nelson Mandela, in Cuba stelde hij zijn huis open voor dissidenten. In zijn Roemeense tijd bood hij hulp aan de dissidenten die het zwaar hadden onder het harde regime van Ceausescu. In het nawoord geeft Coen Stork aan dat hij dictaturen het meest interessant vond.
Pikant zijn Storks verhalen over de dubbele moraal van zijn keurige collega’s, zoals baron van Voorst tot Voorst in Buenos Aires of de baron Lewe van Aduard in Madrid. Pijnlijk daarentegen is de verwijdering met zijn moeder die het oneens was met zijn duidelijke stellingname op politiek gebied.
De getuigenissen van Coen Stork in dit boek geven meer inzicht in de werkelijkheid dan je normaliter in de krant leest. En dat maakt het boek ook zo boeiend om te lezen.
Reserveer hier De rode ambassadeur in onze catalogus
150 jaar Stork
De machinefabriek Stork bestaat 150 jaar en was vorige eeuw belangrijk voor de ontwikkeling van Hengelo als metaalstad. Een fabriek die generaties Twentenaren voorzag van brood op de plank en Twente zelfs wereldwijd op de kaart zette.
Op het voormalige fabrieksterrein wordt tussen 23 augustus en 22 september 2018 de muziektheaterproductie ‘Stork!’ opgevoerd. Een verhaal over anderhalve eeuw familie, bedrijf, medewerkers, dromen en daden, opkomst en ondergang.
Om de geschiedenis van en verhalen over Stork voor de toekomst te bewaren verschijnen diverse boeken, portretten en een documentaire;
Storkiaan door Marco Krijnsen, Meneer Frans door Jaap Scholten en het jubileumboek "Bij Stork", vanaf 4 september verkrijgbaar.
Onder de titel ‘Stork 150 jaar – The Proms’ organiseren de vier samenwerkende koepels van Hengelose Amateurverenigingen voor muziek, zang, beeldende kunst en podiumkunsten een drietal ‘Promsconcerten’ op 14,15 en 16 september.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten