woensdag 30 mei 2018

De dood zingt in Napels

Toch knap dat schrijvers steeds opnieuw verhalen kunnen bedenken die vanuit een uniek perspectief zijn geschreven. Maurizio de Giovanni is dit gelukt met zijn mysterieuze commissaris Luigi Alfredo Ricciardi in de hoofdrol van de thriller De dood zingt in Napels. Napels is hot, de stad duikt steeds vaker op als een aardige bestemming voor een stedentripje. Het Napels van Maurizio de Giovanni bevindt zich aan het begin van de jaren dertig van de vorige eeuw wanneer het fascistisch gedachtegoed in opkomst is. En in dat Napels, in het beroemde Koninklijk Theater San Carlo, wordt de lievelingszanger van Mussolini, de tenor Arnaldo Vezzi, vermoord gevonden in zijn kleedkamer.

En wat is er dan zo mysterieus aan commissaris Ricciardi? Dat wordt meteen duidelijk in het eerste hoofdstuk. De commissaris ziet de vermoorde doden in hun laatste moment, het moment waarop het leven het lichaam verlaat. En dat niet alleen, hij hoort hun allerlaatste kreet of wens, steeds opnieuw herhalend, totdat de verschijning na verloop van tijd verbleekt en uiteindelijk verdwijnt. Al als jongetje begrijpt Ricciardi dat wat hij waarneemt voor andere mensen niet zichtbaar is. Wat de laatste wens of kreet betekent is ook lang niet altijd direct duidelijk. Het doet hem besluiten zijn gave (of is het een vloek?) in dienst te stellen van de gemeenschap door het in te zetten bij het oplossen van moordzaken. Niemand kent zijn geheim, maar iedereen ziet aan zijn felgroene ogen dat er iets is met de commissaris dat diep in zijn binnenste verborgen ligt.

Arnaldo Vezzi, de beroemde tenor, heeft Ricciardi ook iets te zeggen. Het is een citaat uit een opera en daar weet Ricciardi zich in eerste instantie geen raad mee. Gelukkig is de opera-liefhebbende kapelaan uit de nabij gelegen kerk hem behulpzaam bij het duiden van de opera's die ten tijde van de moord gespeeld werden. Als de zaak lijkt te zijn opgelost strijkt de commissaris nog enkele rafelrandjes glad en komt hij voor een moreel dilemma te staan. De toch al niet als sympathiek bekendstaande tenor had een geheim leven en dat voorspelt zelden iets goeds.

Fijn boek om te lezen. Mooie beschrijving van een guur Napels, begin jaren dertig, een intrigerende hoofdpersoon en en passant een kennismaking met de opera's Cavalleria en Pagliacci.

Reserveer De dood zingt in Napels in onze catalogus

Geen opmerkingen: