My old lady

Een berooide vijftiger uit New York erft van zijn vader een appartement in Parijs. Als hij er aankomt blijkt dat het bewoond wordt door een oude dame. Pas als zij overlijdt kan hij het huis verkopen. Fransen hebben een mooie term voor deze koop-huur-constructie: a viager. En dan maar hopen dat je verplichte huurder niet al te oud wordt... Helaas is de onverwachte 'old lady' niet de enige verrassing die bij de erfenis in zat.

Oké, gevalletje ontspannen avond, romantisch misschien zelfs, dus het liefst samen met je lief, met wat wijn en lekkere kaasjes en dan deze film in de lader. Een mix van Amerikaanse, Engelse en Franse botheid, wijsheid en humor. Goed terug te vinden in de cast. Een paar zoetsappige cliché's. Wat lelijk doen over en weer. En natuurlijk een happy end. Het mag allemaal, zo op z'n tijd (maar niet te vaak hoor...).

Ik heb me wel vermaakt bij deze brompot Mathias, die inderdaad een zooitje van z'n leven heeft gemaakt. Maar je snapt uiteindelijk ook wel dat hij gewond uit z'n jeugd is gekomen, met een vader die er vandoor gaat en met een moeder die voor z'n ogen uit het leven stapt. De schijnbare lichtvoetigheid krijgt toch een andere lading als blijkt dat de dochter van 'the old lady' eenzelfde eenzaamheid met zich meedraagt en hun beider jeugdtrauma's zelfs nog via hun ouders verbonden lijken te zijn.

Toch gek, bedenk ik me al schrijvend. Het thema en het plot van dit verhaal kun je op veel verschillende manieren neerzetten. Van heel diep analytisch en beladen tot bijna kluchtachtig komisch. Voor een film (en oorspronkelijk een toneelstuk) die daar een beetje tussenin gaat zitten, is het zeker leuk gedaan en de moeite waard.



Reserveer My old lady in onze catalogus.