"In één klap had ik mijzelf tot een hoopje ellende gereduceerd". Tijdens de maandenlange ziekenhuis opname had hij tegen zichzelf gezegd: "Als ik hieruit kom, ga ik een voettocht dwars door Frankrijk maken". Hij moest toch revalideren en in plaats van op loopbanden oefende hij liever op wandelpaden. Na twintig jaar de wereld te zijn afgereisd was nu Frankrijk aan de beurt.
Na vier maanden in het ziekenhuis stond hij buiten op straat, wankel op zijn benen, met littekens op zijn longen, een ruggengraat vol ijzer, een slechte stoelgang en een misvormd gezicht. Ik heb foto's van hem gezien voor en na het ongeluk en hij is er inderdaad niet mooier op geworden. Af en toe schrokken mensen die hij onderweg tegen kwam zo van hem dat ze direct rechtsomkeer maakten.
Sylvain wilde niet zomaar een wandeltochtje maken: als avonturier pakt hij dat natuurlijk anders aan. Zijn route gaat zoveel mogelijk door afgelegen en onontgonnen gebieden van Frankrijk. Hij maakt hiervoor dankbaar gebruik van een ambtelijk rapport over "het onderontwikkelde platteland". Voor de ambtenaren was dit natuurlijk geen zegen maar voor Sylvain precies de informatie en kaarten die hij nodig had om zijn route te plannen.
Zijn route loop van de Haute-Provence in Zuidoost-Frankrijk naar Cotentin in Normandië en zoveel mogelijk over ongebaande paden. Het boek is een mooie mix van zijn avonturen, zijn gesprekken met mensen die hij onderweg ontmoet of met vrienden die af en toe een stuk met hem samen reizen en zijn filosofische overpeinzingen. Ook is hij kritisch over de aanpak van het Franse platteland met zijn agrarisch schaalvergroting en leegloop van mensen. Ongebaande paden is een prachtig boek tegen de betutteling en beschaving en het over het avontuur zoeken, al moet je daar in een modern westers land wel moeite voor doen.
Reserveer Ongebaande paden in onze catalogus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten