De lange dagen van Castellamare - Catharine Banner

Jullie weten het allang... Ik hou van boeken die een heel leven vertellen en liefst ook nog het leven van de kinderen, de kleinkinderen en de achterkleinkinderen. En die je de geschiedenis beter laten begrijpen. Dit schreef ik in 2011 in een bieblogpost over Vita. En als ze dan ook nog eens over Italië gaan…
Dan snap je meteen dat De lange dagen van Castelamare een ‘moet je lezen’ boek is voor mij, maar ook voor iedereen die verzot is op familiegeschiedenissen, Italië en Italiaans eten.

De lange dagen van Castellamare werd door The New York Times geclassificeerd als ‘Een van de beste beach reads ever’. Dan verwacht je eigenlijk een vakantieboek zonder al te veel diepgang. Maar dit boek blijkt toch wel meer dan dat te zijn. Het is een familie-epos over de Esposito’s en de mede-eilandbewoners gedurende vier generaties. De opkomst van het fascisme en de Tweede Wereldoorlog zorgen voor een tweedeling op het eiland.

Van de achterflap
Wanneer de arts Amedeo Esposito uit Florence op het kleine eiland Castellamare in 1914 zijn praktijk opent, wordt hij met argusogen bekeken. Maar hij trouwt en krijgt een zoon. Als hij door een schandaal zijn positie en aanzien verliest, heropent hij samen met zijn vrouw het enige café van het eiland. Dat wordt het middelpunt van de familie – en van het eiland, waar de eilandbewoners komen om te roddelen, limoncello te drinken onder de bougainville, ruzie te maken en het weer bij te leggen, gedurende meerdere generaties door alle oorlogen en crises heen, alle veranderingen ten spijt.

De Eerste Wereldoorlog, de opkomst van het fascisme en de Tweede Wereldoorlog, toenemende luxe en moderniseringen, alles wordt naadloos in het verhaal verwerkt. En in deze periode hebben de leden van de familie Esposito zo hun eigen problemen om mee te kampen. Familievetes op het eiland, ruzie tussen broers, liefdesverdriet.
Het leven op Castellamares onderga je vanuit verschillende personen, in verschillende tijdsperiodes. Je leeft mee met alle personen; van de een ga je houden, aan de ander krijg je een hekel. En voor heel even voel je je onderdeel van een gemeenschap op een zonnig eiland in Italië.
Het eiland is fictief. Zo jammer, anders stond het nu op mijn lijstje van te bezoeken vakantiebestemmingen.

En voor degenen die nu naarstig op zoek gaan naar meer boeken over Italië en Italiaanse eten, zoek niet langer...
Er staan in deze bieblog nog veel meer mooie posts over Italië en ook op
Ciao tutti kun je inspiratie opdoen.

Reserveer De lange dagen van Castellamare in onze catalogus