Wat ons niet zal doden

Wie weet het nog? De drie dikke thrillers van Stieg Larsson over hacker Lisbeth Salander en journalist Michael Blomkvist van het blad Millennium? Maandenlang hebben ze op de bestsellerslijsten gestaan. Record na record werd verbroken. Geen wonder, deze boeken waren niet alleen ontzettend spannend en beeldend geschreven, maar er zat ook nog eens het tragische verhaal achter van een gestorven auteur, die nooit van het succes van zijn boeken heeft geweten, een achtergebleven weduwe die op geen enkel recht (lees miljoenen aan inkomsten) aanspraak kon maken en de dollartekens in de ogen van de, rechtmatige (?), nabestaanden die riepen om een vervolg. Maar hoe maak je een vervolg als de schrijver dood is?

Er werd een schrijver gevonden. David Lagercrantz, journalistt en schrijver van het boek 'Ik, Zlatan'  viel de eer te beurt een vervolg te schrijven op 'Gerechtigheid', het laatste deel van de trilogie. En zo verscheen in 2015 'Wat ons niet zal doden'.

Na de onstuimige groei van Millennium is de belangstelling voor het blad inmiddels dramatisch gedaald. Het is duidelijk dat het tijd wordt voor weer een stevig, goed verhaal. Maar waar haal je dat vandaan en wie gaat het schrijven. Het lijkt er op dat de fut er een beetje uit is bij Michael en Erika Berger, hoofdredacteur en eigenaar, ziet zich genoodzaakt het blad onder te brengen bij een grotere uitgever met alle gevolgen van dien. Want wie staat nu nog in voor de onafhankelijkheid van Millennium? Dan wordt Michael benaderd door een ietwat duister persoon die hem op het spoor zet van een briljant wetenschapper, die zich bezighoudt met artificial intellengy. Deze Frans Balder heeft iets ontdekt of ontwikkeld waar veel partijen op azen en hij krijgt dan ook een serieuze waarschuwing van de Amerikaanse NSA dat zijn leven wordt bedreigd. Balder snapt dat als zijn ontdekking in verkeerde handen komt dit geen goed nieuws is voor de wereld en hij besluit een rigoureuze maatregel te nemen: hij vernietigt de bestanden waar hij jaren aan heeft gewerkt en hij nodigt Michael Blomkvist uit om zijn verhaal te vertellen. Dat verhaal komt er niet; als Blomkvist op het punt staat de woning van Balder te betreden wordt Balder doodgeschoten, onder de ogen van zijn zwaar autistische zoon.

Aldus de ingrediënten voor opnieuw een spannend verhaal. En als het om cyber crime gaat komt ergens Lisbeth Salander uit de donkere krochten van het darknet bovendrijven.
Vervolgens komen allerlei personages voorbij, die we kennen uit de vorige delen, duikt er opnieuw een familielid van Lisbeth op die het op haar voorzien heeft en vallen er weer onschuldige slachtoffers.

Kijk, ik vond het een spannend verhaal en ik heb het boek ook netjes, zonder enige moeite, uitgelezen, maar voor mij was het allemaal net iets te veel teruggrijpen op de andere boeken, te veel je best doen om te schrijven als Stieg Larsson. In mijn optiek werd het wat karikaturaal ook al beweert de schrijver zelf, dat hij Stieg Larsson tijdens het schrijven helemaal vergat en het allemaal uit hemzelf kwam.

Ik vind het zeker een goede poging, maar er gaat toch niets boven het origineel. En helaas moeten we accepteren dat van de hand van Stieg Larsson geen boek meer zal verschijnen.

Alle Millennium-boeken, luisterboeken en films kun je reserveren en lenen in de Bibliotheek.

Dat geldt ook voor 'Wat ons niet zal doden'