'Duizend schitterende zonnen' speelt zich af in Afghanistan ten tijde van de Russische overheersing eerst en de onderdrukking door de Taliban daarna. 'Duizend schitterende zonnen' gaat over twee vrouwen en als het over vrouwen gaat in deze periode in Afghanistan dan weet je dat het gaat over Onderdrukking met een hoofdletter.
Het is al weer tien jaar geleden dat 'Duizend schitterende zonnen' verscheen. Helaas blijft het onderwerp, oorlog en onderdrukking, actueel. Onderdrukking, maar ook trauma's, angst, oorlogsgeweld en hoe te overleven in een wereld die soms niets menselijks meer lijkt te kunnen bieden, komen aan bod in dit boek.
De achterflap:
De ongeschoolde Mariam is vijftien wanneer ze wordt uitgehuwelijkt aan de dertig jaar oudere schoenverkoper Rasheed in Kabul. Jaren later moet zij de beeldschone en slimme Laila naast zich dulden, die door Rasheed na een raketaanval uit het puin is gered. Rasheed neemt Laila in huis in de hoop dat zij hem de zoon zal schenken die Mariam hem niet kan geven. In eerste instantie overheersen tussen de twee vrouwen gevoelens van achterdocht en jaloezie, maar door de tirannieke houding van Rasheed ontstaat er langzamerhand een innige vriendschap. Samen zetten Mariam en Laila alles op alles om te overleven in de eindeloze oorlog van Afghanistan, die voor hen ook binnenshuis woedt.'Duizend schitterende zonnen' is het tweede boek van Hosseini, na 'De Vliegeraar'. Van 'De Vliegeraar' was ik erg onder de indruk en ook in 'Duizend schitterende zonnen' laat Hosseini zien dat hij een groot verteller is. Jazeker, er zijn wat relativerende opmerkingen te maken over bijvoorbeeld de manier waarop Hosseini zijn personages beschrijft (de slechterik heeft kleine, bloeddoorlopen ogen en de rechtschapen zielen hebben 'elegante handen', 'wangen met kuiltjes', 'een vrolijke grijns' en 'een pientere blik') en de mate waarin hij zaken toelicht waardoor er niets aan de fantasie van de lezer wordt overgelaten, maar mij heeft dat niet gestoord. Dat is vooral te danken aan de meeslepende verteltrant van Hosseini en natuurlijk het onderwerp: een voor ons niet te begrijpen verhaal hoe vrouwen in Afghanistan hun leven moeten leiden. Of, zoals de moeder van Mariam haar leert: “Net als de naald van het kompas die naar het noorden wijst, vindt de beschuldigende vinger van een man altijd een vrouw”.
Hosseini wil helemaal geen literatuur schrijven die ons doet twijfelen aan goed en kwaad. Hij schrijft ouderwetse leesboeken, die je als een film ondergaat.
Reserveer Duizend schitterende zonnen in onze catalogus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten